ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΩΣ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ

Με το να υποχρεωθεί το κυπριακό κράτος να συνάψει ένα δάνειο για να σώσει τράπεζες που δεν σώζονται, μετατρέπεται το ήδη πολύ σοβαρό πρόβλημα των μη βιώσιμων τραπεζών σε πρόβλημα μη βιώσιμου κράτους.

Η ουσία του Σχεδίου Ανάν ήταν η κατάλυση της νόμιμης εξουσίας του κυπριακού λαού, του κράτους και της δημοκρατίας του, προς όφελος μιας τρόικας «ξένων δικαστών» που θα διόριζε ο διεθνής παράγων και θα διόριζαν τους διαδόχους τους. (Ποτέ το Σχέδιο Ανάν δεν έδωσε στην Τουρκία την Κύπρο.)

Η παγκόσμια σημασία της ρύθμισης Ανάν συνίστατο στο ότι οι πολίτες μιας νεότερης αστικής δημοκρατίας συνομολογούσαν μόνοι τους την απεμπόληση του νόμιμου δικαιώματος αυτοκυβέρνησής τους, κάτι που δεν συνέβη στην αποικιοκρατία, εισάγοντας στην Ευρώπη του 21ου αιώνα καινούργιο μοντέλο ολοκληρωτισμού. Τη δουλειά αυτή θα κάνει τώρα το Μνημόνιο.

Η «τρόικα» είναι μια καταπληκτική εφεύρεση. Αν κάποιος διέτασσε να βγουν από τα σπίτια τους και να τρώνε σε συσσίτια οι μισοί Κύπριοι, να ρίχνουν έναν αριθμό κάθε μέρα από τις ταράτσες, να καταστραφεί ό,τι απομένει από την οικονομία, τα ασφαλιστικά ταμεία, τους θεσμούς δημόσιας υγείας – εκπαίδευσης, οπωσδήποτε θα γινόταν λαϊκή εξέγερση. Αν εισέβαλλαν ξένα στρατεύματα, κάποιοι θα αντιστέκονταν.

Η «τρόικα» όμως μπορεί να τα κάνει όλα αυτά, μπορεί να καταστρέψει και να υποδουλώσει την Κύπρο, λέγοντας ότι τη σώζει! Με την ανακοίνωση των αποφάσεών τους, Eurogroup και ΔΝΤ κατέστρεψαν τις κυπριακές τράπεζες. Τώρα χρησιμοποιούν την πρώτη καταστροφή για να προκαλέσουν τη δεύτερη -την καταστροφή του κράτους- προτού καταλάβουν οι Κύπριοι τι συμβαίνει.

Η Λευκωσία, αντί να χρεοκοπήσει κανονικά τις τράπεζες, χωρίς να αποζημιώσει καν ξένους κεφαλαιούχους και κρατώντας τους λίγους πόρους που της απομένουν για να επιβιώσει φτωχικά (έτσι κι αλλιώς, η φτώχεια είναι αναπόφευκτη), διατηρώντας όμως μια προοπτική για το κράτος της, όπως έκανε η Ισλανδία, καλείται να συνάψει ένα δάνειο που δεν θα σώσει μεν τις τράπεζες, θα καταστρέψει όμως και το κράτος και την κοινωνία.

Μη βιώσιμο χρέος σημαίνει δανειακές υποχρεώσεις που δεν μπορείς να εξυπηρετήσεις ό,τι κι αν κάνεις. Σε αντάλλαγμα ξεπουλάς περιουσία και κρατική κυριαρχία, αλλά το χρέος αυξάνεται, δεν μειώνεται, λόγω της ύφεσης που προκαλεί το πρόγραμμα. Αυτό συνέβη στην Ελλάδα, μετασχηματίζοντάς τη σε «αποικία χρέους» από ανεξάρτητο-κυρίαρχο κράτος, μέσω του Μνημονίου και των διεθνών νομικών δεσμεύσεων (δανειακές, μετατροπή χρέους προς ιδιώτες σε χρέος προς κράτη, αγγλικό δίκαιο).

Παράλληλα, μπήκε μια σοβαρή σφήνα μεταξύ Λευκωσίας και Μόσχας, να μην μπορέσει η Κύπρος ποτέ να βρει διεθνές στήριγμα ανεξαρτησίας της. Η συνέχεια είναι προφανής και σύντομη. Θα πουν στους πεινώντες να τους δώσουν τα πετρέλαια του νησιού, μπας και επιζήσουν. Ακόμη όμως και για να κάνουν αυτό, οφείλουν «να τα βρουν» με τους Τουρκοκύπριους, να διαλύσουν το κράτος τους με παραλλαγή του Σχεδίου Ανάν, καθιστάμενοι «κοινότητα εις αναζήτηση (και μη ανεύρεση) διεθνούς κηδεμόνα». (Ειρήσθω εν παρόδω, η διχοτόμηση, απώλεια της μισής, είναι χίλιες φορές καλύτερη από το Σχέδιο Ανάν, απώλεια ολόκληρης της Κύπρου.)

