επί του πιεστηρίου
Όπου εκατοντάδες πολίτες περιμένουν επί ώρες να πάρουν έναν αριθμό για να ανανεώσουν τα βιβλιάριά τους; Να χρειάζονταν χρήματα για να μπει μια τάξη και να μη βασανίζεται ο κόσμος (μέχρι σημείου να… κατασκηνώνουν αποβραδίς για να πάρουν σειρά), να δείξεις κάποια ανοχή. Όμως δεν χρειάζεται ούτε ένα ευρώ, η θέληση και ο σεβασμός προς τους πολίτες λείπει, κύριε πρωθυπουργέ. Λίγοι παραπάνω υπάλληλοι χρειάζονται ή να οριστούν και άλλα γραφεία όπου θα μπορεί να πηγαίνει ο κόσμος και να εξυπηρετείται γρήγορα. Εκτός αν αρέσει σε κάποιους από τους κυβερνώντες να βλέπουν να ταλαιπωρούνται οι πολίτες. Οπότε είναι θέμα ψυχιάτρου… Υπάρχει και άλλη λύση, να πάει ο κόσμος να διαμαρτυρηθεί στον Τόμσεν και να του ζητήσει να δώσει λύση…
Από τη μιαν άκρη στην άλλη πήγε η ακαδημαϊκός κυρία Κική Δημουλά. Επιχειρώντας να διορθώσει την αρχική δήλωσή της, ότι δεν αντέχει άλλο τους μετανάστες στην Κυψέλη, επειδή την κατηγόρησαν για ρατσισμό, μάλλον επιβεβαίωσε μιας άλλης μορφής ρατσισμό, που δείχνει… δολοφονικές διαθέσεις. Εκτός από τον πυρήνα της Χρυσής Αυγής, δεν υπάρχει άνθρωπος που να δικαιολογεί τις ακρότητες σε όλες τις συμπεριφορές της, να χωρίζει τους πολίτες ανάλογα με το χρώμα τους, να τους καταδικάζει στην πείνα, αποκλείοντάς τους από τα τρόφιμα που μοιράζει, ακόμη και από το αίμα, όταν το έχουν ανάγκη λογω κάποιας αρρώστιας. Δεν μπορεί όμως ένας πνευματικός άνθρωπος, μια ποιήτρια που κατέχει ακαδημαϊκή έδρα, να λέει ότι «τη Χρυσή Αυγή θα ήθελα να τη σκοτώσω, γιατί σκοτώνει τους ανθρώπους (-μετανάστες). Θα μπορούσα να τους πυροβολήσω που επιτίθενται σε φτωχούς κακομοίρηδες». Αντιλαμβάνεστε με αυτά που λέτε, κυρία Δημουλά, ότι μπορεί να κατηγορηθείτε πως οπλίζετε το χέρι εκείνων που έχουν στοχοποιηθεί από τη Χρυσή Αυγή; Μπορεί να λέει ένας ακαδημαϊκός αυτά τα πράγματα, να καλλιεργεί το μίσος; Ποια η διαφορά από τον Κασιδιάρη, τον Παππά, τον Παναγιώταρο; Ούτε ένας αγράμματος δεν θα τα έλεγε αυτά, κυρία Δημουλά…
Ένας σπουδαίος νομικός και άνθρωπος, ο πολύ καλός και αγαπητός φίλος, ο καθηγητής Αλέξανδρος Κατσαντώνης έφυγε λίγες μέρες πριν από το Πάσχα. Μαχητικός υπερασπιστής, από οποιαδήποτε θέση και αν βρέθηκε, αγωνίσθηκε πάντα για να λάμψει η αλήθεια και το δίκαιο. Διέπρεψε σε πολλές δίκες τεράστιας πολιτικής σημασίας και η σφραγίδα που άφησε είναι ανεξίτηλη. Στους δικούς του τα πιο θερμά συλλυπητήρια.
Είναι κοινό μυστικό ότι το χρέος του ΠΑΣΟΚ, που ξεπερνάει τα 120 εκατ. ευρώ, δεν είναι βιώσιμο. Στην περίπτωση που οι τράπεζες -και βασικά η «κακή» ΑΤΕ, που έμεινε στο κράτος και η οποία έχει δώσει τα περισσότερα- προχωρήσουν σε «κούρεμα», ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό; Θέλει και ρώτημα; Ποιος άλλος από τον λαό, από τη στιγμή που θα μεγαλώσει η τρύπα του Δημοσίου…