Αρνούνται να διαλυθούν οι συνιστώσες

Με ευθύνη όμως και της ηγεσίας του, η οποία δεν μπορεί να πείσει τον κόσμο, που έχει πληγεί άγρια τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ότι αποτελεί την εναλλακτική διέξοδο που η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού αναζητεί, ώστε να ακουμπήσει πάνω της. Και αυτή η έλλειψη έχει οδηγήσει στη συντηρητικοποίησή του.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να ομογενοποιήσει το κόμμα αποδυναμώνοντας τις συνιστώσες, οι οποίες όμως δεν είναι διατεθειμένες να υποταχθούν και να… αυτοκτονήσουν.

Στα κελεύσματα της Κουμουνδούρου αρνούνται να υπακούσουν, με πρώτο τον Μανώλη Γλέζο, που είναι επικεφαλής της συνιστώσας Ενεργοί Πολίτες, και στην ίδια γραμμή είναι το ΔΗΚΚΙ, η ΔΕΑ του Νταβανέλλου, η ΚΕΔΑ του Θεωνά, η ΕΔΗΚ και το Αριστερό Ρεύμα του Λαφαζάνη. Στην αντίθετη κατεύθυνση, συμφωνούν δηλαδή να διαλυθούν, είναι ο Συνασπισμός, η ΚΟΕ, η ΑΚΟΑ του μακαρίτη Μπανιά, η Ρόζα και το ΕΚΜ που είναι οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ (Κοτσακάς, Κουρουμπλής, Μητρόπουλος κ.ά.).

Αυτή είναι η διάταξη… δυνάμεων, όπως καταγράφηκε στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας που έγινε την Παρασκευή. Κάποιοι από την πλευρά των υποστηρικτών της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα πετάνε λάσπη στους διαφωνούντες, ότι αντιδρούν γιατί θα χάσουν το ποσοστό που παίρνουν από την κρατική χρηματοδότηση. Ίσως μάλιστα επιχειρηθεί σε μια-δυο συνιστώσες που αρνούνται να διαλυθούν, να τους υποσχεθούν ότι θα συνεχίσουν να παίρνουν κάτω από το τραπέζι το ποσοστό τους, υπό την προϋπόθεση ότι θα προσχωρήσουν στη γραμμή για ενιαίο κόμμα.

Εκείνοι πάντως που επιμένουν στη διαφωνία τονίζουν ότι το πρόβλημα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κολλήσει δεν είναι η πολυφωνία, άλλα ότι αντί να μπει μπροστά να βοηθήσει τον κόσμο, ασχολείται με τα εσωτερικά του και ξεχνάει ότι με τη συμπαράσταση και τη συνεργασία όλων των τάσεων κατόρθωσε να πάει ψηλά και να αποτελέσει απειλή για το κατεστημένο. Και αυτό που θα έπρεπε να ήταν η μόνιμη επιδίωξη, είναι η συνεργασία και με άλλες δυνάμεις.

Από πλευράς ΔΗΚΚΙ, που έχει καταθέσει πρόταση αναβολής του συνεδρίου, υποστηρίζεται ότι «μόνο μερικά βήματα πίσω μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα μια τέτοια εξέλιξη και ο μόνος που θα ωφεληθεί θα είναι η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, που σέρνει τον χορό κατά των συνιστωσών και των κατακτημένων διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΑΜ».

Αλλά και στο άλλο μέτωπο δεν υπάρχει ενιαία άποψη. Συμφωνούν βέβαια στη διάλυση των συνιστωσών, όμως είναι υπέρ μιας διεύρυνσης, μιας συμπαράταξης των δυνάμεων κάτω από μια ομπρέλα, που θα είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι. Αντί δηλαδή μιας ενιαιοποίησης, ένα ΕΑΜ, ένα κοινωνικό μέτωπο, ένα άνοιγμα σε ένα καινούργιο σχήμα. Αυτό που τονίζουν είναι ότι πρέπει να πάρει απόφαση ο ΣΥΡΙΖΑ και ό,τι είναι να γίνει, πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πριν από τις 15 Ιουλίου, ώστε σύντομα να αποκτήσει δυναμισμό, με μια οργανωμένη ομάδα σε ανώτατο επίπεδο και μια προγραμματική σύγκλιση.

Δεν πάει άλλο, λένε, πρέπει επιτέλους να αποφασίσει η Αριστερά να κυβερνήσει.