Να ξυπνήσουμε χρειάζεται…

Γιατί γράφει, σκηνοθετεί και παίζει επιθεώρηση. Από το 2005 που νοίκιασε το «Δελφινάριο» το θρυλικό καλοκαιρινό θέατρο είναι πάντα ασφυκτικά γεμάτο. Κοσμοσυρροή. Αυτή η επιτυχία του τον έκανε να ανανεώσει το συμβόλαιο με το «Δελφινάριο» μέχρι το 2019. Μέχρι και ο κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος είχε γράψει για την αμεσότητα του Μάρκου Σεφερλή, χαρακτηρίζοντάς τον κωμικό παλιάς κοπής, που αφουγκράζεται τον κόσμο. Ο ηθοποιός που πεισματικά αρνείται να απέχει από την τηλεόραση αυτήν την εποχή της απόλυτης φτώχειας ακόμη και στη φαντασία δεν παύει να εμπνέεται από αυτήν. Φέτος θα ντυθεί «Σουλεϊμάρκ ο Μεγαλοπρεπής» και το γέλιο είναι εγγυημένο σε μια επιθεώρηση που σπάει κόκαλα, ακόμα και αυτά της… φράου Μέρκελ!

// Γιατί θα ντυθείτε Σουλεϊμάν;
Κατ’ αρχάς, θα ντυθώ «Σουλεϊμάρκ» (γέλια). Από τις 20 Ιουνίου στο «Δελφινάριο». Μα, δεν μπορώ να μη σατιρίσω αυτήν την τουρκική εισβολή στη χώρα μου. Η επιθεώρηση είναι επικαιρότητα. Πιστεύω ότι ο κόσμος θα γελάσει με την τουρκολαγνεία του. Μα είναι αυτή σειρά; Οι μισοί έχουν αποκεφαλιστεί, οι άλλοι μισοί έχουν πεταχτεί στη θάλασσα, για να μην ξεχάσω αυτούς που δηλητηρίασε η Χουρέμ.
Ε, θα τα σατιρίσουμε όλα αυτά. Η σάτιρα είναι το αντίδοτο για να ξεσκάσει ο κόσμος από τα προβλήματά του. Αυτό ας μην το ξεχνάμε οι ηθοποιοί.

// Πάντως, οι γείτονες μέσω των σειρών τους έχουν καταφέρει να γίνουν πιο συμπαθείς…
Όχι, όμως, και Ευρωπαίοι. Με εικόνες ψεύτικες; Δεν γίνεται. Στον «Σουλεϊμάν» είχαν την εξυπνάδα να επικεντρώσουν στους έρωτες του σουλτάνου, παρέβλεψαν τα ιστορικά, τα αλλοίωσαν, για να πουληθεί προς τα έξω η σειρά. Καλά κάνουν, εμείς τι κάνουμε;

// Φέτος η επιθεώρηση «Θα σε πάρω να φύγουμε», που ήταν αφιερωμένη στην ιστορία του είδους από τον καιρό της Σοφίας Βέμπο μέχρι σήμερα, ήταν η πιο επιτυχημένη εισπρακτικά. Για ποιον λόγο;
Γιατί η επιθεώρηση είναι λαϊκό θέαμα. Την πολέμησαν, αλλά δεν πέθανε ποτέ. Δεν πεθαίνει ο Αριστοφάνης. Ο κόσμος επιβραβεύει ακόμη και στην τηλεθέαση τις παραστάσεις επιθεώρησης που μαγνητοσκοπούν τα κανάλια. Η επιθεώρηση συνδυάζει το γέλιο, τη μουσική, τον χορό, τα τεράστια σκηνικά.

// Γιατί οι ηθοποιοί δεν την προτιμούν;
Γιατί είναι το δυσκολότερο είδος θεάτρου. Πρέπει ο ήρωας της επιθεώρησης μέσα σε λίγα λεπτά να κατακτήσει το κοινό. Σε ένα νούμερο λίγων λεπτών. Εκεί ή τους κερδίζεις ή τους χάνεις. Οι ρόλοι είναι πολλαπλοί, χρειάζεται μαεστρία.

// Θεωρείτε τον εαυτό σας συνεχιστή των μεγάλων κωμικών;
Με τίποτα. Έχω διδαχθεί και έχω επηρεαστεί από αυτούς, αλλά δεν θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου συνεχιστή.

// Τι θα σατιρίσετε φέτος;
Τα βαφτιστήρια του Μητσοτάκη και του Παπανδρέου να βλέπουν τον «Σουλεϊμάν» στο δημοτικό, τον Καραγκιόζη να έχει μείνει άνεργος και να μην ξέρει πώς να πληρώσει το «χαράτσι» για την καλύβα του, μια ηλικιωμένη κυρία που ξυπνάει ύστερα από 22 χρόνια από κώμα και όταν βλέπει το ξεπούλημα της Ελλάδας προτιμάει να κοιμηθεί ξανά, τον Τσακ Νόρις, που πραγματικά ίσως είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει την Ελλάδα, τον έλληνα εύζωνα που μιλάει στα σύνορα με τον τούρκο στρατιώτη για τη συνέχεια του έρωτα της Σιλά με τον Μποράν. Θα γίνω ακόμη και Ταρζάν να πάω στη ζούγκλα, να σωθώ από τους πολιτικούς μας.

