Σαμαράς – Βενιζέλος

Aπαρχής οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο Αντ. Σαμαράς, ως πρωθυπουργός, είναι για μας μια ευχάριστη έκπληξη. Δεν περιμέναμε ποτέ, με τα στοιχεία γραφής που είχε δείξει, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να εξελιχθεί αποδεδειγμένα σε ικανότατο και υπεύθυνο ηγέτη της τρικομματικής διακυβέρνησης. Παρότι το εγχείρημα της συνεργασίας τριών κομμάτων, με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και πολιτικές καταβολές, ήταν εξαρχής και πρωτόγνωρο και δύσκολο, ο Αντώνης Σαμαράς, ως πρωθυπουργός, μπόρεσε και κράτησε τη συνοχή της τρικομματικής διακυβέρνησης και μάλιστα σε μια περίοδο που πάρθηκαν από την κυβέρνηση μια σειρά αντιδημοφιλέστατες αποφάσεις. Ταυτόχρονα ο Α. Σαμαράς βάδισε με αξιοθαύμαστη εμμονή στον δρόμο της ευρωπαϊκής διεξόδου, για τη σωτηρία της χώρας, ανοικοδόμησε την αξιοπιστία της και προώθησε τη μεταρρυθμιστική της πορεία. Έτσι, μέσα σε ένα χρόνο πρωθυπουργίας Σαμαρά, η χώρα σταθεροποιείται, η οικονομία εμφανίζει ίχνη ανάκαμψης και αρχίζει πλέον να αχνοφαίνεται φως στην άκρη του τούνελ της κρίσης. Ως εκ τούτου, δεν είναι παράδοξη η πολιτική αντοχή που δείχνει ο ίδιος και το κόμμα του, παρά το αναπόφευκτο κόστος των αντιδημοφιλών μέτρων που πήρε ως πρωθυπουργός. Κι ακριβώς, από τη μια η πολιτική αντοχή Σαμαρά και από την άλλη το έλλειμμα αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης διακυβέρνησης, δίνουν την ευχέρεια στον πρωθυπουργό να κάνει κινήσεις διεύρυνσης και ενδυνάμωσης της ΝΔ.

• Την ίδια ώρα στο ΠΑΣΟΚ καταγράφεται μια μη αναστρέψιμη κατάσταση φθοράς και αποσυσπείρωσης, που εσχάτως επιδεινώνεται από την πολιτική ιδέα περί «μαύρης τρύπας» στα οικονομικά του κόμματος. Εδώ τη βασική ευθύνη έχει ο Ευάγγ. Βενιζέλος, που θεώρησε καλό να κάνει έλεγχο στα οικονομικά του κόμματος, με αποτέλεσμα οι αναπόφευκτες διαρροές και αιχμές που επακολούθησαν να οδηγήσουν σε περαιτέρω απαξίωση και αποσυσπείρωση του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς ενώ η πολιτική στρατηγική του ΠΑΣΟΚ, στα βασικά της σημεία, σήμερα δικαιώνεται, αντί το ΠΑΣΟΚ να ανασυγκροτηθεί, να μαζέψει τις σκόρπιες σάρκες του και να ενισχύσει την πολιτική του παρουσία στην τρικομματική διακυβέρνηση, αναλώνεται σε εσωκομματικές αντιλογίες. Έτσι νομοτελειακά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως πρόεδρος, χάνει σε πολιτική επιρροή και το ΠΑΣΟΚ επίσης. Τι κρίμα…