Η 9η επέτειος από την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν και νέοι κίνδυνοι
Στην Αθήνα μίλησε για την επέτειο και τους νέους κινδύνους που προδιαγράφονται για την Κύπρο, αλλά και ολόκληρο τον Ελληνισμό, ο Γιώργος Λιλλήκας, πρώην υπουργός Εξωτερικών του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου και υποψήφιος στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές. Μίλησε σε μεγάλη συγκέντρωση στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών, που οργάνωσαν τα σωματεία αλληλεγγύης με την Κύπρο.
Κατήγγειλε ότι η οικονομική επίθεση κατά της Κύπρου ανταποκρίνεται σε μια κατανομή ρόλων στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου σεναρίου, που έχει ως στόχο το φυσικό αέριο της Κύπρου και την επιβολή λύσεως στο Κυπριακό τύπου Σχεδίου Ανάν, υπό χειρότερη μάλιστα εκδοχή. Συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ άφησαν τη Γερμανία να προετοιμάσει το έδαφος και να αποδυναμώσει την Κύπρο, κινούμενη η ίδια από τα δικά της ηγεμονικά σχέδια στην Ευρωζώνη. Ο Βρετανικός παράγων, που παραμένει τώρα σιωπηλός, αναμένει την ολοκλήρωση της πρώτης φάσεως, για να αναλάβει, σε δεύτερη φάση, τα ηνία μιας νέας διπλωματικής επιθέσεως κατά της Κύπρου, με στόχο την επιβολή απαράδεκτης λύσεως.
Κατήγγειλε ειδικότερα τις μεθοδεύσεις για το φυσικό αέριο, που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο. Φαινομενικά δεν αναλαμβάνεται από την Κυπριακή κυβέρνηση οποιαδήποτε δυσμενής υποχρέωση σχετικά με τη διαχείριση του φυσικού αερίου. Στην πραγματικότητα όμως αναλαμβάνονται συγκεκαλυμμένες δεσμεύσεις, με τη μορφή της αποδοχής ως όρου στο Μνημόνιο, να ανατεθεί σε διεθνή οίκο η μελέτη τριών παραμέτρων του φυσικού αερίου, πρώτον, της βιωσιμότητας μιας ενεργειακής υποδομής στην Κύπρο. Δεύτερον, της συνδέσεως της μεταφοράς του αερίου με ενεργειακά δίκτυα της περιοχής, και, τρίτον, των απροόπτων και κινδύνων που υπάρχουν στην αξιοποίηση της Κυπριακής ΑΟΖ, χωρίς προηγούμενη «λύση» του πολιτικού προβλήματος.
Προφανώς, κατά το προηγούμενο της εταιρείας PIMCO, που εκτόξευσε τις ανάγκες για ανακεφαλαιοποίηση των Κυπριακών τραπεζών από 2,5 δισ. ευρώ, που υπολογιζόταν, σε πάνω από 10 δισ. ευρώ, ο διεθνής οίκος μελετών για το φυσικό αέριο θα χειραγωγηθεί από δυνάμεις του παρασκηνίου για να καταλήξει σε επιθυμητά γι’ αυτές συμπεράσματα. Ότι δηλαδή η ενεργειακή υποδομή στην Κύπρο δεν είναι δήθεν βιώσιμη, ότι είναι οικονομικότερη η εξαγωγή του φυσικού αερίου της Κύπρου με αγωγούς μέσω Τουρκίας και ότι προϋπόθεση για την «ασφαλή» εκμετάλλευση του φυσικού αερίου της Κύπρου είναι δήθεν η «λύση» προηγουμένως του Κυπριακού.
Το 2004 έγινε προσπάθεια να συνδεθεί η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την προτεινόμενη «λύση» του Κυπριακού, που ήταν δήθεν προϋπόθεση. Σήμερα, αξιοποιείται η οικονομία ως νέο όπλο για να υπονομευθούν οι αντιστάσεις της Κύπρου, πριν από τη διπλωματική έφοδο. Η οικονομική εξάρτηση παράγει πολιτική εξάρτηση. Η Γερμανία, ως ηγεμονική δύναμη στην Ευρωζώνη, επιστρατεύεται από τις ΗΠΑ ως κρίσιμος παράγων για την άσκηση πιέσεων στην Κύπρο. Πολύ περισσότερο, όταν η Ρωσική παρουσία στην Κύπρο και οι παραδοσιακές καλές σχέσεις μεταξύ Κύπρου και Ρωσίας, προβάλλονται ως κοινός στόχος, με γεωπολιτική διάσταση, που πρέπει να πληγεί.
