Αρραγής διακυβέρνηση

Η χώρα χρειάζεται πρωτίστως μια σταθερή, συνεκτική, ικανή και αποτελεσματική κυβέρνηση για να ολοκληρώσει τη δημοσιονομική προσαρμογή, τις μεταρρυθμίσεις και την ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης, ώστε επιτέλους να φανεί φως στην άκρη του τούνελ της κρίσης και να πιάσουν τόπο οι θυσίες του λαϊκού παράγοντα. Καθήκον των τριών κομμάτων που συγκροτούν την κυβέρνηση Σαμαρά είναι να μη θέτουν υπό αμφισβήτηση τη σταθερότητα της διακυβέρνησης, τοποθετώντας κάθε τόσο «κόκκινες γραμμές» στο όνομα της υπεράσπισης επιμέρους κομματικών επιδιώξεων και απόψεων, βλέποντας το δένδρο και χάνοντας το δάσος. Οι «κόκκινες γραμμές», όταν υπάρχουν και είναι επαρκώς ρεαλιστικές και τεκμηριωμένες, πρέπει να μπαίνουν στις κλειστές συσκέψεις των τριών πολιτικών αρχηγών κι όχι στο δημόσιο διάλογο, οπότε και γίνονται στοιχεία αντιπαράθεσης και αμφισβήτησης της κυβερνητικής συνοχής, με επακόλουθο την πολιτική ρευστότητα και την αβεβαιότητα. Επʼ αυτού χαρακτηριστική περίπτωση είναι η «κόκκινη γραμμή» που έθεσε η ΔΗΜΑΡ στον δημόσιο διάλογο, σε ό,τι αφορά το περιβόητο «χαράτσι» επί των ακινήτων μέσω ΔΕΗ.

• Ο ορθολογικός τρόπος σκέψης λέει ότι το σημαντικό είναι ο φόρος επί των ακινήτων να έχει δίκαια κατανεμηθεί κι όχι αν θα εισπραχτεί μέσω της ΔΕΗ ή όχι. Ωστόσο η ΔΗΜΑΡ μετέτρεψε ένα ζήτημα διαδικασίας σε ζήτημα ουσίας, φθάνοντας μέχρι του σημείου να θέτει δημόσια «κόκκινες γραμμές», απειλώντας τη συνοχή της διακυβέρνησης. Εδώ, εκ των πραγμάτων, αποκαλύπτεται ένα τεράστιο κενό στη θεσμοθετημένη τριμερή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά. Προφανώς η τριμερής διαβούλευση, όπως γίνεται, δεν είναι επαρκής και πρέπει να αλλάξει. Πρώτον, η τριμερής διαβούλευση πρέπει να γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, να είναι εφʼ όλης της ύλης και να περιλαμβάνει τόσο τα ζητήματα στρατηγικής της διακυβέρνησης, όσο και τα ζητήματα των τακτικών επιλογών. Εάν το «χαράτσι» μέσω της ΔΕΗ και το ενδεχόμενο ανασχηματισμού της κυβέρνησης είχαν τεθεί και επιλυθεί στις συσκέψεις της «τριμερούς», δεν θα είχαν γίνει αντικείμενο δημόσιας αντιλογίας, που σημαίνει δημόσια αμφισβήτηση της κυβερνητικής συνοχής. Προφανώς ο πρωθυπουργός εδώ έχει την κύρια ευθύνη να διαμορφώσει τους όρους και τις προϋποθέσεις μιας αποτελεσματικής, θεσμοθετημένης διαβούλευσης των τριών πολιτικών αρχηγών. Θα δούμε…