«Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ…»
Τι πάρτι εξαπάτησης είναι κι αυτό που κάνει καθημερινά η κυβέρνηση!
Η ανεργία μειώνεται, οι προσλήψεις είναι περισσότερες από τις απολύσεις, ξένοι επενδυτές έρχονται και φέρνουν τα λεφτά τους για νέες δουλειές, νησιά πουλιούνται σε άραβες εμίρηδες και άλλους ζάμπλουτους, η ανάκαμψη έρχεται, ή μάλλον ήρθε και είναι ήδη ελαφρώς αισθητή, η Ελλάδα συνέρχεται και το χρήμα κυκλοφορεί… τι; Δεν τα έχετε αντιληφθεί όλα αυτά; Σε αυτήν την περίπτωση δράτε αντεθνικώς και λειτουργείτε υπονομευτικά προς την τρικομματική κυβέρνηση, που έσωσε τη χώρα. Ή, μάλλον, τη σώζει ακόμα (ενεστώς διαρκείας) επειδή υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει.
Στο κλίμα τεχνητής ευφορίας έχουν κυρίαρχο ρόλο τα τηλεοπτικά κανάλια (γνωστοί ντελάληδες του συστήματος), που ανέλαβαν για άλλη μια φορά τη σταθερή εργολαβία «στηρίζω την κυβέρνηση, στηρίζω το σύστημα. Στηρίζω τον εαυτό μου». Έκπληκτοι και πλήρεις αγανάκτησης, οι τηλεθεατές παρακολουθούν ατσαλάκωτους παρουσιαστές με Van Cleef και χρυσά μανικετόκουμπα να χαμογελούν στο μέλλον που έρχεται χάρη στις άοκνες προσπάθειες όσων γκρέμισαν τη χώρα (μαζί με τα κανάλια και τους υπαλλήλους τους) και να μετασχηματίζουν το χάλι της καθημερινότητας σε επερχόμενη ανάκαμψη. Έκπληκτοι, ακούνε για επενδύσεις, ξένους, Κινέζους, εμίρηδες, επαφές, κινητικότητα του πρωθυπουργού, επαίνους των ξένων (των ίδιων που μας απομυζούν τοκογλυφικά με συνεχή δάνεια που… σώζουν την Ελλάδα), για την καλή πορεία της ελληνικής οικονομίας. Κοιτάζει ο ένας τον άλλο, κοιτάνε γύρω τους και βλέπουν μόνο ανεργία, ζόφο, απολύσεις, χρέη, απλήρωτους λογαριασμούς, δάνεια που δεν εξυπηρετούνται, κάρτες απλήρωτες, μιζέρια και φόβο για το αύριο. Η έκπληξη και η οργή δεν έχουν λάβει ακόμα μορφή άμεσης αντιπαράθεσης με τους εκφραστές της συγκεκριμένης πολιτικής, μια και ο φόβος που κυριάρχησε στις δεύτερες εκλογές (17 Ιουνίου 2012) εξακολουθεί να κυριαρχεί. Μέρα με τη μέρα, όμως, όσο μειώνονται τα χρήματα, αυξάνονται οι απολύσεις και χάνεται η ελπίδα, έρχεται όλο και πιο κοντά η αντιπαράθεση. Σε αυτήν την πορεία βοηθάει (και είναι περίεργο που δεν το αντιλαμβάνονται στην κυβέρνηση) η προπαγάνδα τού «όλα πάνε καλύτερα, όλα βελτιώνονται»: Πετυχαίνει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Μια παραπλάνηση για να έχει αποτέλεσμα στο κοινό πρέπει να περιέχει και κομμάτια αλήθειας, και στη συγκεκριμένη εκστρατεία παραπλάνησης δεν υπάρχει κανένα κομμάτι αλήθειας, αφού αυξάνονται τα προβλήματα και η απελπισία των ανθρώπων.
Η προπαγάνδα κυβερνητικών και καναλιών πέφτει στο κενό και μεγαλώνει την οργή του κόσμου, που παρά τα ωραία λόγια παραμένει χωρίς δουλειά, λεφτά και προοπτική. Αλλά και να ήθελαν μερικοί να πεισθούν, δεν μπορούν, μια και οι επενδυτικές επιτυχίες της κυβέρνησης έχουν να κάνουν μόνο με εκποίηση «φιλέτων» του Δημοσίου και ελληνικής γης: ΟΠΑΠ, αεροδρόμια, νησιά, γήπεδα. Αυτές οι κινήσεις ούτε τους παραδοσιακούς νεοφιλελεύθερους δεν ενθουσιάζουν, που βλέπουν το αυτονόητο, ότι δηλαδή πωλούνται μόνο τα ευπώλητα, και μάλιστα σε χαμηλές τιμές. Αυτό δεν είναι καπιταλισμός, είναι «τα δίνω όλα, λέγετε» και «ελάτε να πάρετε»… Κατά τα λοιπά, το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να αυτοδιαλύεται αυτοσυκοφαντούμενο για τα έξοδα επί Γιώργου, το γυμναστήριο στην Ιπποκράτους και τις εξωτικές μετακινήσεις χάριν της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Επιμένει, όμως, να κυβερνά ίσως διότι έχει ταυτίσει την τύχη του μόνο με αυτό το μοντέλο πολιτικής υπόστασης. Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε (και δικαίως, μια και το ευτελές μονοψήφιο ποσοστό είναι σίγουρο) είναι η διεξαγωγή εκλογών.
Η ΔΗΜΑΡ προσπαθεί να αποτελέσει την «αριστερή συνείδηση» της κυβέρνησης, αλλά μάλλον λειτουργεί σαν το μακιγιάζ της, αν και τον τελευταίο καιρό δεν πείθονται ούτε τα μέλη της ΔΗΜΑΡ (βουλευτές και μη) για τον αριστερό ρόλο του κόμματος αυτού.
Όσο για τη ΝΔ, έχει κάθε λόγο (και άνεση) να κάνει όσα κάνει, μια και οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να ενοχοποιήσει αποτελεσματικά τον έναν εκ των εταίρων της στην κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ), εκθέτοντας για τη συνεργασία του συγχρόνως και τον άλλο (ΔΗΜΑΡ), με σημαία τη λογική «εμείς έτσι τα βρήκαμε και προσπαθούμε να τα διορθώσουμε»…