Ο κόσμος καίγεται και το αντιρατσιστικό… χτενίζεται!

Και οι τρεις κυβερνήσεις από το 2009 μέχρι σήμερα -δηλαδή οι κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου και Α. Σαμαρά-, με δηλώσεις και των τριών πρωθυπουργών και κυβερνητικών αξιωματούχων, μας διαβεβαίωναν ότι συνεχώς αλλάζουμε σελίδα και η οικονομία αποκτά διεθνή αξιοπιστία και όλα βαίνουν καλώς. Καλή βέβαια είναι η αισιοδοξία, αλλά δεν μπορεί ποτέ να επιδράσει ευεργετικά όταν έχουν διαλυθεί τα πάντα.

Θα έπρεπε όλες αυτές οι κυβερνήσεις να είχαν αξιοποιήσει όλες τις θυσίες που υπέστη ο ελληνικός λαός για να μπορέσει η χώρα επιτέλους να αποκτήσει την προηγούμενη θέση της στον διεθνή οικονομικό και πολιτικό ορίζοντα. Αντί γι’ αυτό, βιώνουμε επί περίπου μία τετραετία μια κατάσταση έντονου παλαιοκομματισμού που αποβλέπει αποκλειστικά και μόνο στην ικανοποίηση των συμφερόντων μόνον όσων εργάζονται στους κομματικούς μηχανισμούς.

Εάν πιστέψει κανείς τις διαβεβαιώσεις της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης, θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος από τη συμπεριφορά και τις επιλογές των κυβερνήσεων που μας έσωσαν τάχα από τη χρεοκοπία. Επειδή οι πολιτικοί ηγέτες συνηθίζουν να ψευδολογούν και μέσα στην ψευδολογία αυτή, στο τέλος πιστεύουν το ψέμα τους γι’ αλήθεια, θα θέλαμε στη σημερινή μας παρουσίαση να παραθέσουμε στοιχεία για την κατάσταση που βρισκόταν η οικονομία και η ελληνική κοινωνία το 2009 και πού βρίσκεται σήμερα.

Τα στοιχεία αυτά, που εμφανίζονται στον παραπλεύρως συνοπτικό πίνακα, είναι δημοσιοποιημένα και προέρχονται από τους προϋπολογισμούς του κράτους και τις ετήσιες εκθέσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Πιστεύουμε ότι τα στοιχεία θα βοηθήσουν και τον ελληνικό λαό να αποκτήσει σαφή εικόνα της κατάστασης, αλλά και τους πολιτικούς που ζουν μέσα στην ευδαιμονία του ψεύδους.

Εκείνο που προέχει από κοινωνική και οικονομική άποψη είναι να τονίσουμε την αλματώδη άνοδο της ανεργίας στη χώρα μας. Είναι η μεγαλύτερη κοινωνική πληγή που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Η ανεργία μέσα στην περίοδο 2009-2013, έχει διπλασιαστεί, όπως μας δείχνει και ο πίνακας που δημοσιεύουμε. Η ανεργία ενδυνάμωσε τη φτώχεια και τώρα οι άνεργοι και άστεγοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν τη διατροφή τους με τα συσσίτια, ενώ άλλοι απελπίζονται και καταφεύγουν στην αυτοκτονία. Ήδη οι μετρήσεις αναφέρουν ότι μέχρι σήμερα οι αυτοκτονίες έχουν φτάσει περίπου στους 4.000 πολίτες που έχουν πληγεί από την κρίση. Δυστυχώς η χώρα μας απέκτησε μια θλιβερή πρωτιά, με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας. Η ανεργία με τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις της είναι που έχει τρομάξει και τις ηγεσίες των χωρών και τους ηγέτες της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Και αυτός ακόμη ο σκληροπυρηνικός Σόιμπλε άρχισε πλέον να κατανοεί ότι η σκληρή λιτότητα πρέπει να εγκαταλειφθεί και η Γερμανία οφείλει να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη των χωρών του Νότου. Πάντως χωρίς ανάπτυξη δεν πρόκειται να πετύχουμε μείωση της ανεργίας. Όταν σε όλα τα κράτη η βιομηχανική παραγωγή από χρόνο σε χρόνο παρουσιάζει σημαντική κάμψη, όταν οι κατασκευές έργων, κτιρίων κ.λπ. έχουν σχεδόν μηδενιστεί και όταν οι λιανικές πωλήσεις ακατάπαυστα συρρικνώνονται, τότε δεν μπορούμε ποτέ να μιλάμε για μείωση της ανεργίας.

