ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ Γ.Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Προφανώς ο Γιώργος Παπανδρέου είναι απολύτως σίγουρος για την ορθότητα των απόψεών του και για το επιτυχημένο της διακυβέρνησής του. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι πάει παντού όπου τον καλούν να μιλήσει «για την ελληνική εμπειρία» (στις περισσότερες προσκλήσεις-σεμινάρια σε πανεπιστήμια, οργανισμούς, οργανώσεις υπάρχει αυτή η έκφραση, ίσως γιατί η άθλια περίοδος από το 2009 έως σήμερα είναι κάτι μοναδικό στον κόσμο) και δεν αποσύρεται διακριτικά και με αξιοπρέπεια. Η στοιχειώδης απομόνωση για μια εύλογη χρονικά περίοδο θα του απέφερε κέρδη τόσο σε επίπεδο δημόσιας εικόνας όσο κυρίως εσωτερικά, μια και θα είχε τον χρόνο να σκεφτεί τι στην πραγματικότητα συνέβη, τι έκανε οι ίδιος, πού φταίει, πού παρασύρθηκε, ποιοι τον άδειασαν, τι κατάλαβε λανθασμένα, τι περίμενε και δεν έγινε. Τίποτα απ’ όλ’ αυτά δεν έχει διευκρινιστεί και δεν έχει διαλευκανθεί. Όμως ο ίδιος δεν ψάχνει τίποτα, ίσως και να μη θέλει απαντήσεις, κινείται διαρκώς, ταξιδεύει, μιλάει, συζητάει, εφαρμόζει μια περίεργη μέθοδο που θα μπορούσε να έχει τίτλο «θα τους εξοντώσω διά της παρουσίας μου». Όπου η εξόντωση θα έχει να κάνει με τη διασπορά τόσο πλατιάς και ευμεγέθους αμηχανίας ανά τον κόσμο, που κανείς (ή ελάχιστοι) δεν θα μπαίνει στην ουσία της παρουσίας και του πρόσφατου πρωθυπουργικού παρελθόντος του. Η παρουσία του Γ.Α. Παπανδρέου προκαλεί διεθνώς τέτοιο σοκ και αμηχανία (πέρα απ’ την «εμπορική» επιτυχία των εμφανίσεών του), ώστε οι συζητήσεις επικεντρώνονται στο γιατί να εμφανίζεται και στην επιθυμία ή όχι των ανθρώπων να τον ακούσουν. Αυτό εκφράστηκε προ ημερών στην περίπτωση της σημαντικής διεθνούς εκδήλωσης Τed Global 2013 που θα γίνει 10-14 Ιουνίου στο Εδιμβούργο της Σκωτίας. Είναι εκδήλωση της οργάνωσης TED-Ideas worth Spreading («Οι ιδέες αξίζει να διασπείρονται», ή να κυκλοφορούν, να διαχέονται) και το πρόγραμμα περιλαμβάνει στις 11 Ιουνίου εμφάνιση και ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου. Κατά της συμμετοχής του ΓΑΠ ανέβηκε στο διαδίκτυο αίτηση που υπογράφεται από χιλιάδες άτομα, κάτι που έφερε σε δύσκολη θέση τους διοργανωτές. Οι οποίοι φοβούνται αφενός τη δυσφήμηση της εκδήλωσης (και κατ’ επέκταση της οργάνωσής τους) και αφετέρου την πιθανή απώλεια σημαντικού ποσού εσόδων από μέλη που δεν θα παρακολουθήσουν ΓΑΠ και από μη μέλη που είχαν την πρόθεση να πάνε, αλλά ίσως συνταχθούν με τους συντάκτες της διαμαρτυρίας. Τα χρήματα για τη συμμετοχή στο τετραήμερο εκδηλώσεων αποτελούν κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο ποσό, μια και στην πιο προσιτή τιμή βρίσκει κανείς τα 995 δολάρια και στην ακριβή (που περιλαμβάνει χορηγούς) τα 12.000 δολάρια!

Όλα τα προηγούμενα μπορεί να τα βρει όποιος επιθυμεί στο site της οργάνωσης www.ted.com, αλλά το πιο ενδιαφέρον στην όλη ιστορία είναι ότι δημιουργείται… κίνημα κατά της συμμετοχής του ΓΑΠ με σκεπτικό (http://www.avaaz.org/en/petition/Against_the_ visit_of_G_Papandreou_in_Edinburgh/) και επιχειρηματολογία. Στην πρόσκληση για συνυπογραφή της διαμαρτυρίας αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «Ο Παπανδρέου και η κυβέρνησή του ούτε “κληρονόμησαν το έλλειμμα”, όπως περιγράφεται στην ιστοσελίδα του TED, ούτε παρουσιάστηκε στην ελληνική πολιτική σκηνή το 2009 για πρώτη φορά. Πρόκειται για οργανικό κομμάτι του πολιτικού συστήματος που είναι υπεύθυνο για την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα. Εκλέγεται βουλευτής από το 1981 με το ΠΑΣΟΚ και είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής από το 1984. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα διεφθαρμένο κόμμα το οποίο ίδρυσε ο πατέρας του και έχει βρεθεί στην εξουσία στην Ελλάδα για 21 χρόνια μέσα στο πέρας των τελευταίων τριών δεκαετιών. Επίσης, έχει διατελέσει υπουργός Εξωτερικών και υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων». Σε μια σαφή αναφορά των πεπραγμένων, τονίζεται: «Το 2009, κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος τέλος στη λιτότητα και νέα μέτρα που θα δημιουργούσαν τις συνθήκες για ανάπτυξη, ενώ αρνιόταν κατηγορηματικά ότι θα κατέφευγε σε οποιοδήποτε δάνειο από το ΔΝΤ. Μετά 4 χρόνια και την άνευ όρων υπογραφή τριών Μνημονίων το ελληνικό χρέος συνεχίζει και αυξάνεται, παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις για το αντίθετο. Η κρίση πλέον έχει μετατραπεί από “κρίση χρέους” σε ανθρωπιστική, με το 21% των Ελλήνων να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, δραματική αύξηση της ανεργίας (αγγίζει το 55% στους νέους) και 300% αύξηση στις αυτοκτονίες». Και τελειώνει συσχετίζοντας τις πολιτικές του ΓΑΠ με τις διαλέξεις και τη διεθνή κινητικότητά του: «Την ίδια στιγμή, ο Παπανδρέου συνεχίζει να υποστηρίζει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση και ταξιδεύει πολυτελώς ανά τον κόσμο δίνοντας διαλέξεις για τα “μαθήματα που πήρε από την ελληνική κρίση χρέους”. Πρόκειται για προσβολή απέναντι σε αυτούς που πήραν τα “πραγματικά μαθήματα” της κρίσης. Όλους αυτούς που χτυπήθηκαν από την αύξηση της ανεργίας, τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, αυτούς που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν». Είναι προφανές ότι πρόκειται για κείμενο γραμμένο από γνώστες του τι συνέβη στην Ελλάδα και ποια πολιτική αποφάσισε να ακολουθήσει ο Γ.Α. Παπανδρέου. Έπειτα από αυτό το νέο στοιχείο, της συλλογής υπογραφών ως ανεπιθύμητου σε εκδήλωση, θα αποφασίσει άραγε να μιλήσει δημόσια για την ουσία των πραγμάτων; Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ό,τι κι αν κάνει, όλα συνέβησαν επί των ημερών του και με δικές του αποφάσεις. Αυτό, με διαλέξεις ή χωρίς, δεν αλλάζει.