Απέραντη… θολούρα για τις δαπάνες που εκπίπτουν

Για παράδειγμα, σε ένα ιδιαίτερα «ευαίσθητο» τμήμα του προτεινόμενου ΚΦΕ, αυτό που καλύπτει το σοβαρό ζήτημα των δαπανών που εκπίπτουν από το εισόδημα των επιχειρήσεων, τόσο οι ορισμοί για τις δαπάνες που επιτρέπεται να εκπίπτουν, όσο και για τις δαπάνες που ρητά εξαιρούνται, έχουν διατυπωθεί με εντελώς αφαιρετικό και ασαφή τρόπο, που αφήνει τεράστια περιθώρια ερμηνειών (και παρερμηνειών…) από τις φορολογικές αρχές.

Αναφέρεται, για παράδειγμα, ότι «επιτρέπεται η έκπτωση όλων των δαπανών οι οποίες πραγματοποιούνται προς το άμεσο συμφέρον της επιχείρησης ή κατά τις συνήθεις εμπορικές συναλλαγές της (…) και δεν είναι υπερβάλλουσες σε σύγκριση με τις δαπάνες ομοειδών επιχειρήσεων», χωρίς να γίνεται σαφές πώς ακριβώς ορίζεται το άμεσο συμφέρον της επιχείρησης ή το πώς οι δαπάνες της κρίνονται υπερβολικές σε σύγκριση με τις δαπάνες άλλων επιχειρήσεων του ίδιου κλάδου. Αναφέρεται, επίσης, ότι δεν εκπίπτουν δαπάνες δέκα γενικών κατηγοριών, μεταξύ των οποίων και οι δωροδοκίες (!) ή τα έξοδα εορταστικών εκδηλώσεων των επιχειρήσεων.

Οι γενικές διατυπώσεις που χρησιμοποιούνται στη μόλις μία σελίδα που αφιερώνει ο νέος ΚΦΕ στις εκπτώσεις δαπανών των επιχειρήσεων λένε υπηρεσιακοί παράγοντες ότι θα δημιουργήσουν τεράστια ερμηνευτικά ζητήματα στη διοίκηση και αναπόφευκτα θα οδηγήσουν στην έκδοση αλλεπάλληλων ερμηνευτικών εγκυκλίων, για να αποφευχθεί το χάος και η αυθαιρεσία, με συνέπεια και πάλι να καταλήξουμε σε ένα περίπλοκο και αδιαφανές σύστημα. Με αυτά τα δεδομένα, πολλοί υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου λένε ότι οι προτάσεις της επιτροπής κινούνται, σε επικίνδυνα μεγάλο βαθμό, εκτός πραγματικότητας, καθώς επιχειρείται, μάλλον κακότεχνα, ένα τεράστιο άλμα από ένα θεσμικό πλαίσιο απολύτως δυσνόητο και αδιαφανές σε ένα εντελώς γενικό και αφηρημένο.