Η Λαϊκή, η MIG και τα… περίεργα
Η πιο πολυσυζητημένη κατηγορία κυπριακών δανείων σε έλληνες δανειολήπτες είναι, ασφαλώς, τα δάνεια που χορήγησε η Marfin Popular Bank (όπως ονομαζόταν τότε η Λαϊκή Τράπεζα) σε επενδυτές που συμμετείχαν στην τεράστια αύξηση κεφαλαίου της Marfin Investment Group (MIG), το 2007. Αυτά τα δάνεια χορηγήθηκαν με ενέχυρο τις ίδιες τις μετοχές, που εκδόθηκαν από τη MIG και πουλήθηκαν σε επενδυτές, στην τιμή των 6 ευρώ η καθεμιά, αλλά σήμερα οι μετοχές-ενέχυρο διαπραγματεύονται σε τιμές κάτω των 30 σεντ, δηλαδή περίπου στο 1/20 της αρχικής τους αξίας.
Για αυτά τα δάνεια η κυπριακή μητρική τράπεζα υποχρεώθηκε να σχηματίσει μεγάλου ύψους προβλέψεις και να αυξήσει τα κεφάλαιά της. Σήμερα, τα δάνεια εξακολουθούν να… αναπαύονται στον ισολογισμό του ελληνικού τμήματος της Λαϊκής και είναι πολύ αμφίβολο τι θα καταφέρει τελικά να εισπράξει από αυτά η Τράπεζα Πειραιώς, που αγόρασε το ελληνικό τμήμα.
Γιατί δεν πούλησαν;
Μια ενδιαφέρουσα όσο και περίεργη «λεπτομέρεια», την οποία πληροφορείται η στήλη από έναν εκ των δανειοληπτών που πήραν μετοχοδάνειο για την αύξηση κεφαλαίου της MIG, είναι η εξής: όταν ο επενδυτής διαπίστωσε ότι λόγω της πτώσης της τιμής της μετοχής η αξία των μετοχών υπήρχε κίνδυνος να πέσει χαμηλότερα από το ύψος του δανείου, ζήτησε (δύο φορές, μάλιστα) να πουληθούν οι μετοχές και να καλυφθεί το δάνειο. Το αίτημά του, όμως, αγνοήθηκε από την τράπεζα, παρότι θα ήταν προς το συμφέρον της να γίνει κάτι τέτοιο, για να καλυφθεί και η ίδια από πιθανές ζημίες.
Ο εν λόγω επενδυτής αργότερα διαμαρτυρήθηκε με εξώδικο επιστολή, τονίζοντας ότι η τράπεζα είχε υποχρέωση να τον προστατεύσει από ζημίες, πουλώντας τις μετοχές για την κάλυψη του δανείου. Η τράπεζα δεν έχει δώσει μέχρι σήμερα, αν και έχει περάσει μεγάλο διάστημα, την παραμικρή απάντηση. Ούτε και έκανε κινήσεις εναντίον του δανειολήπτη, παρότι αυτός σταμάτησε προ πολλού να πληρώνει το δάνειο.
Το μεγάλο ερώτημα, βεβαίως, είναι γιατί δεν ακολούθησε η τράπεζα τη συνήθη –και επιβεβλημένη– τραπεζική πρακτική: είτε να ζητήσει από τον δανειολήπτη μεγαλύτερες εγγυήσεις, για να καλυφθεί το άνοιγμα από την πτώση της αξίας των μετοχών-ενεχύρων, είτε να πουλήσει τις μετοχές, για να πάρει πίσω τα χρήματά της και να προστατεύσει και τον δανειολήπτη από ζημίες. Μήπως δεν το έκανε επειδή, αν έβγαιναν «στο σφυρί» οι μετοχές, θα ασκούνταν πιέσεις στη χρηματιστηριακή αξία της MIG, την οποία διοικούσε ο κ. Ανδ. Βγενόπουλος, που ήταν παράλληλα και κορυφαίο στέλεχος, την ίδια περίοδο, στη Λαϊκή; Μήπως;
Ο ΟΤΕ, οι Γερμανοί και το… όνομα
Συζητείται, εσχάτως, στους κύκλους της χρηματιστηριακής αγοράς ένα σενάριο μετονομασίας του ΟΤΕ. Σύμφωνα με αυτό, οι Γερμανοί της Deutsche Telekom, ασκώντας πλήρη έλεγχο στον Οργανισμό, όπου το Δημόσιο μαζί με το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ διατηρούν μόνο 10% των μετοχών, θα κάνει ένα σημαντικό, συμβολικό βήμα… εκγερμανισμού του. Δηλαδή, θα καταργήσουν την ιστορική εταιρική του επωνυμία και θα τον… αναβαπτίσουν ως Deutsche Telekom Ελλάδος ή κάτι ανάλογο. Θυμίζουμε πως όταν συμφωνήθηκε η μεταβίβαση του ΟΤΕ στους Γερμανούς, ένας από τους όρους της συμφωνίας ήταν ότι οι νέοι ιδιοκτήτες δεν θα είχαν δικαίωμα να αλλάξουν την εταιρική επωνυμία του Οργανισμού.
Από την πλευρά του ΟΤΕ όλα αυτά τα σενάρια διαψεύδονται κατηγορηματικά. Διατυπώνονται, μάλιστα, υπόνοιες ότι διαδίδονται από τον ανταγωνισμό, με προφανείς, κακόβουλες διαθέσεις. Άλλωστε, θα ήταν εντελώς ανόητο από πλευράς των γερμανών βασικών μετόχων του ΟΤΕ να «σβήσουν» ένα από τα γνωστότερα και ισχυρότερα brand name της ελληνικής αγοράς, που από μόνο του ενσωματώνει τεράστια αξία, για να το αντικαταστήσουν με μια ξενική επωνυμία, που είναι αμφίβολο αν θα ενίσχυε τη θέση του ΟΤΕ στην αγορά – πιθανότατα, θα συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο. Ας μείνουμε, λοιπόν, ήσυχοι: ο ΟΤΕ ανήκει στους Γερμανούς, αλλά παραμένει… ΟΤΕ.