Προάγουν στρατηγική κηδεμόνευση των ελληνικών πυλώνων!
Γιατί όσα σήμερα βιώνουμε ως έθνος, δεν υπήρξαν κεραυνός εν αιθρία. Ούτε και όσα συνέπονται. Είναι αντιθέτως τα προβλεπτά παράγωγα των απευκταίων διεργασιών που αποσκοπούσαν (και συνεχίζουν να σκοπούν) αφενός στην έωλη αποδυνάμωση του Ελληνισμού και αφετέρου στη στρατηγική του λεηλασία. Λεηλασία τόσο σ’ επίπεδο οικονομικών πόρων, όσο και σε ό,τι αφορά εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Το δυστυχώς απλό και προδήλως αυτονόητο. Πρώτα η Ελλάδα. Και στη συνέχεια η Κύπρος, ως άλλος κρατικός πυλώνας του Ελληνισμού. Το κακό δεν μπορούσε να σταματήσει στον ελλαδικό χώρο. Γιατί το σχέδιο είναι αυτοδήλως ευρύτερο. Και δεν συνωμοσιολογούμε. Δεν υπάρχει θέμα συνωμοσίας. Είναι απλώς η εφαρμογή συγκεκριμένων στρατηγικών στη συγκεκριμένη γεωγραφία. Η οποία αίφνης αναδεικνύεται σε νέο ενεργειακό πεδίο, διαφοροποιώντας προοπτικές και ανατρέποντας ισοζύγια. Επομένως και κινητοποιώντας ανάλογα συμφέροντα κέντρων ισχύος, που σιελορροούν επισκοπώντας τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Στην οποία Ελλάδα και Κύπρος έχουν ιδιάζουσα θέση και κρίσιμο ρόλο. Και λόγο. Αυτά μπορούσε -αν είχαν διατυπωθεί (και από κάποιους είχαν) προ πενταετίας ή και πιο πριν- να θεωρηθούν φαντασιοπληξίες και απότοκα συνωμοσιολογικών συνδρόμων. Σήμερα τα πράγματα δεν επιβεβαιώνουν απλώς φόβους και διαισθητικές εκτιμήσεις, αλλά καταγράφουν επί του εδάφους ανελισσόμενα παίγνια, σε σχέση με δημιουργία εκείνων των συνθηκών που θα διευκολύνουν την επαρκή (και κερδοφόρα) κηδεμόνευση της περιοχής. Κι επομένως των πλουτοπαραγωγικών της αποθεμάτων, που αναδύονται μέσα από την ιχνηλάτηση των υδρογονανθράκων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το Μνημόνιο για τη «διάσωση της Κύπρου» προνοεί, εκτός άλλων, τη δέσμευση των εσόδων από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων σε ειδικό λογαριασμό, προς όφελος των δανειστών! Κι αυτό είναι το πρώτο βήμα. Το επόμενο θα είναι η επίσχεσή τους! Να μην υπάρχει αμφιβολία. Καθώς και οι μνημονιακές διαδικασίες θα προνοούν αυτές τις ρυθμίσεις και ο τουρκικός παράγοντας θα χρησιμοποιείται ως το «σκιάχτρο» και ο μοχλός των επί θύραις εκβιασμών. Από τους οποίους και η Άγκυρα θα επωφελείται και οι κινούντες τα νήματα θα επιβάλλουν την κηδεμονία τους, που θα εμπεδωθεί ως υποτέλεια των Ελλήνων, με όπλο την απειλή του εθνικού εξανδραποδισμού.
Όπως βεβαίως και στην Ελλάδα. Όπου, με μαθηματική βεβαιότητα -και αν δεν υπάρξουν αποτελεσματικές αντιστάσεις- θα βιώσουμε βάναυσα τετελεσμένα σε ό,τι αφορά κρίσιμες παραμέτρους των ακήρυκτων ΑΟΖ. Λόγω κυρίως παγίων φοβικών συνδρόμων της Αθήνας. Και ως συνέπεια συστάσεων κακοβούλων εταίρων και συμμαχικών παροτρύνσεων. Η άλλη και πικρότερη αλήθεια. Πίσω από την οποία κι ενεδρεύουν σχεδιασμοί, που περνούν μέσα από διαδικασίες «ισομερούς νομής». Ρυθμίσεων δηλαδή win-win ή, κατά τον Ερντογάν, kazan-kazan! Αυτό να το έχουμε κατά νουν. Για να μη μας αιφνιδιάσουν τα «εν σιωπή κυοφορούμενα» κι εν ηρεμία εκκολαπτόμενα γεγονότα. Kazan-kazan!
Ήδη, σε ό,τι αφορά την Κύπρο και υπό το φάσμα της οικονομικής καταρρεύσεως (μετά την αποδόμηση των δυνατοτήτων και την καθήλωση των αντιστάσεων της), το σχέδιο Ανάν με άλλο πατρώνυμο βρίσκεται καθ’ οδόν. Και θα είναι με βεβαιότητα χειρότερο και υπό χειρότερες συνθήκες. Οπόταν και ποιοι και με ποιες δυνατότητες και ποιο κουράγιο θα το αποσοβήσουν, όταν η ελληνική ζοφερή καθημερινότητα εξαθλιώνει και απονευρώνει με βάναυσες προδιαγραφές τον μέσο πολίτη και αγκυλώνει με ιταμότητα τις απομένουσες αντιστάσεις; Υπό το φως όμως αυτών των δεδομένων και με συνείδηση της ιστορικής ευθύνης, τα δυο κρατικά κέντρα του Ελληνισμού οφείλουν εν ενότητι να επιστρατεύσουν κάθε ικμάδα δυνάμεως και κάθε απόθεμα γενναιοφροσύνης. Συνειδητοποιώντας ότι τα μεν οικονομικά ερείπια σύντομα ή και σε βάθος χρόνου μπορεί να ξεπεραστούν. Αλλά οι οποιεσδήποτε απώλειες εθνικής κυριαρχίας και η τυχόν παραγραφή εθνικών προοπτικών δεν θα είναι ποσώς αναστρέψιμες. Θα μας μείνουν. Απομειώνοντας και το ιστορικό μας προσδόκιμο.
Να μην το επιτρέψουμε…