Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης
Όταν μια μεγάλη και σοβαρή εφημερίδα έχει πρώτο θέμα τη «δυσαρέσκεια Σαμαρά για Βενιζέλο», τότε το καταστροφικό ενδεχόμενο του αποσυντονισμού και της αποσυσπείρωσης της τρικομματικής κυβέρνησης ισχυροποιείται και λειτουργεί υπονομευτικά στις προσπάθειες εξόδου της χώρας από το τούνελ της κρίσης – άλλωστε η «δυσαρέσκεια» έρχεται συνεχόμενα με την αντιλογία, για το περίφημο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο στους κόλπους του κυβερνητικού συνασπισμού. Πραγματικά δεν κατανοούμε τα αίτια της «δυσαρέσκειας» του κ. Σαμαρά, εκτός κι αν ενοχλείται από την εμμονή του κ. Βενιζέλου να «επιλυθούν τα προβλήματα στη λειτουργία της κυβέρνησης και να επικαιροποιηθεί η προγραμματική συμφωνία των τριών αρχηγών». Εάν εξ αυτού ενοχλείται, τότε κακώς ενοχλείται. Πρώτον, σήμερα έχει διαφοροποιηθεί εντελώς το τοπίο του χθες, καθότι η χώρα πέρασε τον κάβο της χρεοκοπίας και βαδίζει στον δρόμο εξόδου από την κρίση, οπότε η επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας καθίσταται εκ των πραγμάτων αναγκαία. Δεύτερον, προβλήματα συντονισμού και λειτουργίας της κυβέρνησης συνεργασίας καταγράφονται το ένα μετά το άλλο. Άρα και τα δύο ζητήματα που θέτει ο κ. Βενιζέλος είναι ορθολογικά και αναγκαία. Προς τι λοιπόν η δυσαρέσκεια;
• Θα το πούμε καθαρά: Υπάρχει ανισότητα ρόλων και κερδών μεταξύ των τριών εταίρων της κυβέρνησης συνεργασίας. Συγκεκριμένα, ο κ. Σαμαράς πιστώνεται το γεγονός ότι η χώρα πέρασε τον κάβο της χρεοκοπίας και βαδίζει στον δρόμο εξόδου από την κρίση, ενώ ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης εμφανίζονται απλώς ως δεκανίκια Σαμαρά και δεν εισπράττουν μέρος των κερδών. Στην ουσία αυτή η ανισότητα λειτουργεί μακροπρόθεσμα και εις βάρος του πρωθυπουργού. Πρώτον, γιατί υπονομεύεται η συνοχή και η αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης. Δεύτερον, το 2015 ενδέχεται η χώρα να πάει αναγκαστικά σε πρόωρες εκλογές (εάν δεν εκλεγεί νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας από την υπάρχουσα Βουλή) και τότε ο κ. Σαμαράς θα χρειαστεί εκ νέου εταίρους για να κυβερνήσει. Εάν όμως Βενιζέλος και Κουβέλης εισπράξουν ζημίες από την κάλπη, εταίρους δεν θα βρει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο και κυρίως για τη χώρα. Διά ταύτα απαιτείται εδώ και τώρα μια νέα συμφωνία μεταξύ των τριών εταίρων, που θα κατανέμει δίκαια κέρδη και ζημίες.