Κατασκευάσματα…

Επειδή υπάρχουν και τα γραπτά, ανατρέξαμε στα Συμπεράσματα της Συνόδου και σας παραθέτουμε το σημείο της παραγράφου 6, υποπαραγράφου Β, βάσει της οποίας υπήρξαν οι σχετικοί πανηγυρισμοί:

«Η Επιτροπή προτίθεται να διερευνήσει τις δυνατότητες συστηματικότερης χρήσης ενδοχώριων και εξωχώριων πηγών ενέργειας, με σκοπό την ασφαλή, βιώσιμη και αποτελεσματική σε σχέση με το κόστος εκμετάλλευσή τους, με σεβασμό των επιλογών των κρατών-μελών όσον αφορά το ενεργειακό μείγμα». (http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/el/ec/137216.pdf).

Αν καταλάβατε ότι αυτό αποτελεί ασπίδα για την ελληνική ΑΟΖ, κερδίζετε το πρώτο βραβείο (επιστημονικής φαντασίας).

****

— Μας τίμησε τουλάχιστον δύο φορές το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος πλέον του Χριστιανοκοινωνικού Κινήματος, βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος, καθώς με αφορμή δημοσιεύματά μας έδειξε την ευαισθησία να υποβάλει επερωτήσεις στον Δ. Αβραμόπουλο. Η πρώτη αφορούσε τις περιπτώσεις «επίορκων» και την παρατήρησή μας ότι δεν μπορεί να υπάρχει κλίμα συγκάλυψης, ειδικά στις περιπτώσεις εκείνων που πλούτισαν πουλώντας θεωρήσεις από τα προξενεία και τις πρεσβείες στο εξωτερικό.

Η απάντηση που δόθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλο ήταν ότι ποτέ δεν υπήρξε κλίμα συγκάλυψης, αλλά «τουναντίον υπάρχει σειρά αποφάσεων των Πειθαρχικών Συμβουλίων του υπουργείου Εξωτερικών με τις οποίες έχουν επιβληθεί βαρύτατες ποινές στους επίορκους υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένης της ποινής της οριστικής απόλυσης».

Συνεχίζει, μάλιστα, ο υπουργός Εξωτερικών δίνοντας και την αναγκαία διευκρίνιση ότι «κρίσιμος παράγων για την επιβολή της ανώτατης πειθαρχικής ποινής, καθώς και για την εν συνεχεία επικύρωση αυτής από τη Δικαιοσύνη, όπου συνήθως προσφεύγει ο εγκαλούμενος, είναι η επάρκεια του πειθαρχικού ανακριτικού υλικού (αποδεικτικών στοιχείων), για την οποία η αρωγή προς τη διοίκηση των αρμόδιων διωκτικών αρχών (δεδομένου ότι τέτοια πειθαρχικά παραπτώματα συνιστούν βεβαίως και ποινικά αδικήματα) ήταν και είναι πάντα πολύτιμη».

Θα ήταν όλα όμορφα, αγγελικά πλασμένα εάν ίσχυαν όλα όσα διαβάσατε ανωτέρω. Το πρόβλημα είναι ότι όταν υπάρχει μια καταγγελία θα πρέπει να μπορέσει να φθάσει στην Κεντρική Υπηρεσία, να κινητοποιηθεί το σύστημα και να αποφασιστεί η διεξαγωγή έρευνας. Εάν η πολιτική ή υπηρεσιακή ηγεσία θέλει να «διευκολύνει» αυτόν που καταγγέλλεται, πολύ απλά επιλέγει έναν νεαρό, σε βιολογική και υπηρεσιακή ηλικία, διπλωμάτη και του αναθέτει την έρευνα.

