Μήπως έχουμε πόλεμο και δεν το ξέρουμε;

Χρεωθήκαμε και οδηγηθήκαμε σε μια συμφωνία. Κανείς δεν ενοχλήθηκε για να πληρώσει το γιατί χρεωθήκαμε, χωρίς να ερωτηθούμε εάν θέλαμε να χρεωθούμε, και υπογράψαμε μια συμφωνία με κάποιους «καλοθελητές», που είπαν ότι θέλουν να μας βοηθήσουν να «επανέλθουμε στον σωστό δρόμο».

Αν ο πραγματικός στόχος είναι αυτός (έτσι διακηρύσσεται τουλάχιστον), τότε πώς απαντώνται τα ερωτήματα: Ποιοι είναι οι κανόνες και οι όροι για να επιτευχθεί ο στόχος; Ποιος έχει την ευθύνη της τήρησής τους;

Ποιος πρέπει να υποστεί τις συνέπειες της σκόπιμης ή μη αστοχίας;

Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα εκπλήρωσης των όρων για την επίτευξη του σκοπού;

Πώς και ποιος ελέγχει τους υπεύθυνους;

Ποιοι αποφασίζουν και τι ευθύνη έχουν για τις αποφάσεις τους; Ποιος παρακολουθεί τις αποκλίσεις από τον στόχο και πώς διορθώνονται αυτές;

Φυσικά δεν είναι απάντηση το ότι μέχρι το ’14, μετά το ’15, μετά το ’16 κ.ο.κ. θα βρούμε τον δρόμο μας και θα αναπτυχθούμε.

Όπως δεν είναι απάντηση το ότι δεν έγιναν εγκαίρως όσα έπρεπε και γι’ αυτό αλλάζουν τους όρους με νέους, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν θα πραγματοποιηθούν (γνωστό εκ των προτέρων).

Δεν είναι απάντηση το ότι κάναμε εμείς λάθος, αλλά πληρώστε το εσείς, αφού εμείς απλοί υπάλληλοι είμαστε (ποιων άραγε;).

Ούτε είναι απάντηση το ότι στις εκλογές ο λαός θα κρίνει, γιατί μπορεί μέχρι τότε να μην υπάρχει καν λαός. Αλήθεια, σκέφτηκε ή συνειδητοποίησε ο πρωθυπουργός ότι, όση εκτίμηση κι αν συσσωρεύουν στο πρόσωπό του οι προσπάθειές του, μεγάλο μέρος του εκτελεστικού περιβάλλοντός του (υπουργοί – υφυπουργοί) είναι επιεικώς ανύπαρκτο ή ανεπαρκές;

Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες με την «τρόικα», αλλά δεν έγινε ποτέ γνωστό υπουργός να οδήγησε στο παράθυρο του γραφείου του τους «τροϊκανούς» και να τους πρότεινε να διαλέξουν μεταξύ τού να πηδήξουν ή να κατέβουν από τις σκάλες, για να νιώσουν κι αυτοί ανάλογα. Μετά ας παραιτηθεί (ποια ευθιξία;).

Επειδή όλα αυτά δεν υπάρχουν και επειδή ο αρχικός στόχος και σκοπός της συμφωνίας δεν είναι αυτός που δηλώνεται (φάνηκε και στην περίπτωση της Κύπρου), πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά αυτού του νομίσματος, που λέει ότι τώρα, που σας βρήκαμε αδύνατους και εσείς έχετε κάτι που εμείς χρειαζόμαστε, το παίρνουμε όχι με τα παλιά φουσάτα, αλλά με τη νέα μορφή, με τη στολή του «άσπρου κολάρου».

Αν αυτός όμως είναι ο πραγματικός στόχος, εμείς τι κάνουμε; Τον υπηρετούμε τυφλά; Γιατί αυτό είναι ένα νέο είδος πολέμου. Εμείς μπαίνουμε στον πόλεμο αυτό με άνευ όρων παράδοση και διαπραγμάτευση εκ των υστέρων; Αλήθεια, ποιος θα απαντήσει στα νέα ερωτήματα του νέου αυτού στόχου, όπως:

Ποιοι είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι στον πόλεμο αυτόν;

Ποια η στρατηγική(-ές);

Ποιοι οι μπροστάρηδες;

Υπάρχει κάποιος κώδικας ηθικής σ’ αυτό το είδος πολέμου;

Απαντήσεις όπως «η Μέρκελ και η παρέα της» δεν είναι απαντήσεις.

Υψηλόβαθμα στελέχη παρασκηνίου είναι κι αυτοί. Το φθινόπωρο μπορεί να μην υπάρχουν.

Το στρατηγική υπάρχει και εφαρμόζεται μοιάζει απλοϊκή απάντηση, γιατί αυτό που υπάρχει λέγεται άτακτη υποχώρηση.

Ο ένοπλος πόλεμος προβλέπει κάποιον σεβασμό, τουλάχιστον στους αιχμαλώτους, όπως και κανόνες. Εδώ δεν υπάρχει τίποτε;

Αν ήδη έχουμε παραδοθεί, από ποιον και πώς οργανώνεται η σε κάθε τέτοια περίπτωση αντίσταση; Κύριε πρωθυπουργέ, τέσσερις προκάτοχοί σας κρύβονται και σιωπούν αιδημόνως γιατί ξέρουν τι έκαναν και κυρίως τι δεν έκαναν.

Αυτούς δεν πρόκειται να τους τιμήσει καμία Ιστορία. Γι’ αυτούς έχει αρχίσει να γράφεται η Ιστορία και να τους κατατάσσει.

Είναι τόσο φανερά τα αποτελέσματα του περάσματός τους.

Εσείς θα ικανοποιηθείτε με τον τίτλο του πρωθυπουργού; Θα συνεχίσετε να ανέχεσθε δίπλα σας και κοντά σας στρατιές ανίκανων;

Θυμηθείτε ότι ο Μ. Αλέξανδρος δεν κάθισε σκοινάκι σκοινάκι να λύσει τον γόρδιο δεσμό (γιατί ακόμα θα έλυνε). Άλλον τρόπο βρήκε. Θυμηθείτε ότι ο Κολόμβος (με ελληνικές ρίζες) δεν έψαχνε να βρει το ένα και μοναδικό θεωρητικά σημείο ισορροπίας του αυγού (ακόμα θα προσπαθούσε). Άλλον τρόπο βρήκε.

Εσείς θα βρείτε αυτόν τον άλλο τρόπο;

Αν το θέλετε, μην αργείτε.

Οι συνέπειες και τα θύματα είναι πολλά με τον τρόπο που ακολουθείτε και τον ζούμε.

Τελευταία ερώτηση: Τις αποζημιώσεις αυτού του πολέμου ποιος θα τις εκτιμήσει και ποιος θα τις πληρώσει;