Διά χειρός…
…της Έλενας Ακρίτα από το άρθρο της στα «Νέα», με τίτλο «Γενιά Πολυτεχνείου vs Γενιά Πληκτρολογίου».
Ο κόσμος δεν αλλάζει
από τις καφετέριες…
«Η γενιά του Πολυτεχνείου –σε παρελθόντα χρόνο- τα έκανε σαν τα μούτρα της.
Η γενιά του Πληκτρολογίου –σε παρόντα χρόνο- τι ακριβώς κάνει;
Λυπάμαι, θα γίνω δυσάρεστη και δεν θα χαϊδέψω νεανικά αυτάκια. Αλλά μήπως ήρθε η ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους; Μήπως η πλειοψηφία της νεολαίας αναλώνεται στην ʽʽΕπανάσταση του Πληκτρολογίουʼʼ; Μήπως δεν ξεκουνάει από κει με τί-πο-τα; Μήπως η οργή, ο θυμός αντί να ξεχειλίσουν, εκτονώνονται στα ʽʽποστάκια του φρέντοʼʼ; Κάθεσαι, πίνεις καφέ, γράφεις, βρίζεις, τα χώνεις και μετά αισθάνεσαι καλύτερα;
Η γενιά του Πληκτρολογίου σηκώθηκε στον θάνατο Γρηγορόπουλου. Και ξαναέκατσε. Σηκώθηκε στους Αγανακτισμένους. Και ξαναέκατσε.
Όμως, ρε παιδιά, από τις καφετέριες με το κινητό όταν τουιτάρουμε ο κόσμος δεν αλλάζει. Τουλάχιστον οι Πολυτεχνίτες –ερημοσπίτες πλέον- έδωσαν αγώνα για να πέσει η Χούντα. Και στη Νομική και στο Πολυτεχνείο. Έφαγαν τις φάπες τους, κλείστηκαν στα μπουντρούμια της Ασφάλειας, βασανίστηκαν στην ΕΣΑ, κυνηγήθηκαν, στιγματίστηκαν, ρισκάρισαν, έπαιξα κορόνα – γράμματα τη ζωή τους.
Και μετά –λες και τους τελείωσε το εργασιακό οκτάωρο- ʽʽσχολάσανεʼʼ την επανάσταση και βολεύτηκαν. Όχι όλοι βέβαια, μην τρελαθούμε. Υπάρχουν κι εκείνοι που έμειναν και παρέμειναν ʽʽόρθιοι και μόνοι μέσα στη φοβερή ερημία του πλήθουςʼʼ. Αλλά αυτή ήταν η μειοψηφία.
Η πλειοψηφία την έκανε με την υπερταχεία από τα τσιτάτα του Μαρξ, τις σελίδες του Μαρκούζε και τον μύθο της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Απʼ τη Ρόζα στη Μίζα.
Από τη Λούξεμπουργκ, στην offshore του Λούξεμπουργκ.
Ένα τσιγάρο δρόμος…
Εσείς, παιδιά; Εσάς πόσο θα σας πάρει να τον διανύσετε;».
***
Περί Σαμαρά ο λόγος…
…του ομότιμου καθηγητή Κοινωνιολογίας της LSE Νίκου Μουζέλη από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Γιατί έκλεισε η ΕΡΤ;»:
«Και στα τρία κύρια στάδια της πολιτικής καριέρας του Αντώνη Σαμαρά βλέπουμε το ίδιο μοτίβο: την πολιτική άνοδο, στη συνέχεια μια παράλογη/αυτοκαταστροφική κίνηση που τελικά οδηγεί σε φιάσκο. Στο φιάσκο του μακεδονικού αρχικά, σ’ αυτό της Πολιτικής Άνοιξης στη συνέχεια και τέλος, στη σημερινή συγκυρία, στο πιθανό φιάσκο μιας επιστροφής στην πλήρη ακυβερνησία της χώρας. Τελειώνοντας, δεν χρειάζεται να τονίσω πως δεν είμαι αντίθετος σε μια σταδιακή ορθολογικοποίηση/εξυγίανση της ΕΡΤ. Σαν αυτή, για παράδειγμα, που είχε ξεκινήσει ο Ηλίας Μόσιαλος και στην οποία η ΝΔ είχε αντισταθεί. Αλλά πιστεύω πως ο παράλογος τρόπος με τον οποίο ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να λύσει το θέμα μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικά για τη χώρα αποτελέσματα. Για να το επαναλάβω, η ΕΡΤ δεν χρειαζόταν κλείσιμο αλλά σταδιακή αναδιοργάνωση και ριζική αποκομματικοποίηση, δηλαδή αυτονομία από το τελείως απαξιωμένο κομματικοκρατικό σύστημα».
**
…του πρώην υπουργού Γιώργου Ρωμαίου από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Πολιτικά παίγνια του κ. Σαμαρά»:
«Ρίσκαρε και άλλες φορές ο κ. Σαμαράς, όπως στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων – το έχει ξεχάσει – και την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πάντοτε με στόχο την πρωθυπουργία. Έπειτα από 20 χρόνια περιπλάνησης πέτυχε τον στόχο του με τα «δεκανίκια» του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ. Προφανώς πιστεύει ότι ήλθε η ώρα να σταθεί στα δικά του πόδια προτού σταθεί στα δικά της πόδια η χώρα».
***
…του Διευθυντή του «Βήματος» Αντώνη Καρακούση:
Περί του περιβάλλοντος Σαμαρά
«Έξις Δευτέρα φύσις. Το περιβάλλον του κ. Σαμαρά ουδέποτε απηλλάγη από τις πρακτικές του παρελθόντος. Οι άνθρωποί του σε πολλές περιπτώσεις έδρασαν ως παλαιοί κομματάρχες και ορισμένοι εκ των υπουργών του συνέχισαν να νοιάζονται μόνο για την εκλογική πελατεία τους και για τα συγγενή προς αυτούς συμφέροντα».
***
…του Διευθυντή της «Καθημερινής» Αλέξη Παπαχελά.
Έτσι έλεγε ότι η «Δράση»
θα έπαιρνε 15%!
«Υπάρχει, βεβαίως, το σενάριο (στην περίπτωση που πάμε σε εκλογές) να σαρώσει κάθε φιλοευρωπαϊκή ψήφο ο κ. Σαμαράς και να δώσει ένα καθαρό αποτέλεσμα. Θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο εφόσον δημιουργούσε έναν φιλοευρωπαϊκό «Συναγερμό», με τη συμμετοχή ικανών ανθρώπων διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων. Είναι όμως αμφίβολο ότι θα έπιανε θεαματικά ποσοστά που θα τον έφερναν κοντά στην αυτοδυναμία. Επʼ αυτού, μάλιστα, θα ήταν καλό να επιδειχθεί ψυχραιμία από τους ανθρώπους μιας συγκεκριμένης κοινωνικοοικονομικής κατηγορίας που έβλεπαν και τη «Δράση» στο… 15% στις πρώτες, περυσινές εκλογές. Είναι κακό να μπερδεύουν κάποιοι τον «κόσμο τους» με την ελληνική κοινωνία».