Φθάνοντας ο νεαρός ή η νεαρά (όπως έγινε πρόσφατα σε μεγάλη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης) στον τόπο του «εγκλήματος», θα πρέπει πρώτα να επιβιώσει από τις τρικλοποδιές και μετά να μπορέσει, στα στενά χρονικά πλαίσια που διαθέτει, να διερευνήσει τις καταγγελίες, χωρίς να έχει φυσικά την εξουσία και τη δυνατότητα να επιβληθεί στον κατά πολύ αρχαιότερο πρέσβη ή πρόξενο. Έρχονται και κάνα δυο τηλέφωνα από παλαιότερους διπλωμάτες, της σειράς ίσως του κατηγορουμένου, που επιδεικνύουν ενδιαφέρον για την έρευνα, και πολύ σύντομα ο ερευνών την υπόθεση καταλαβαίνει ότι, αν θέλει να δει καλό πόστο, θα πρέπει να τελειώνει την έρευνα.

Και η υπόθεση συνήθως κλείνει εκεί.

— Εδώ ολόκληρο υπουργείο Εξωτερικών, με τόσες κυβερνήσεις και τόσους υπουργούς που πέρασαν, δεν μπόρεσε να κουμαντάρει τον πρέσβη που ξεκίνησε από βαλκανική χώρα τη «διευκόλυνση» χορήγησης χιλιάδων θεωρήσεων, συνέχισε την «καριέρα» του πάλι στα Βαλκάνια, γεμίζοντας ευρωπαϊκές χώρες με μετανάστες που είχαν ελληνική βίζα, για να περάσει Πειθαρχικά επί Πειθαρχικών και τελικά να μπουρδουκλωθεί η υπόθεση και να βρεθεί πρέσβης σε χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, όπου ξεκουράστηκε πλέον, απολαμβάνοντας τους καρπούς των «διευκολύνσεων»…

Κι αν πράγματι έχουν απολυθεί επίορκοι από το υπουργείο Εξωτερικών, και μάλιστα για το θέμα των θεωρήσεων, ας δοθούν επίσημα ο αριθμός και τα ονόματα όσων απολύθηκαν για τέτοιους λόγους. Όχι γενικόλογες τοποθετήσεις. Απλά πράγματα: «Την τελευταία δεκαετία, έγιναν τόσες καταγγελίες, ελέγχθηκαν τόσες, αθωώθηκαν τόσοι, κατσαδιάσθηκαν τόσοι και απολύθηκαν τελικά αυτοί». Για να μη λέμε λόγια του αέρα.

— Ο Ν. Νικολόπουλος όμως ήγειρε στη Βουλή ένα ακόμη θέμα που είχαμε θίξει από το «ΠΑΡΟΝ» και υπέβαλε επίκαιρη αναφορά για το περιεχόμενο της «μυστικής συνάντησης του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά με τον Τ. Ερντογάν».

Η απάντηση που δόθηκε τελικά μάλλον νέα ερωτήματα δημιουργεί:

«Οι επαφές μεταξύ πρωθυπουργών ή υπουργών, ενίοτε με την παρουσία διερμηνέως, εφόσον τούτο απαιτείται, αποτελούν γνωστή και συνήθη διεθνή πρακτική. Η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον τούρκο ομόλογό του την 4η Μαρτίου στην Κωνσταντινούπολη ουδόλως δύναται να χαρακτηριστεί ως “μυστική διπλωματία”. Ο πρωθυπουργός, άλλωστε, υπήρξε απολύτως σαφής στις δηλώσεις του προς τον Τύπο μετά το πέρας του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας, όχι μόνο καθ’ όσον αφορά τις εργασίες του τελευταίου αλλά και ευρύτερα για θέματα ελληνοτουρκικών σχέσεων».

Αυτό που ξεχνά να καταγράψει το διπλωματικό γραφείο του υπουργού Εξωτερικών, ίσως λόγω απειρίας, είναι ότι η «διεθνής πρακτική» (τουλάχιστον στις ευνομούμενες χώρες) προβλέπει καταγραφή των συνομιλιών, συνήθως γραπτώς, υπό μορφή άτυπων πρακτικών.

«Μυστική διπλωματία» δεν υπάρχει όταν έστω και σε άκρως απόρρητα τηλεγραφήματα ή σημειώματα η αρμόδια Διεύθυνση του ΥΠΕΞ ή του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού έχει καταγράψει, έστω και ακροθιγώς, τι διημείφθη σε τέτοιου είδους συνάντηση.

