Η υποβάθμιση του κρατικού μηχανισμού είναι εκσυγχρονισμός;

Αυτό όμως δεν μπορεί επ’ ουδενί λόγω να νομιμοποιήσει ορισμένες ενέργειες της κυβέρνησης και ειδικά του υπουργείου Παιδείας. Όλα αυτά που συμβαίνουν και λέγονται τις ημέρες αυτές, φέρνουν στην επιφάνεια αδυναμίες της κυβέρνησης και γενικά του συστήματος. Θα θέλαμε κατ’ αρχάς να σημειώσουμε ορισμένες γενικής φύσεως κυβερνητικές ατυχείς επιλογές, πριν να εξειδικεύσουμε το θέμα των ειδικών διεκδικήσεων των καθηγητών, που τους οδήγησαν στην απειλή απεργίας.

Πριν ληφθεί ουδεμία απόφαση των καθηγητών, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση της διοίκησης της ΟΛΜΕ με τον υπουργό Παιδείας, η οποία και απέτυχε, καθώς ο υπουργός δεν κατόρθωσε να πείσει την ΟΛΜΕ. Αυτό σημαίνει ότι δεν διαθέτει πλέον η κυβέρνηση αξιοπιστία στον λαό και ειδικά στους εργαζόμενους. Όλες οι κυβερνητικές αναγγελίες τροποποιούνται ή αναστέλλονται ή γίνονται δυσμενέστερες για τον λαό. Τέτοια κυβερνητική συμπεριφορά δεν μπορεί να γίνει ανεκτή και συντρίβει την ανοχή του λαού απέναντι σε μια τέτοια κυβέρνηση. Η κυβέρνηση θα μπορούσε, ύστερα από διαβούλευση με τους ενδιαφερομένους, να επιλέξει άλλο χρόνο για να περάσει τις όποιες αποφάσεις της για τη δήθεν εξυγίανση της παιδείας και όχι να αφήσει την ψήφιση του νομοσχεδίου κατά την περίοδο των εξετάσεων και μάλιστα χωρίς καμία διαβούλευση. Και έτσι αναγκάστηκε να καταφύγει σε ένα ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό μέτρο: Στην επιστράτευση των καθηγητών. Το δικαίωμα της απεργίας των εργαζομένων είναι το έσχατο αμυντικό όπλο γι’ αυτούς που πλήττονται. Πώς το αντιμετώπισε αυτή η τάχα δημοκρατική μας κυβέρνηση; Όλες τις απεργίες τις εξαφάνισε, είτε με την κήρυξη τους σαν παράνομες είτε με την επιστράτευση των εργαζομένων. Και ουδέποτε με την ικανοποίηση έστω και ενός αιτήματος. Απεργία στα μέσα μαζικής μεταφοράς; Επιστράτευση του προσωπικού. Το ίδιο και στις απεργίες του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, των τραπεζικών, των λιμεναργατών κ.λπ. Ένα μεγάλο ποσοστό των ελλήνων εργαζομένων είναι επιστρατευμένο. Και ειδικά του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αυτή είναι η δημοκρατική μας κυβέρνηση! Τώρα επιστρατεύτηκαν και οι καθηγητές. Εάν στις υπηρεσίες υπάρχουν επίορκοι εργαζόμενοι, κοπανατζήδες ή δωρολήπτες αυτούς τους γνωρίζει η κυβέρνηση και φυσικά θα πρέπει να απομακρυνθούν. Αλλά το κύριο σώμα των εκπαιδευτικών εργάζεται σκληρά όχι μόνο στις ώρες διδασκαλίας, αλλά και στο σπίτι καθημερινά, προπαρασκευαζόμενοι για τη διδασκαλία της επόμενης ημέρας και για τη διόρθωση των γραπτών των μαθητών. Και υπάρχουν ασφαλώς ορισμένοι, εντεταγμένοι στους κομματικούς μηχανισμούς, που έχουν βολευτεί σε άνετες θέσεις και δεν ασκούν τα καθηγητικά τους καθήκοντα. Αυτοί είναι οι προνομιούχοι του κλάδου και το υπουργείο Παιδείας γνωρίζει ποιοι είναι αυτοί. Και αντί να ζητήσει αύξηση των ωρών διδασκαλίας, θα έπρεπε να τοποθετήσει αυτούς στα σχολεία για να εργαστούν. Ένας αριθμός εκπαιδευτικών έχει προσληφθεί μέσω διαγωνισμού του ΑΣΕΠ ως αναπληρωτές. Ενώ οι περισσότεροι επιτυχόντες δεν έχουν καν προσληφθεί. Αφού δεν είχαν ανάγκη εκπαιδευτικού προσωπικού, γιατί έκαναν διαγωνισμούς για πρόσληψη;

