Διά χειρός…
… του διευθυντή της «Καθημερινής» Αλέξη Παπαχελά:
Η έκπληξη…
«Ο Αντώνης Σαμαράς έχει εκπλήξει αυτούς τους μήνες που βρίσκεται στην πρωθυπουργία. Εχει χειρισθεί επιτυχώς τις εσωτερικές ισορροπίες μιας πρωτόγνωρης κυβερνητικής συμμαχίας μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Αναδεικνύεται σε έναν από τους πλέον εργασιομανείς μεταπολιτευτικούς πρωθυπουργούς. Ακολουθεί μια συνετή πολιτική διαπραγμάτευσης με τους έξω, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει την παράδοση μιας πολυδιάστατης, ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής. Εχει ξαναφέρει την έννοια του “νόμου και της τάξης” στο επίκεντρο της πολιτικής, σπάζοντας καταραμένα ταμπού της μεταπολίτευσης. Και, τέλος, έχει απενοχοποιήσει την υποστήριξη της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων έπειτα από μια μακρά περίοδο δαιμονοποίησής τους.
Ο κ. Σαμαράς έχει κερδίσει “οπαδούς” από μια κατηγορία ανθρώπων που ουδέποτε διανοήθηκαν να τον στηρίξουν. Ο κεντρώος χώρος, ο αστικός κόσμος, οι φανατικοί φιλοευρωπαίοι στηρίζουν την προσπάθειά του άσχετα με το αν ψήφιζαν πριν από λίγα χρόνια ΠΑΣΟΚ, μετριοπαθή Αριστερά ή κάτι άλλο. Του αναγνωρίζουν την προσπάθεια και τον κόπο και θεωρούν πως αυτήν τη στιγμή αποτελεί τη μοναδική διέξοδο για τη χώρα μέσα σε συνθήκες κρίσης».
***
… του Αναστάσιου Ι. Καραμήτσου, από το σχόλιό του στο «Πρώτο Θέμα» με τίτλο «Άκης και Γιωργάκης»:
Είναι θέμα ποιος έφαγε τα περισσότερα;
«Τα όργια που αποκαλύπτονται στην οικονομική διαχείριση του ΠΑΣΟΚ από τον έλεγχο που ολοκληρώνουν και οι έξι μεγάλες διεθνείς ελεγκτικές εταιρείες που δρουν στην Ελλάδα δεν δικαιολογούνται με πολιτικού ή πολιτικάντικου τύπου κορόνες που βγάζει σήμερα ο Παπανδρέου και οι περί αυτόν. Ούτε και όλα όσα περιγράφονται σε αυτές τις εκθέσεις (πρόχειρες αποδείξεις εκατομμυρίων, περίεργα τιμολόγια, απίθανα ταξίδια με κονδύλια που δεν μπορούν να ξοδευτούν ούτε από εμίρηδες) έγιναν προ δεκαετίας, που βασίλευαν η αταξία και η ευμάρεια στην Ελλάδα. Πώς γίνεται ο Παπανδρέου να έκοβε τις συντάξεις από τα γεροντάκια και οι έφοροι να έβαζαν στη φυλακή τους φουκαράδες που χρώσταγαν 5.000 ευρώ στο Δημόσιο και στο τότε κυβερνών κόμμα να γινόταν πάρτι κλοπής και φοροδιαφυγής; Δεν ήξερε ο Παπανδρέου ή ήταν υπεράνω όλων; Δηλαδή γιατί κατηγορείται ο Τσοχατζόπουλος και είναι φυλακή για μίζες και δεν μπορεί να κατηγορηθεί όποιος βούταγε από το ταμείο του ΠΑΣΟΚ εκατομμύρια χωρίς νόμιμες αποδείξεις; Είναι θέμα ποσότητας, δηλαδή ότι ο Ακης έφαγε περισσότερα από τον τάδε τύπο στο ΠΑΣΟΚ;»
«Οταν μπει το ΣΔΟΕ σε μια εταιρεία και βρει “φίδια”, στέλνει τους υπεύθυνους στον εισαγγελέα και ταυτοχρόνως επιβάλλει και βαριά πρόστιμα. Αν δεν πληρωθούν τα πρόστιμα –αυτά τα οποία αφορούν χρέη προς το Δημόσιο– τότε οι εκπρόσωποι της εταιρείας αυτής, είτε λέγεται ΠΑΣΟΚ είτε κάπως αλλιώς, εφόσον διέπραξαν αδίκημα, θα πρέπει να πάνε φυλακή. Αλλιώς η κυβέρνηση αυτή δεν θα έχει το ηθικό έρεισμα να βάλει στη φυλακή ούτε τον μεγαλοβιομήχανο φοροφυγά, αλλά ούτε και τον περιπτερά».
***
… του κ. Σεραφείμ Ι. Σεφεριάδη, επίκουρου καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης, σε άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Λέξεις και σημασία», με αφορμή τη διαμάχη ανάμεσα στη Σοσιαλιστική Διεθνή και την Προοδευτική Συμμαχία:
Αριστερά δεν νοείται χωρίς αγώνα…
«Δεν είναι αριστερή η ΔΗΜΑΡ επειδή περιλαμβάνει τον όρο στον τίτλο της, όπως δεν είναι και το ΠαΣοΚ σοσιαλιστικό επειδή ο τέως προέδρός του ηγείται της “Σοσιαλιστικής Διεθνούς” και ο νυν αρχηγός του ετοιμάζεται να μεταβεί στη Λειψία. Δι-ιστορικά, και πολύ περισσότερο σήμερα, Αριστερά δεν νοείται χωρίς αγώνα για ενδυνάμωση της εργασίας στη σύγκρουσή της με το κεφάλαιο, συνδυαστικά με τη θέση ότι προϋπόθεση για την ευημερία είναι ο κοινωνικός – δημοκρατικός έλεγχος επί της παραγωγικής διαδικασίας και των καρπών της – τον ακριβή δηλαδή αντίποδα της άποψης με την οποία εδώ και χρόνια φορτικά μας βομβαρδίζει η Σοσιαλδημοκρατία: ότι πρόοδος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς “καλό επενδυτικό κλίμα” (ευφημισμό για το σύνδρομο χαμηλών μισθών, επισφαλών εργασιακών σχέσεων και συρρικνούμενων συνδικαλιστικών δικαιωμάτων)».