— Το τετ α τετ Σαμαρά – Ερντογάν δεν γίνεται για κοινωνικούς λόγους… Γίνεται με την επίσημη ιδιότητά τους ως αρχηγών δύο γειτονικών κρατών, που συζητούν τα προβλήματα στις σχέσεις των χωρών τους. Συνεπώς, ας απαντηθεί το ερώτημα εάν και πότε υπήρξε, και με υπογραφή ποιου, τηλεγράφημα για τη συνάντηση Σαμαρά – Ερντογάν. Τότε πράγματι θα διασκεδασθεί κάθε ιδέα περί «μυστικής διπλωματίας».

— Γι’ αυτό λέμε ότι το Φόρεϊν Όφις είναι μπροστά, πολύ μπροστά… Ο πρέσβης στην Ελλάδα Τ. Κίτμερ, ευρισκόμενος στο Λονδίνο, στην ετήσια συνάντηση των βρετανών πρεσβευτών ανά τον κόσμο, έδινε λεπτομερές «ρεπορτάζ» στο twitter για τα θέματα των brainstorming και των στρογγυλών τραπεζιών… Εδώ καταργήθηκαν οι ετήσιες συναντήσεις των πρέσβεων για λόγους οικονομίας και η διπλωματία μας πλέον πορεύεται ήσυχη, αναμένοντας απλώς άνωθεν εντολές…

— Με απόφαση του υπουργού Εξωτερικών, ορίσθηκε επικεφαλής του Γραφείου Ελληνικής Προεδρίας ο Αριστείδης Ανδρουλάκης, σύμβουλος πρεσβείας Α, με προϋπηρεσία στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία στον ΟΗΕ.

Ενδιαφέρον έχει και η απόφαση του υπουργού Εξωτερικών για τη νέα σύνθεση της ειδικής επιτροπής που εγκρίνει το ύψος δαπάνης μεταφοράς οικοσκευής. Μια ιστορία αμαρτωλή, που έχει στοιχίσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στον έλληνα φορολογούμενο.

— Ο κ. Αβραμόπουλος επέλεξε να βάλει επικεφαλής τον διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του, Λουκά Καρατσώλη, πληρεξούσιο υπουργό Β’, με αναπληρωτή τον Κωνσταντίνο Κούτρα, ΣΠΑ’, που είναι ο νέος εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ.

Μέλη της επιτροπής ορίσθηκαν από το Γενικό Λογιστήριο οι Ουρανία Αργύρη και Ιωάννης Δούκας και οι σύμβουλοι πρεσβείας Α’ Άννα Φάρρου και Αλεξάνδρα Μαντζίλα.

— Δημοσιεύτηκαν οι προαγωγές διπλωματών στον βαθμό συμβούλου πρεσβείας Β’. Προήχθησαν κατ’ εκλογή:

Χαρίκλεια Περρή, Δήμητρα Παπατριανταφύλλου, Ιωάννης Πυργάκης, Χρήστος Καρράς, Άννα – Μαρία Παναγιωτακοπούλου, Κωνσταντίνος Αλεξανδρής, Ιωάννης Μαλικούρτης, Βασίλειος Ξηρός, Θεόφιλος Ζαφειράκος, Γεώργιος Κυριακόπουλος, Ιωάννης Φερεντίνος, Σοφία – Μαρία Γιουρούκου, Αριστείδης Στριμπάκος, Γεωργία Σουλτανοπούλου, Δάφνη Κουλουσίου, Δέσποινα Τζανακάκη, Κωνσταντίνος Καττούλας, Αθανάσιος Αναστόπουλος, Χριστίνα Βαλασσοπούλου, Κωνσταντίνος Σούλιος.

Να τους ευχηθούμε να είναι σιδεροκέφαλοι και ανθεκτικοί στις δυσκολίες που θα βρουν μπροστά τους, καθώς πλέον πρέπει να προσαρμόσουμε την άσκηση διπλωματίας και εξωτερικής πολιτικής στον καιρό της κρίσης…