Μας πάνε πακέτο…
Έρχεται «πακέτο Αιγαίου» είχε πει το 1995 ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός, σε συνέντευξή του στο πλαίσιο των εγκαινίων της ΔΕΘ και όλοι οι πολιτικοί συντάκτες που τον συνόδευαν είχαν διερωτηθεί τι εννοούσε. Δεν θέλησε να πει τίποτε περισσότερο… Εννοούσε αυτά που μαγειρεύονται σήμερα και πρόκειται πολύ σύντομα να μας… σερβίρουν.
Πληροφορίες από απόλυτα έγκυρες πηγές αποκαλύπτουν ότι:
1. Υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στις Βρυξέλλες για άμεση επίλυση του Κυπριακού, με δύο κοινότητες. Πρόκειται για τη «λύση» που αποφεύχθηκε το 2004, χάρη στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Παρέλαβα κράτος και δεν θα παραδώσω κοινότητα, είχε πει, εξαγγέλλοντας το δημοψήφισμα και εκείνο το «βροντερό ΟΧΙ». Αυτό, προφανέστατα, έχει αναλάβει να κάνει τώρα ο -κακή τη μοίρα- νέος Πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης. Παρέλαβε κράτος και θα παραδώσει κοινότητα. Ήδη έχουν πάρει φωτιά οι συζητήσεις στη Μεγαλόνησο για επιστροφή του Σχεδίου Ανάν με κάποιους… καλλωπισμούς, μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού. Βρήκαν την ευκαιρία. Χρήματα γιοκ, αν δεν υπογράψετε τη λύση που θέλουμε… Λύση που θα περιέχει και την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, κάτι που το είχαν καημό από την εποχή του Μακάριου… Σε μια τέτοια εξέλιξη, λύσης τύπου Σχεδίου Ανάν, ποια είναι η θέση της κυβέρνησης; Και προσωπικά του ίδιου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ήταν κάθετα αντίθετος με το Σχέδιο Ανάν και είχε στηρίξει αναφανδόν το «Όχι» του Τάσσου Παπαδοπούλου; Θα το αποδεχθεί; Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε…
2. Το… δεύτερο πιάτο που μας έχουν μαγειρέψει είναι η Ειδική Σχέση (και όχι η ένταξη) της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα έχει δηλαδή η Τουρκία όλα τα καλά, χωρίς καμιά δέσμευση, όπως ότι αναγνωρίζει το στάτους κβο-κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με γνωστές τις επεκτατικές διεκδικήσεις της κατά της χώρας μας. Πέραν του γεγονότος ότι δεν μπορεί η Ε.Ε. να έχει ειδική σχέση με την Τουρκία, από τη στιγμή που εξακολουθεί να έχει υπό κατοχή τμήμα χώρας-μέλους της, της Κύπρου.
Το ερώτημα που αυτονόητα μπαίνει είναι αν η Αθήνα θα δεχθεί αυτήν την Ειδική Σχέση της Τουρκίας με την Ε.Ε., που σίγουρα έχει την έγκριση της Γερμανίας και το πράσινο φως της Αμερικής. Υπάρχει κάποια εγγύηση, διασφάλιση από πλευράς της ηγεσίας της Ε.Ε. ότι θα σταματήσει τις προκλήσεις η Τουρκία, θα σεβαστεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα; Αλλιώς πώς είναι δυνατόν να συναινέσει η Ελλάδα, όταν η Άγκυρα θα συνεχίσει τις παραβιάσεις, θα αμφισβητεί τον εναέριο χώρο μας, θα παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, κρατώντας κλειστή τη Σχολή της Χάλκης και το Οικουμενικό Πατριαρχείο να τελεί υπό καθεστώς περιορισμού και παρακολούθησης;
Έχει η κυβέρνηση, που ασφαλώς δεν μπορεί να μη γνωρίζει το τι… τεκταίνεται στο κονκλάβιο των Βρυξελλών και του Βερολίνου, σχέδιο Β; Πώς θα αντιδράσει στην περίπτωση που η Ε.Ε. προχωρήσει στο καθεστώς της Ειδικής Σχέσης με την Τουρκία; Ή, προ του εκβιασμού να κλείσει η στρόφιγγα του δανεισμού, θα πούμε ναι;
Δεν θα πρέπει κανένας να παραδεί το τι σημαίνουν για τον Ελληνισμό αν γίνουν πράξη η λύση τύπου Ανάν στο Κυπριακό και η Ειδική Σχέση της Τουρκίας με την Ε.Ε. Η Τουρκία επιβάλλει τους όρους της και την κάνουν κυρίαρχο στην κρίσιμη γεωπολιτική γειτονιά μας. Αν έτσι γίνουν τα πράγματα, εμείς τι κάνουμε; Μένουμε απλός θεατής; Χωρίς φωνή και αντίδραση;
Realpolitic για το Σκοπιανό;
Και ήδη μια πρώτη ηχηρή ένδειξη αφωνίας πήραμε την περασμένη εβδομάδα, όταν ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για το Σκοπιανό, κ. Νίμιτς, ταυτίστηκε απόλυτα με τις θέσεις του πρωθυπουργού των Σκοπίων, υιοθετώντας την πρότασή του για ονομασία «Άνω Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Η Αθήνα απέφυγε τον παραμικρό σχολιασμό. Και φαίνεται ότι αυτή η σιωπή ήταν εσκεμμένη, προάγγελος αλλαγής γραμμής, προσχώρησης στον… ρεαλισμό! Και αυτό δεν το λέμε τυχαία.
Γνωστός και από τους σημαντικούς βουλευτές της ΝΔ, που εκλέγεται στην Αθήνα, συζητώντας με κορυφαίο συνεργάτη του πρωθυπουργού, τον ρώτησε τι συμβαίνει με τα Σκόπια, αν έχει αλλάξει η γραμμή από εκείνη που ήταν η αιτία να συγκρουστεί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και να παραιτηθεί από υπουργός Εξωτερικών. Η απάντηση τον άφησε άναυδο: «Πάμε ρεαλιστικά»! Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Γκρούεφσκι τα κατάφερε…