Και ίντερνετ και… ουρές

Πρωί Τρίτης, στο τμήμα Μητρώου μιας από τις μεγάλες ΔΟΥ της Αττικής, δεκάδες πολίτες, μεγάλης ηλικίας οι περισσότεροι, συνωστίζονταν στον διάδρομο, περιμένοντας να πάρουν στα χέρια τους τον… μαγικό κλειδάριθμο, που θα τους επιτρέψει να γίνουν πιστοποιημένοι χρήστες του Taxisnet και να υποβάλουν, όπως είναι υποχρεωμένοι από φέτος, τις δηλώσεις τους ηλεκτρονικά.

Πολλοί από τους ταλαίπωρους φορολογούμενους είχαν φθάσει στην εφορία αμέσως μόλις άνοιξε τις πόρτες της, αλλά κατάφεραν να πάρουν… υψηλό διψήφιο αριθμό προτεραιότητας. Διότι ακόμη περισσότεροι είχαν φθάσει πριν ανοίξει η εφορία και είχαν μοιρασθεί τους πρώτους αριθμούς προτεραιότητας! Τελικά, εκείνη την ημέρα περί τα 120 άτομα πρόλαβαν να πάρουν κλειδάριθμο και ήταν αυτοί που είχαν προσέλθει πριν από τις 10 το πρωί!

Βέβαια, η ταλαιπωρία για τους περισσότερους με τις ηλεκτρονικές δηλώσεις δεν σταματάει εδώ. Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι, λόγω έλλειψης εξοικείωσης με τους υπολογιστές, θα χρειασθεί, ακόμη και αν μπορούσαν να συμπληρώσουν μόνοι τις δηλώσεις τους σε χαρτί, να προσφύγουν είτε σε φοροτεχνικό είτε σε κάποιο νεότερο μέλος της οικογένειας, με καλύτερες επιδόσεις στους υπολογιστές. Ούτε στις εφορίες ούτε στα ΚΕΠ θα βρουν κάποια βοήθεια για να στείλουν ηλεκτρονικά τις δηλώσεις τους, χωρίς να επιβαρυνθούν ή να επιβαρύνουν συγγενικά τους πρόσωπα.

Θα πει κανείς ότι αυτές είναι αναπόφευκτες «παράπλευρες απώλειες» μιας μεγάλης μεταρρύθμισης. Τουλάχιστον για τους κλειδάριθμους, όμως, υπενθυμίζουμε στον -κομπιουτεράκια- γενικό γραμματέα Εσόδων, κ. Χ. Θεοχάρη, ότι έχει από καιρό εφευρεθεί το… ταχυδρομείο, μέσω του οποίου θαυμάσια θα μπορούσαν αυτοί να αποσταλούν, ώστε να μη χρειάζεται να στριμώχνονται οι φορολογούμενοι σε ουρές ταλαιπωρίας.

Τα Ταμεία πάντα χάνουν…

Η διαδικασία «κουρέματος» του δημοσίου χρέους βαφτίστηκε τεχνοκρατικά, ως γνωστόν, PSI, δηλαδή Private Sector Involvement, που σημαίνει Εμπλοκή Ιδιωτικού Τομέα (εννοείται στην ελάφρυνση του χρέους). Και βαφτίστηκε έτσι επειδή, θεωρητικά τουλάχιστον, ήταν ιδιωτικοί φορείς αυτοί που κλήθηκαν να σηκώσουν τα βάρη από το «κούρεμα» του χρέους. Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλοι γνωρίζουμε ότι στον θεωρούμενο ως «ιδιωτικό» τομέα περιλήφθηκαν και τα ασφαλιστικά ταμεία, παρότι μάλιστα το χρέος του Δημοσίου προς τα Ταμεία αντιμετωπίζεται από την Eurostat ως ενδοκυβερνητικό χρέος και αφαιρείται από το, κατά Μάαστριχτ, δημόσιο χρέος.

O.k., λοιπόν, με το PSI μάθαμε όλοι ότι τα Ταμεία δεν αντιμετωπίζονται ως δημόσιοι οργανισμοί, τουλάχιστον όταν δανείζουν το Δημόσιο. Σε αυτήν την περίπτωση, θεωρούνται «ιδιώτες» και… «κουρεύονται» αγρίως. Τώρα, όμως, η «τρόικα» και το υπουργείο Οικονομικών, που κατέληξαν σε σχετική συμφωνία, μας μαθαίνουν ότι όχι, τα Ταμεία δεν είναι πάντα «ιδιωτικοί» οργανισμοί: Όταν κατέχουν μετοχές συστημικών τραπεζών, τα Ταμεία θεωρούνται ως φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Γι’ αυτό, αν αποφασίσουν, σύμφωνα με τα επενδυτικά κριτήρια που θα εφάρμοζε οιοσδήποτε συνετός ιδιώτης επενδυτής, να ασκήσουν, ολικά ή εν μέρει, τα δικαιώματά τους για συμμετοχή σε αυξήσεις κεφαλαίου των συστημικών τραπεζών, τότε αφενός η συμμετοχή τους δεν λαμβάνεται υπόψη για την κάλυψη του ελάχιστου απαιτούμενου ποσοστού συμμετοχής ιδιωτών (10%), ενώ τα Ταμεία, σε αντίθεση με όλους τους άλλους ιδιώτες μετόχους, δεν θα έχουν το δικαίωμα να πάρουν τα περιβόητα warrant, που θα τους δώσουν το δικαίωμα στο μέλλον να αγοράσουν και άλλες μετοχές, από το «πακέτο» που θα πάρει τώρα το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Χωρίς τα warrant, όμως, αλλάζουν τελείως οι όροι συμμετοχής στην αύξηση κεφαλαίου: Όποιος επενδυτής δεν πάρει τα warrant, που θα διαπραγματεύονται ξεχωριστά από τις μετοχές και θα έχουν τη δική τους αξία, είναι φανερό ότι ζημιώνεται σε τέτοιο βαθμό, που γίνεται ασύμφορη η συμμετοχή του στην αύξηση κεφαλαίου! Ουσιαστικά, στα Ταμεία απαγορεύεται να μετέχουν στις αυξήσεις, γιατί οι διοικήσεις τους θα κινδυνεύσουν να κατηγορηθούν για απιστία, αν δεσμεύσουν κεφάλαια σε μια εξ ορισμού ασύμφορη τοποθέτηση! Έτσι, ιδιαίτερα στην περίπτωση της Εθνικής Τράπεζας, όπου τα Ταμεία έχουν και τη μεγαλύτερη συμμετοχή (13%), τους δίνεται μόνο η δυνατότητα να πουλήσουν τα δικαιώματά τους στη χρηματιστηριακή αγορά και με τα λεφτά που θα πάρουν να αγοράσουν μετοχές της Εθνικής, ώστε να περισώσουν κάτι από το ποσοστό συμμετοχής τους, το οποίο, σε κάθε περίπτωση, θα μειωθεί σε πολύ χαμηλά μονοψήφια ποσοστά, μετά την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης.

Συμπέρασμα; Αν είσαι ασφαλιστικός οργανισμός, η «τρόικα» και η καλή μας κυβέρνηση θα βρίσκουν πάντα τον τρόπο για να χάνεις. Είτε με το PSI είτε με τις αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών. Και όταν τα Ταμεία θα καλούνται να πληρώνουν συντάξεις, με κατεστραμμένη την περιουσία τους, ας μην περιμένουν οι συνταξιούχοι πολλά από το κράτος: Αυτό εγγυάται πλέον, με τον νόμο Λοβέρδου, μόνο την «εθνική σύνταξη» των 360 ευρώ…