Οι κοινωνικές συνέπειες της ανεργίας είναι εξίσου επώδυνες με τις οικονομικές. Η ανεργία προκαλεί σημαντική εκροή Ελλήνων σε ξένες χώρες και μάλιστα του εκλεκτότερου τμήματος του πληθυσμού. Επιστημονικό προσωπικό, ειδικευμένο και υψηλής στάθμης, αναγκάζεται να μεταναστεύει για να βρει απασχόληση. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τους τεχνίτες, που και αυτοί αναζητούν εργασία σε χώρες του εξωτερικού. Ως σημαντική παρενέργεια της ανεργίας, κοινωνικής σπουδαιότητας, πρέπει να αναφέρουμε και την επίδραση που έχει στην παραβατικότητα του άνεργου πολίτη. Πολλοί άνεργοι επιδίδονται σε παράνομες πράξεις για να εξασφαλίσουν κάποιο εισόδημα. Στην Ελλάδα παρατηρείται έξαρση της εγκληματικότητας, γιατί πολλοί μετανάστες που έχουν συσσωρευτεί έχουν βεβαρυμένο ποινικό μητρώο. Κάθε μέρα έχουμε ληστείες, διαρρήξεις, τραυματισμούς και δολοφονίες ακόμη και φιλήσυχων πολιτών. Και το τέως υπουργείο Δημόσιας Τάξης, η κυβέρνηση θέλει να το μετατρέψει σε «υπουργείο Προστασίας των Μεταναστών». Και κακώς και ψευδώς το ονομάζει υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ο έλληνας πολίτης από τότε που άρχισε μεγάλη εισροή ξένων μεταναστών στην Ελλάδα κατέχεται από ανασφάλεια, λόγω της έξαρσης των εγκλημάτων σε βάρος των ελλήνων πολιτών.

Οι εξελίξεις στο δημόσιο χρέος δεν τιμούν καθόλου τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. Παρά το γεγονός ότι το «κούρεμα» του δημοσίου χρέους κατά την περσινή χρονιά προκάλεσε τη μείωσή του περίπου κατά 105 δισ. ευρώ, έχουμε αύξησή του κατά 81 δισ. ευρώ.

Οι θυσίες του ελληνικού λαού την τελευταία τριετία, με το «κούρεμα» των μισθών και των συντάξεων περίπου κατά 50%, με τη δυσβάστακτη φορολογία και με τις κάθε είδους εισφορές που σοφίζονται οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι που σχεδιάζουν τη δημοσιονομική πολιτική, θα έπρεπε να είχαν μειώσει ή να είχαν μηδενίσει τις δανειακές ανάγκες του Δημοσίου. Αντίθετα βλέπουμε ότι, παρά τον πακτωλό του δανεισμού της χώρας μας από την «τρόικα» και παρά τις εξαθλιωτικές θυσίες του ελληνικού λαού, το δημόσιο χρέος δεν έχει καταστεί βιώσιμο. Και αυτό είναι επόμενο, μετά τον αχαλίνωτο δανεισμό από την «τρόικα». Το πρωτογενές πλεόνασμα, που εμφανίζει ο φετινός προϋπολογισμός, βέβαια είναι εικονικό. Καθώς το Δημόσιο καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης, δεν εξοφλεί τις υποχρεώσεις του και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων δεν εκτελείται, οι πιστώσεις του μεταφέρονται στον τακτικό προϋπολογισμό.