// Έντονο προβληματισμό διακρίνω… Είμαστε για γέλια ή για κλάματα;
Κάθε αστείο κρύβει πίσω του μια αλήθεια. Η σάτιρα είναι πάνω απ’ όλα αυτοκριτική. Και ο λαός μας πρέπει να την κάνει. Ο Αριστοφάνης στηλίτευε την κεντρική εξουσία μέσα από τις κωμωδίες του. Η πένα του πονούσε πιο πολύ από οβίδα. Στις επιθεωρήσεις που γράφω δεν με νοιάζει μόνο να περάσουμε καλά. Αλλά στο τέλος να προβληματιστούμε και να αλλάξουμε. Είναι δυνατόν η Ελλάδα, που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού, να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης; Να ντρεπόμαστε για όσα γράφουν για εμάς στο εξωτερικό; Με τέτοια Ιστορία δεν πρέπει να ντρεπόμαστε, αλλά να υπερηφανευόμαστε. Κι αν κάποιοι πολιτικοί μειοδότησαν και ξεπούλησαν τη χώρα, ο λαός οφείλει να την αναστήσει. Το παιχνίδι ήταν στημένο με τις τράπεζες και με κάποιους μέσα από το σύστημα που λειτουργούσαν υπέρ των ξένων. Αυτή όμως η πανέμορφη χώρα ανήκει στους Έλληνες. Θα ξαναβρούμε τις αξίες μας και θα απαιτήσουμε όσα μας πήραν.

// Πόσο φταίει η Παιδεία μας αλλά και τα ΜΜΕ γι’ αυτήν την αλλαγή των αξιών του Έλληνα;
Μα, στο σχολείο διαστρεβλώνεται η Ιστορία μας για χάρη της παγκοσμιοποίησης. Είναι δυνατόν να λέμε ότι στη Σμύρνη το 1922 έγινε συνωστισμός; Τι συνωστισμός; Εκεί έγινε σφαγή. Για αυτήν την αλλοίωση αλλά και για όλα τα άλλα που γράφονται στα σχολικά βιβλία γιατί δεν μιλάνε τα ΜΜΕ; Στο θέατρο μιλάω, λοιπόν, για όλα αυτά και τα περνάω μέσα από την πλάκα. Αλλά το μήνυμα πηγαίνει. Και η δημοσιογραφία, λοιπόν, ας κάνει την αυτοκριτική της. Η πατρίδα και η ελληνικότητα είναι πάνω από τα συμφέροντα.

// Νιώθετε ότι μας κυβερνούν οι ξένοι, η Μέρκελ, το ΔΝΤ ή, όπως είπε ο πρωθυπουργός μας στην Κίνα, σε έναν χρόνο από τώρα όλοι θα μιλάνε για την επιτυχημένη ιστορία της Ελλάδας και την επαναφορά της;
Αυτήν την επαναφορά την οφείλουμε στους έλληνες πολιτικούς, στο ΔΝΤ ή στη Μέρκελ; Ή στη θυσία του ελληνικού λαού, που έφτασε στα όρια της εξαθλίωσης; Βλέπετε εσείς «success story»; Όλος ο κόσμος πιστεύει ότι είμαστε νεοαποικία των Γερμανών. Εκτελούμε εντολές των ξένων και εκτελούμε εντολές εις βάρος της χώρας μας. Αν υπήρχε ένας ηγέτης με τσαγανό, ένας πατριώτης, δεν θα συνέβαινε όλο αυτό. Θα έλεγε «μέχρι εδώ». Η Ελλάδα είναι ένας διαφορετικός λαός, δεν είναι ρομπότ, έχει ταμπεραμέντο, έχει ανεπτυγμένο αίσθημα της ελευθερίας, και η Ιστορία μας το έχει αποδείξει αυτό. Αντισταθήκαμε σ’ όσους ήρθαν να μας κατακτήσουν. Δεν μπορεί το σύστημα να κάνει όλους τους λαούς ίδιους ούτε να τους βάζει στα ίδια μέτρα και στα ίδια σταθμά. Εμείς έχουμε προσφέρει στην παγκόσμια εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού και με τις ιδέες μας και με τους αγώνες μας. Δεν θα γίνουμε στρατιωτάκια της νέας τάξης πραγμάτων.