Η οικονομική επίθεση κατά της Κύπρου διευκολύνθηκε, δυστυχώς, από τη θλιβερή πολιτική του απελθόντος Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια. Ο τελευταίος ακολούθησε, γενικά, μια ανερμάτιστη οικονομική πολιτική, όταν τα νέφη της διεθνούς κρίσεως ήταν ήδη στον ορίζοντα και της μικρής Κύπρου. Διέπραξε, όμως, ειδικότερα, τρία μεγάλα σφάλματα, που έφεραν την Κύπρο σε φοβερό αδιέξοδο και την έθεσαν υπό τον εκβιασμό της «τρόικας»:
= Δεν πήρε εγκαίρως μέτρα, όταν είχε γι’ αυτό την υποστήριξη και όλων των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως.
= Δεν ζήτησε συμπερίληψη και των Κυπριακών τραπεζών στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που απεφάσισε το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων.
= Παρέπεμψε, για κομματικούς προεκλογικούς λόγους, για μετά τις εκλογές την αντιμετώπιση του προβλήματος της Λαϊκής Τράπεζας. Οι καταθέσεις της τράπεζας αιμορραγούσαν. Σε συνεργασία όμως με τον προβληματικό διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, Πανίκο Δημητριάδη, που ο ίδιος διόρισε, πήρε 9,5 δισ. ευρώ ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέσω του μηχανισμού έκτακτης παροχής ρευστότητας ΕLA, και φόρτωσε την Κύπρο με ένα άλλο, καθόλου απαραίτητο, χρέος. Η «διευκόλυνση» αυτή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που περιέργως δεν έφερε καμία ένσταση, κατέστησε πολύ πιο δύσκολη τη δυνατότητα της Κύπρου να απορρίψει τους εκβιασμούς της «τρόικας» και να διαμορφώσει μια εναλλακτική λύση στο Μνημόνιο.
Μεγάλο προβληματισμό δημιουργεί επίσης η εκλογή στην Κύπρο ως Προέδρου ενός πρώην θιασώτη του Σχεδίου Ανάν. Προεκλογικά αποστασιοποιήθηκε από την πολιτική αυτή. Δεν έφτασε όμως στο σημείο να δηλώσει ευθαρσώς ότι έκανε τότε λάθος, γεγονός που έχει τη σημασία του.
Η Κύπρος αντιμετωπίζει επομένως τη νέα δοκιμασία της και τους νέους επερχόμενους κινδύνους, έχοντας στο πηδάλιό της έναν Πρόεδρο μ’ ένα πολύ αρνητικό προηγούμενο, που καλείται να διαψεύσει τον παλιό εαυτό του. Αντιμετωπίζει επίσης μια πρόκληση νέου τύπου, μια μορφή οικονομικού πολέμου, που προέρχεται από τον υποτιθέμενο προνομιακό γι’ αυτήν Ευρωπαϊκό χώρο. Από τον ίδιο χώρο εκδηλώνονται, άλλωστε, και πολύ ανησυχητικές κινήσεις και πρωτοβουλίες στο διπλωματικό επίπεδο: κινήσεις, π.χ., για εκλογή Τουρκοκυπρίων παρατηρητών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και για άνοιγμα ενταξιακών κεφαλαίων της Τουρκίας, όπως τα εμβληματικά κεφάλαια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την ενέργεια, τα οποία έχει παγώσει η Κύπρος. Ανακινείται επίσης, με πρωτοβουλία φιλότουρκων ευρωβουλευτών, το γνωστό θέμα του λεγομένου «απευθείας εμπορίου», της εγκαθιδρύσεως δηλαδή απευθείας εμπορικών σχέσεων μεταξύ «ψευδοκράτους» και Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Ομολογουμένως οι επόμενοι μήνες θα είναι περίοδος μεγάλης δοκιμασίας για την Κύπρο, τόσο στο οικονομικό όσο και στο διπλωματικό επίπεδο. Απαιτείται γι’ αυτό η μέγιστη δυνατή πανεθνική συσπείρωση, κινητοποίηση και αντίσταση για την απόκρουση και της νέας αυτής εφόδου για την άλωση της Κύπρου.