Οι εξελίξεις στην πορεία του δημοσίου χρέους δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές και για τον λόγο αυτό πάρα πολλοί οικονομολόγοι και οικονομικοί αναλυτές συνιστούν και δεύτερο «κούρεμα» του χρέους, ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο. Την ίδια άποψη συμμερίζεται και το ΔΝΤ, που και αυτό αντιλαμβάνεται ότι η δημοσιονομική εξυγίανση έχει έντονο το στοιχείο της εικονικότητας και συνεπώς ακόμη δεν έχει αποκτήσει το χρέος βιωσιμότητα. Τη δημοσιονομική εξυγίανση τη φρενάρει ασφαλώς και η αδυναμία των φορολογουμένων να ανταποκριθούν στις υπερβολικές φορολογικές υποχρεώσεις με τις οποίες τους έχουν επιβαρύνει και οι προηγούμενες μνημονικές κυβερνήσεις, αλλά και η σημερινή. Ο ελληνικός λαός υφίσταται μια φορολογική πίεση που υπερβαίνει τις δυνατότητές του και σε μια τέτοια κατάσταση είναι επόμενο να μην μπορεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση να πετύχει δημοσιονομική εξυγίανση και μείωση των δανειακών της αναγκών.

Εάν το φορολογικό σύστημα δεν αποκτήσει λογική και εντιμότητα και δεν ευθυγραμμιστεί με τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών, δεν θα μπορέσει η όποια κυβέρνηση να φρενάρει την αύξηση των ελλειμμάτων και του χρέους. Αυτά για τους κ. Στουρνάρα και Σαμαρά, που βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι είναι διακεκριμένοι οικονομολόγοι. Και αυτό βέβαια ισχύει γι’ αυτούς που πονάνε το λαό, γιατί οι άλλοι προσπαθούν να διαγνώσουν πόσο μπορούν να αντέχουν τα υποζύγια. Οι δικοί μας ιθύνοντες ας διαλέξουν σε ποια κατηγορία ανήκουν.

Η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει και άλλες παρενέργειες που ακόμη δεν απεικονίζονται σε αριθμητικά μεγέθη. Και πρώτα απ’ όλα έχει επιφέρει παράλυση του κράτους:

Στον τομέα εξυπηρέτησης του πολίτη, στους τομείς της υπεράσπισης της εσωτερικής ασφάλειας και τάξης και στην αμυντική θωράκιση της χώρας μας. Αν θέλουν να διαπιστώσουν οι αρμόδιοι παράγοντες σε ποια κατάσταση βρίσκεται το κράτος, δεν έχουν παρά να πάνε σε οποιαδήποτε εφορία, στη ΔΕΗ ή στο ΙΚΑ και να δούνε εκεί την ταλαιπωρία που υφίστανται οι πολίτες. Ο κρατικός μηχανισμός έχει απορρυθμιστεί εντελώς και είναι ανίκανος να προσφέρει υπηρεσίες στους πολίτες. Και όμως, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση διαπληκτίζονται για το νομοσχέδιο το αντιρατσιστικό, μήπως και κακοφανεί στους λαθρομετανάστες που μας έχουν κατακλύσει.

Πέρα από το διαλυμένο κράτος, υπάρχει και μια θεσμική κρίση: Όλοι οι θεσμοί παρουσιάζουν μια αναξιοπιστία και σε μεγαλύτερο βαθμό βέβαια είναι η αναξιοπιστία της κυβέρνησης και της Βουλής. Η θεσμική κρίση δημιουργεί ένα σημαντικό έλλειμμα δημοκρατίας στην Ελλάδα. Και για το έλλειμμα αυτό ευθύνονται βέβαια κατά σημαντικό ποσοστό τα κόμματα εξουσίας.

Το ένα από τα κόμματα αυτά (ΠΑΣΟΚ) ο λαός το διέλυσε. Θα δούμε εάν θα διαλύσει και τα υπόλοιπα, που δεν σέβονται τους δημοκρατικούς θεσμούς. Αυτή η κατάσταση οδηγεί το πολιτικό μας σύστημα σε επικίνδυνη παρακμή.

	ΜΕΓΕΘΗ	ΤΕΛΟΣ 2009	ΤΕΛΟΣ α' τριμ. 2013
1. Ανεργία	760.000	1.500.000
2. Δημόσιο χρέος	299 (δισ. ευρώ)	380 (δισ. ευρώ)
3. Βιομ. παραγωγή	+2% (έναντι 2008)	-18% (έναντι 2012)
4. ΑΕΠ	-1,9%	-5,3%
5. Πληθωρισμός	+4,4%	-0,6%
6. Αμοιβή εργασίας		-50% (Δημ. τομέας)
7. Αμοιβή εργασίας		-30% (Ιδιωτ. τομέας)
8. Τραπεζικές 
    καταθέσεις		-66 δισ. ευρώ