// Δεν φταίμε κι εμείς όμως που φάγαμε το τυράκι που μας πέταξαν ως δόλωμα οι τράπεζες; Τη φάκα δεν την είδαμε; Μόνοι μας δεν σκλαβωθήκαμε;
Οι τράπεζες έφτιαξαν μια εικονική πραγματικότητα και μας έκαναν πλύση εγκεφάλου μέσα από τη διαφήμιση, τα φθηνά δάνεια. Είχαμε συνευθύνη για την καταστροφή μας. Αλλά και η Πολιτεία τι έκανε; Γιατί δεν έλεγε στον κόσμο «προσέξτε την πλάνη, η οικονομία μας έχει άλλους δείκτες ανάπτυξης»; Δεν θέλω όμως να τα βλέπω όλα μαύρα. Είμαι από φύση και θέση αισιόδοξο άτομο και έχω καταλάβει ότι μέσα από την πολλή και την τίμια δουλειά ο άνθρωπος αργά αλλά σταθερά εξελίσσεται. Θα κουραστούμε, θα γυρίσουμε ξανά στα χωράφια μας, θα βρούμε άλλες διεξόδους παραγωγικές και θα βγούμε από την κρίση. Αυτή είναι η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Ο Έλληνας επιβιώνει και αγωνίζεται. Αυτά τα «κάντε υπομονή και σε πέντε χρόνια θα είμαστε μια από τις πιο πλούσιες χώρες στον κόσμο» δεν τα πιστεύω. Σε πέντε χρόνια με την ίδια πολιτική θα έχει ξεχειλίσει το ποτήρι, θα έχουν αυτοκτονήσει πόσοι ακόμη; Χρειάζεται ανάπτυξη, όχι άλλα λουκέτα σε μαγαζιά.

// Η ανεργία μαστίζει σε μεγάλο βαθμό και τον δικό σας χώρο. Ξέρω ότι είστε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και δραστηριοποιείστε σε καθημερινή βάση. Όποιος σας ψάχνει, σας βρίσκει στο «Σπίτι του Ηθοποιού». Θα κατεβείτε στην πολιτική;
Ούτε κατά διάνοια. Αλλά ξέρω από παιδί ότι οι μάχες κερδίζονται συλλογικά. Με το εμείς και όχι με το εγώ. Τα όσα συμβαίνουν στον κλάδο μου είναι τρελά πράγματα. Οι ηθοποιοί μέσα στην κρίση έπρεπε να πράξουμε διαφορετικά. Όταν έρχεται και σου λέει ο παραγωγός «θα σε πληρώσω ύστερα από ένα χρόνο», απλά δεν το δέχεσαι. Μα πώς θα βάλω βενζίνη για να έρθω στο γύρισμα; Θα πω στον βενζινά «θα σε πληρώσω ύστερα από ένα χρόνο»; Οι ηθοποιοί, απλήρωτοι για μήνες, καταλήγουν στα δικαστήρια. Μα όταν δεν σε πληρώσει ο παραγωγός τον πρώτο, τον δεύτερο μήνα, σταματάς τα γυρίσματα. Του λες «δεν μπορώ να ‘ρθω να σου δουλέψω». Είμαστε που είμαστε οι ηθοποιοί μέσα στην ανασφάλεια, κάθε έξι μήνες δουλειά στο θέατρο, να μην πληρωνόμαστε και από την τηλεόραση;

Το να κάνεις αγωγή ή μήνυση και να κυνηγάς τα λεφτά σου ύστερα από πέντε χρόνια είναι ένας φαύλος κύκλος. Πρέπει να συσπειρωθούμε οι ηθοποιοί, να αγωνιστούμε, ζούμε την απόλυτη εκμετάλλευση. Και οι ηθοποιοί είναι το ευαίσθητο, το ευφάνταστο κομμάτι της κοινωνίας μας. Δίνουμε ψυχή, αισιοδοξία. Αν δεν παίρνουμε τον βασικό μισθό στο θέατρο, ο οποίος είναι πολύ χαμηλός, πώς θα ζήσουμε την οικογένειά μας; Χρειάζεται δικαιοσύνη, νομιμότητα. Έχει χαθεί στον κλάδο μου. Κυριαρχεί η εκμετάλλευση. Αλλά ο λαός μας αγαπά τους καλλιτέχνες. Πού είναι η συμπαράσταση στην αδικία;

// Πότε θα αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα;
Όταν, αντί να υπερισχύουν τα κόμματα στην Ελλάδα και το πώς θα εξυπηρετήσουμε το κόμμα, τον αρχηγό του κόμματος, θα κοιτάξουμε το κοινό συμφέρον και με αυτήν τη λογική θα ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές. Πάνω απ’ όλα η πατρίδα μας και τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε στα παιδιά μας να αφήσουμε μια χώρα ξεπουλημένη. Να σταματήσουμε το ξεπούλημα όσο είναι καιρός. Τα κόμματα δεν έχουν βοηθήσει ποτέ και κανέναν, μόνο όσους είναι βαθιά μέσα στην παράταξη ως μηχανισμοί. Την ιδεολογία να ψηφίζουμε και όχι το ρουσφέτι. Να ξυπνήσουμε χρειάζεται!