Δύο μέτρα και σταθμά;
Όσα κυοφορούνται (ή απλώς ακούονται και γράφονται) σχετικά με την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στον Ελαιώνα Αττικής είναι εκτός πάσης περιγραφής. Ιδίως δηλώσεις και θεωρίες «πολυπολιτισμικού» περιεχομένου αρχόντων και αρχοντίσκων της πανταχόθεν σήμερα προσβαλλόμενης χώρας. Όπως και κάποιες ειδικές αξιώσεις εκπροσώπων των μουσουλμάνων που ζουν στην Αθήνα, να μην τολμήσει κανείς να ανεγείρει το ως άνω τέμενος χωρίς… μιναρέδες! Στις θεωρίες αυτές η στήλη θα αντιτάξει σήμερα δύο ευρωπαϊκά ντοκουμέντα:
• Το πρώτο: Πριν από λίγα χρόνια το Διορθόδοξο Κέντρο Ζυρίχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπέβαλε στην ελβετική Πολιτεία (επί Αρχιεπισκόπου Ελβετίας Δαμασκηνού Παπανδρέου) αίτηση ανέγερσης ορθόδοξου ναού για τις ανάγκες του Κέντρου. Το οικείο σχέδιο για την ανέγερση, που υπέβαλε ο αρχιτέκτων μηχανικός (και καθηγητής στη Χάλκη) κ. Αριστείδης Πασαδέος, αντιμετώπισε απόρριψη, με το αιτιολογικό ότι ο εν λόγω ναός… «φαινόταν και απ’ έξω ότι είναι ναός» (!) ενώ, σύμφωνα με την εντόπια νομοθεσία, όφειλε να είναι απέξω κτίριο αρχιτεκτονικώς… «ουδέτερο» και, μάλιστα, εντελώς αχρωμάτιστο, ή, έστω, απλώς ασπρισμένο, έτσι, για να μη μείνει απλώς στους… σοβάδες. Δεν είναι αστείο ανέκδοτο, είναι πραγματικότητα!
Ακολούθησε η υποβολή νέων αρχιτεκτονικών σχεδίων (συνολικώς τρεις φορές!) από άλλους αρχιτέκτονες – αφού ο κ. Πασαδέος δεν ήταν δυνατόν πια να επανέλθει, φέρων βαρέως την προσβολή που έγινε στο πρώτο δικό του σχέδιο. Τελικώς, το σχέδιο που ενεκρίθη εμφανίζει τον ναό περίπου ως… ξενοδοχείο ή κτίριο επιχειρηματικών γραφείων (βλ. σχετική φωτογραφία που παραθέτουμε του εξωτερικού του Ι. Ναού Αγ. Δημητρίου Ζυρίχης). Το σοβαρότερο, όμως, είναι κάτι άλλο: Πριν εγκριθεί το ως άνω τελικό αρχιτεκτονικό σχέδιο από την Πολιτεία, υπεβλήθη, προς δεσμευτική κρίση, σε δημοψήφισμα στον Δήμο Ζυρίχης… Μη μου πείτε ότι δεν είναι όλα αυτά πολύ θαυμάσια. Και κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκά!
• Το δεύτερο: Αιτήματα προς ανέγερση δικών τους λατρευτικών οικοδομών έχουν υποβάλει στην Ελβετία και οι μουσουλμάνοι. Πριν από δύο, μάλιστα, χρόνια, η Ελβετία έθεσε σε αντίστοιχο λαϊκό δημοψήφισμα την αξίωση των μουσουλμάνων να χτίζονται ομού και μιναρέδες. Η λαϊκή ψήφος απέβη απορριπτική (σε ποσοστό 60%) και υιοθετήθηκε από την Πολιτεία, παρά το γεγονός ότι υπήρξε ισχυρή μειοψηφία (40%), που… ποιος ξέρει τι θα φρονεί κι αυτή αργότερα, έτσι που ελκύονται οι μουσουλμάνοι να μεταναστεύουν μαζικώς στην Ευρώπη… Την ίδια, μάλιστα, ώρα πού τους… αιματοκυλούν στις ασιατικές χώρες οι σοφοί δυτικοί ηγέτες!
Το πιο σημαντικό, όμως, κατά τη γνώμη μας, είναι ότι η ελβετική Πολιτεία δεν επιτρέπει να γίνεται, γενικότερα, λόγος περί μουσουλμανικών «τεμενών», αλλά περί απλών «ισλαμικών κέντρων», ακριβώς όπως προτίμησε να ονομάσει και το Διορθόδοξο Χριστιανικό «Κέντρο» της Ζυρίχης. Τι σου είναι, λοιπόν, αυτή η Ευρώπη! Εκεί που λες ότι είναι «ανεξίθρησκη» με την έννοια ότι τις θρησκείες (εννοώ τις «γνωστές») τις σέβεται όλες, αυτή δεν αφήνει καμιάν απ’ αυτές ούτε καν να… φαίνεται! Εν πάση περιπτώσει, διά τα καθ’ ημάς τώρα, υπάρχει το ακόλουθο δίλημμα: Είτε είμαστε όντως… δυτικοευρωπαϊστές, οπότε δεν μπορούμε να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά, χτίζοντας εδώ μουσουλμανικά τεμένη με μιναρέδες αντί απλών «ισλαμικών κέντρων» όπως κάνουν στη λοιπή Ευρώπη, είτε είμαστε κυρίαρχο κράτος (και μάλιστα αμέτοχο σε αποφάσεις βομβαρδισμών και αιματοκυλισμάτων των μουσουλμάνων στις χώρες τους…), οπότε δεν δικαιολογείται να μας επιβάλλει ο κάθε φονταμενταλιστής του Ισλάμ με ποιον τρόπο θα σεβόμαστε τη θρησκεία του…