ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ
Ο τσαμπουκάς γίνεται μπούμερανγκ και ο παλαιστής-μπεχλιβάνης μεταμφιεσμένος δανδής με μπέρτα ή μακρύ παλτό και καπέλο, για να γλυτώσει. Να μην είναι αναγνωρίσιμος. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της εξελισσόμενης τρελής ιστορίας με το παρανοϊκό κλείσιμο της ΕΡΤ απο μια αλαζονική κυβερνητική ομάδα που θεωρεί (άγνωστο γιατί) ότι μπορεί να κάνει τα πάντα.
Είναι άγνωστο πως θα τελειώσει αυτή η ιστορία και παρακινδυνευμένο να θεωρεί κανείς τετελεσμένα μια και τα πράγματα κυλούν συνεχώς αλλάζοντας μορφή και τροποποιώντας τα δεδομένα. Ότι κι γίνει, η εικόνα του πρωθυπουργού έχει πληγεί στα μάτια εκείνων που ενέκριναν την έως τώρα στάση και αντίληψή του για τις συνθήκες, λέγοντας μάλιστα πως «δεν περίμενα ότι Σαμαράς θα τα πάει τόσο καλά». Αυτό οφειλόταν κυρίως σε μια ευπροσήγορη στάση του έχοντας διασχίσει (κατά επιτυχημένη δήλωσή του) μια πολιτική έρημο (την περίοδο της «Πολιτικής Άνοιξης» και μετά απ’ αυτήν πριν επιστρέψει στη Νέα Δημοκρατία) με αποτέλεσμα να γνωρίσει την κακή πλευρά της πολιτικής και να διδαχθεί απ’ αυτήν. Γι’ αυτό και όταν στην εσωκομματική αναμέτρηση νίκησε την Ντόρα Μπακογιάννη (όταν όλοι ή οι περισσότεροι στοιχημάτιζαν με άνεση υπέρ της Ντόρας) δεν πανηγύρισε με προκλητικό τρόπο ούτε δίχασε τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας. Απέφυγε να αναφερθεί έστω και υπαινικτικά στο 1993 και τη διαδρομή του, ενώ όταν έγινε πρωθυπουργός δεν θύμισε πολιτικό που διαπνέεται από το σύνδρομο της εκδίκησης (για όσα πέρασε) τώρα που επέστρεψε νικητής. Αυτή του η στάση έδωσε την άνεση σε πολλούς που δεν ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία να τον διαχωρίσουν από πρακτικές του κόμματός του και να μιλούν για εποχή Σαμαρά και για τρόπο διακυβέρνησης Σαμαρά.
Αυτή η κατάκτηση κακοποιήθηκε από τον ίδιο και το επιτελείο του μέσα σε μια νύχτα με την δικτατορικού τύπου ανακοίνωση επιτόπου εξόντωσης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και την απόλυση 2.700 ανθρώπων. Δεν είναι γνωστό γιατί επελέγη αυτή η λύση, και, πολύ περισσότερο αυτός ο τρόπος ανακοίνωσης της συγκεκριμένης λύσης. Εάν επικράτησε η λογική της θεωρίας του σοκ (όπως πολύ σωστά το έχει κωδικοποιήσει, εξηγήσει και αναλύσει στο βιβλίο της η Ναόμι Κλάιν) ως πρόσφορη για να νεκρώσει τις εύλογες αντιδράσεις εργαζομένων στην ΕΡΤ και κοινωνίας, τότε ή δεν εφαρμόστηκε σωστά ή ήταν λάθος ο τομέας εφαρμογής. Η ΕΡΤ δεν είναι η διαφθορά που περιέγραψε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και αργότερα ο πρωθυπουργός. Είναι η παρέα του καθενός που ζει μακριά απ’ την Αθήνα, εντός και εκτός Ελλάδας. Είναι το σήμα της με τον τσομπανάκο, η εκκλησία, η εκπομπή των ενόπλων δυνάμεων, οι ενημερώσεις.
Είναι τα ντοκιμαντέρ, οι ταινίες, τα πολιτιστικά της, οι ζωντανές μεταδόσεις, τα αθλητικά της.
Είναι τα τρία τηλεοπτικά της κανάλια και τα πέντε θεματικά ραδιόφωνα, οι 19 περιφερειακοί σταθμοί σε 19 διαφορετικές πόλεις. Και οι εκτός Αθήνας πόλεις εκπροσωπούν ευθέως τοπικές κοινωνίες με ευαισθησίες, ευθιξία και ιδιαιτερότητες.
Είναι όλα αυτά μαζί ανεξάρτητα απο το τι αρέσει στον καθένα.
Ναι, σωστά θα μπορούσε οι 19 περιφερειακοί σταθμοί να είναι 13 όσες και οι περιφέρειες της χώρας ή και δέκα. Και τα πέντε ραδιόφωνα (εκ των οποίων το ένα εκπέμπει στα βραχέα για τον εκτός Ελλάδας ελληνισμό) να είναι τέσσερα ή και τρία. Ποιός ξέρει όμως ότι το ένα απο τα ραδιόφωνα είναι όλα του τα χρόνια κερδοφόρο; Η ΕΡΑ-σπορ είναι, ποιός την υπερασπίστηκε; Ποιός το γνωστοποίησε; Το μόνο που φρόντισαν να γνωστοποιήσουν και να επιχειρηματολογήσουν πάνω του είναι η διαφθορά, η σπατάλη, οι ημέτεροι, οι διορισμοί και τέτοια. Αλήθεια, ποιοί τα έκαναν όλʼ αυτά; Μα οι διορισμένοι απʼ τις πολιτικές ηγεσίες όλα τα χρόνια εξάρτησης της ΕΡΤ. Αυτό γιατί δεν το λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο πρωθυπουργός;
Θα ήταν πολύ ειλικρινές και πολύ θαρραλέο. Ετσι, θα έμπαιναν πολλά στη θέση τους και θα καταλάβαινε ο κόσμος τι σημαίνει «εξωτερική παραγωγή», τι σημαίνει να διορίζεται στην ΕΡΤ διευθυντής ή σύμβουλος άνθρωπος που έχει δική του εταιρεία παραγωγής (στο δικό του ή σε άλλο όνομα), τι σημαίνει να ελέγχεται και να χειραγωγείται η επιτροπή κοστολογίου των παραγωγών ή και αγορών των κρατικών τηλεοπτικών καναλιών.
Μήπως αν δεν κυβερνούσαν αυτά τα (διορισμένα απο τα κυβερνητικά κόμματα) απόβλητα δεν θα χρειαζόταν η ΕΡΤ να συκοφαντηθεί τόσο πολύ; Άρα θα ήταν αχρείαστο το διάγγελμα κλείσιματος, το καταθλιπτικό μαύρο στις οθόνες και η θλιβερή σιγή στις ραδιοφωνικές συχότητες…