Για να έχουν τους άνεργους επιστήμονες στο περίμενε και στην εξάρτηση από τους κομματικούς μηχανισμούς; Προ ημερών μιλώντας ο υπουργός Παιδείας, μετά τη συνάντηση που είχε με τη διοίκηση της ΟΛΜΕ, δήλωσε ότι και οι καθηγητές πρέπει να βάλουν πλάτη για τη σωτηρία της πατρίδος. Ας μας πει ο κ. Αρβανιτόπουλος ποια είναι η συνεισφορά (πλάτη) των υπουργών, των βουλευτών, των συμβούλων, που αμείβονται χωρίς να προσφέρουν κανένα έργο. Οι υπουργοί είναι μόνο για να νομιμοποιούν τις απαιτήσεις της «τρόικας». Οι βουλευτές συνέρχονται για να ψηφίσουν πολυνομοσχέδια και τροπολογίες που περιέχουν μέτρα καταδυνάστευσης του λαού. Τουλάχιστον αυτό ισχύει κατά 100% για τους βουλευτές των τριών κομμάτων της συμπολίτευσης.

Οι στρατιές των συμβούλων που έχουν πλημμυρίσει τα γραφεία των υπουργών και υφυπουργών, αμείβονται με «χρυσούς μισθούς» χωρίς να προσφέρουν κανένα έργο. Μόνο παρασκήνια και κομματικές εξυπηρετήσεις. Ο υπουργός Παιδείας, ως μέλος της κυβέρνησης, ξέρει ότι και οι καθηγητές και γενικά όλοι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι έχουν βάλει πλάτη για να πετύχει η προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης. Και αυτή η πλάτη δεν είναι μια απλή συνεισφορά. Είναι το κούρεμα των αποδοχών τους κατά 50%. Και αν θέλει να δώσει μαθήματα πατριωτισμού, ας απευθυνθεί κάπου αλλού και ειδικά σε αυτούς που για ένα ταξίδι τους, για παράδειγμα στην Κόστα Ρίκα, ξοδεύτηκαν αστρονομικά ποσά. Τώρα, με τις τροποποιήσεις που θέλει να νομοθετήσει ο υπουργός Παιδείας, υπάρχει και η απειλή της μετάθεσης. Ένας υπάλληλος οικογενειάρχης με 850 ευρώ αποδοχές μηνιαίως, πώς είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει και τα έξοδα στέγασης της οικογένειάς του και τα δικά του, όταν ξεριζωθεί από τη θέση του; Και, για να κλείσουμε το θέμα της παιδείας, που είναι τόσο σοβαρό όσο και το οικονομικό, πρέπει να σημειώσουμε ότι και το σχέδιο «ΑΘΗΝΑ» και οι ρυθμίσεις που αφορούν τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν γίνει όλα στο γόνατο, με απώτερο στόχο ίσως για να εξυπηρετηθούν κομματικά συμφέροντα των τριών κομμάτων που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση. Και τα περί μεταρρυθμίσεως της παιδείας, του κράτους και της οικονομίας, που η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα εκσυγχρονίσουν τάχα την ελληνική κοινωνία και οικονομικά, είναι ό,τι ψευδέστερο έχει ειπωθεί την τελευταία τριετία. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση πανηγυρίζει από την περασμένη Δευτέρα το βράδυ ότι το Eurogroup ενέκρινε τη δόση των 7,5 δισ. ευρώ. Και αυτό το παρουσιάζει σαν επιτυχία, ότι τάχα η ελληνική οικονομία μπήκε σε φάση ανάκαμψης.