Σταδιακά, ένα διαρκώς μεγαλύτερο μέρος του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού θα εγκαταλείπει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το νησί, όπου θα διατηρηθεί η «ταμπέλα» «Κυπριακή Δημοκρατία», χωρίς να είναι ούτε Κυπριακή ούτε Δημοκρατία. Καταστρεφόμενες, Κύπρος και Ελλάδα θα καταστούν το πρώτο υπόδειγμα θεμελιώδους σημασίας για τον νέο ολοκληρωτικό κόσμο και την παγκόσμια τάξη στην ίδια την Ευρώπη. Μια πάμπλουτη ελληνόφωνη ολιγαρχία, αυτή που εκπροσωπεί ο Αναστασιάδης σήμερα, θα επιστατήσει σε αυτήν τη διαδικασία, όπως ακριβώς οι πάμπλουτες ολιγαρχίες των ελληνιστικών βασιλείων τα παρέδιδαν μόνες τους στη Ρώμη – είχαμε, μάλιστα, τότε παραγάγει και τον έξοχο θεωρητικό της υποτέλειας Αίλιο τον Αριστείδη.

Αυτό είναι το πρόγραμμα. Αναζητείται ηγέτης, κοινωνία, λαός να το διακόψουν, και να το κάνουν επίσης με τρόπο έξυπνο και ετοιμασμένο, όπως ο Δαβίδ πολέμησε τον Γολιάθ ή ο Πάρις σκότωσε τον Αχιλλέα, γιατί οι μόνοι μέχρι στιγμής που έχουν σχέδια, και Α΄ και Β΄ και Γ΄ και δεν ξέρω πόσα ακόμα, σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι οι πιστωτές, το υποκείμενο του νέου, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου, ολοκληρωτισμού. Εμείς, σαν μυρμήγκια που ετοιμάζονται να τα πατήσουν, λέμε σαχλαμάρες, κομμάτια και θρύψαλα μιας Αλεξάνδρειας που δεν υπάρχει πια, βλέποντας τη σκιά από την μπότα που θέλει να μας λιώσει.

Ολίγη γεωπολιτική

Το σχέδιο δεν είναι μόνο οικονομικοπολιτικό, είναι και γεωπολιτικό. Μπροστά στα μάτια μας σχηματίζεται μια ζώνη τουρκο-ισραηλινής συγκυριαρχίας, υπό αμερικανική καθοδήγηση, στη Μεσόγειο. Η Ελλάδα δίνει μεν τις ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ στους Ρώσους (κάτι είναι κι αυτό, προκειμένου να πάνε στους Αζέρους), αλλά ενταφιάζει σε «αντάλλαγμα» προς τις ΗΠΑ τον αγωγό South Stream μετά και τον Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη. Με άλλα λόγια, καταστρέφει ένα ενεργειακό σχέδιο που θα μπορούσε να είναι εργαλείο ελληνικής ανεξαρτησίας, για να λάβει σε αντάλλαγμα το δικαίωμα να καλέσει Ρώσους στη λεηλασία της!

Περί ευρώ

Η παλιά λίρα της Κύπρου είναι οφθαλμαπάτη, όπως και η κυπριακή ακμή του παρελθόντος. Κι εγώ είχα διάφορες επιλογές όταν ήμουν είκοσι χρονών, δεν τις έχω σήμερα. Ο μόνος λόγος για να βγει η Κύπρος από το ευρώ είναι, αν υποχρεωθεί να το κάνει, για να αποφύγει τον δανεισμό, και πρέπει τότε να το κάνει αφού εξαντλήσει όλα τα άλλα μέσα κι αφού βρει τη φωνή της και δώσει τιτάνιο πολιτικό αγώνα μέσα στην Ένωση, της οποίας τυγχάνει μέλος, υπέρ των δικαίων της.

Καλά κάνει και τα σκέφτεται και τα μελετά το ΑΚΕΛ του Κυπριανού, αν και εμένα με ανησυχούσε πάντα η στατιστική σύμπτωση με ιδέες που θα άρεσαν, για διάφορους λόγους, στο Λονδίνο και τους Αγγλοσάξονες. Ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ εμφανίζεται επίσης λάβρος κατά της Γερμανίας, αλλά σαν κάπως να ξεχνάει τον ρόλο του ΔΝΤ. Για όσους υποστηρίζουν ότι το Ισραήλ μπορεί να λειτουργήσει ως σύμμαχος, δεν έχω αντίρρηση να δοκιμαστεί η εκτίμησή τους. Ας του ζητήσουν οι Κύπριοι συνδρομή τώρα που αντιμετωπίζουν τέτοια θανάσιμη απειλή. Είναι μια χώρα με τεράστια επιρροή στις μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες, την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Όσο για τις ιδέες του Αρχιεπισκόπου, τι να πούμε και τι να σχολιάσουμε εμείς; Συνήθως είναι πολύ καλός δείκτης τού τι να μην κάνουμε.

konstantakopoulos.blogspot.com