Οικονομία: Η αισιοδοξία επιστρέφει
Η ελληνική οικονομία, με αργό αλλά σταθερό βηματισμό, βαδίζει στον δρόμο της δημοσιονομικής εξυγίανσης και ανάκαμψης, όπως δείχνουν πρόδρομα ελπιδοφόρα σημάδια. Ήδη το 2012 το πρωτογενές έλλειμμα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, μειώθηκε στο 1% του ΑΕΠ, ενώ για φέτος το πρώτο τρίμηνο καταγράφεται πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό ύψους 520 εκατ. ευρώ. Εάν η τάση αυτή διατηρηθεί για όλο το 2013, όπως έχουν δεσμευτεί οι εταίροι μας, θα γίνουν ρυθμίσεις, σε επίπεδο Ευρωζώνης, για την περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους της χώρας μας. Επίσης η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος θα τροφοδοτήσει σημαντικά τη δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Εδώ, το παράδοξο είναι ότι ακούσαμε τον κ. Παπαδημούλη του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει ότι η ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος είναι προϋπόθεση για την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου – μόνο που το επίτευγμα του πρωτογενούς πλεονάσματος ανήκει εξ ολοκλήρου στην τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά κι όχι στον ΣΥΡΙΖΑ που προέβλεπε και προβλέπει την κατάρρευση της οικονομίας, με το έτσι θέλω.
• Επιπρόσθετα, θετικό κεφάλαιο για την οικονομία αποτελεί η ολοκλήρωση (οσονούπω) της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, οι προκρατήσεις στον τουριστικό τομέα που δείχνουν ότι φέτος θα έχουμε ρεκόρ αφίξεων, ενώ το 2012 είχαμε πτώση 5,5% στις αφίξεις, καθώς και η ραγδαία αποκλιμάκωση του εξωτερικού ελλείμματος. Εάν αθροίσουμε και τα 8,2 δισ. ευρώ που θα πέσουν στην αγορά φέτος για την πληρωμή των χρεών του Δημοσίου προς ιδιώτες, μπορούμε σε ρεαλιστική βάση να προβλέψουμε την ανάκαμψη της οικονομίας το 2014.
• Άλλωστε, ακόμα και το Reuters αναγνωρίζει πλέον ότι η Ελλάδα βαδίζει προς την έξοδο από το τούνελ της κρίσης. Ωστόσο, για να κυριαρχήσει σιγά σιγά η αισιοδοξία της απαισιοδοξίας, χρειάζεται μια απαραίτητη πολιτική προϋπόθεση: Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά να έχει αρραγή ενότητα και αποτελεσματικότητα. Προς αυτήν την κατεύθυνση απαιτείται συνεκτική και ισχυρή διεύθυνση της κυβέρνησης, καθώς και αναδόμηση υπουργών που έχουν καταγράψει υστερήσεις ή ανεπάρκεια – και πάνω απʼ όλα η εξάλειψη κάθε ίχνους μικροκομματικού υπολογισμού μεταξύ την εταίρων της διακυβέρνησης.