Τι σημαίνει όμως η εκταμίευση της καθυστέρησης της δόσης του Α’ τριμήνου, μαζί με την πρόωρη εκταμίευση και της δόσης του Β’ Τριμήνου; Με τα χρήματα αυτά που θα δανειστεί το ελληνικό Δημόσιο, 1,5 δισ. ευρώ θα χρησιμεύσουν για την εξόφληση ομολόγων που λήγουν αυτές τις ημέρες και τα υπόλοιπα θα χρησιμοποιηθούν για τις υστερήσεις εσόδων που παρουσιάζει ο φετινός προϋπολογισμός. Και κάτι άλλο: Τον περασμένο Δεκέμβριο η «τρόικα», μαζί με τις κεντρικές τράπεζες των κρατών-δανειστών μας, είχαν υποσχεθεί ότι θα έδιναν παράταση στην εξόφληση κρατικών ομολόγων που λήγουν και τώρα ειδοποίησαν την ελληνική κυβέρνηση ότι υπάρχουν νομικά προβλήματα και συνεπώς η υπόσχεση αυτή δεν μπορεί να εκπληρωθεί. Όσον αφορά τις ανάγκες του προϋπολογισμού, οι τάχα μεταρρυθμίσεις στον εισπρακτικό μηχανισμό του υπουργείου Οικονομικών με τα σχέδια TAXIS, έφεραν πλήρη αταξία στον προϋπολογισμό. Δεν κατάφεραν μέχρι τώρα να εισπράξουν τον ΦΑΠ των παρελθόντων ετών, ούτε καν να στείλουν έστω τα ειδοποιητήρια στους φορολογούμενους. Το μεγάλο όμως μπάχαλο για τον μηχανισμό είσπραξης του υπουργείου Οικονομικών και για τους φορολογούμενους θα το ζήσουμε τώρα, με την υποβολή της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος. Κάθε χρόνο έστελναν στους φορολογούμενους το βιβλιαράκι με τις απαραίτητες οδηγίες για τη σωστή συμπλήρωση της φορολογικής τους δήλωσης. Και φέτος είναι απόλυτα αναγκαίο μετά τις τροποποιήσεις που παρουσιάζει η φετινή φορολογική δήλωση. Και όλα αυτά γίνονται εν ονόματι τάχα του εκσυγχρονισμού. Κανένας δεν διαφωνεί στον εκσυγχρονισμό, που απαιτεί όμως σοβαρή προπαρασκευή του μηχανισμού και ενημέρωση των φορολογουμένων. Αυτά τα αυτονόητα τα αγνοεί η κυβέρνηση και μόνο ξέρει να βαφτίζει το μπάχαλο «εκσυγχρονισμό». Οι δικές μας επιφυλάξεις για τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλει η «τρόικα» και υλοποιεί η κυβέρνηση είναι ότι ενδεχόμενα ο κρατικός μηχανισμός θα οδηγηθεί σε πλήρη υποβάθμιση της απόδοσής του.

Η κυβέρνηση έχει ανοίξει πολλά μέτωπα και χτυπά τις αδύναμες κατηγορίες πολιτών, καταδικάζοντάς τες σε εξαθλίωση και ταλαιπωρία. Και τώρα βλέπουμε ότι ορισμένοι πολίτες, που έχουν διαπράξει σοβαρότατα εγκλήματα σε βάρος του λαού και προς όφελος της προσωπικής οικονομικής κατάστασής τους, κατορθώνουν από τα «παραθυράκια» των νόμων να ξεγλιστράνε και να παραμένουν ατιμώρητοι. Πρόσφατα παραδείγματα, που τα ζούμε αυτές τις μέρες, είναι η υπόθεση του Άκη Τσοχατζόπουλου και αυτή της λίστας Λαγκάρντ. Και με βάση τον κατάπτυστο νόμο «περί ευθύνης υπουργών» φαίνεται ότι οι δωρολήπτες από τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων μάλλον θα πέσουν στα μαλακά. Η όλη διαδικασία δείχνει ότι το δικαστήριο προσανατολίζεται στο ότι το μόνο έγκλημα που δεν έχει παραγραφεί είναι το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος. Κατ’ επανάληψη στο παρελθόν έχουμε γράψει για την κατάργηση του νόμου αυτού, που αποτελεί προσβολή στην ιδέα της δικαιοσύνης (που είναι έμφυτη στην πλειονότητα των ανθρώπων) και πρέπει να καταργηθεί. Όμως τα τρία κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι σήμερα αδρανούν για να καταργηθεί ή να τροποποιηθεί ο νόμος αυτός. Και τούτο για να συνεχιστεί η ατιμωρησία των δωροφάγων πολιτικών. Στο θέμα της λίστας Λαγκάρντ και στην αναζήτηση ευθυνών για τη μη υλοποίησή της, η επιτροπή της Βουλής που έχει επιληφθεί του θέματος, πελαγοδρομεί μέσα στις συνεχείς ανατροπές των καταθέσεων των μαρτύρων. Και το συμπέρασμα είναι ότι μεθοδεύονται συγκαλύψεις σοβαρών οικονομικών εγκλημάτων.