Απούσα η Ελλάδα από το γεωπολιτικό γίγνεσθαι
Επειδή όμως η εύρυθμη λειτουργία του θα πρέπει να βρίσκεται στις προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής, και έχοντας πλέον την εμπειρία της κυπριακής οικονομίας που κατέρρευσε εξαιτίας των προβλημάτων του τραπεζικού συστήματος, θα πρέπει όλοι οι υπεύθυνοι παράγοντες να προσέξουν ιδιαίτερα το θέμα αυτό.
Οι κορυφαίοι παράγοντες της Ευρωζώνης, που έχουν όλοι στοιχηθεί με την προσπάθεια της πλήρους γερμανοποίησης της Ευρώπης, ασκούν τώρα μια πολιτική αποσταθεροποίησης των τραπεζικών συστημάτων του ευρωζωνικού Νότου, με απώτερο στόχο να συγκεντρωθούν οι καταθέσεις των χωρών αυτών στις δικές τους τράπεζες. Και φυσικά με το επιχείρημα ότι οι τράπεζες των βορείων χωρών της Ευρωζώνης είναι εύρωστες και οι καταθέσεις δεν κινδυνεύουν. Άλλωστε αυτό μας το είπε ξεκάθαρα ο υπουργός των Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε, ότι οι καταθέτες θα πρέπει να επιλέγουν τράπεζες των ισχυρών χωρών. Αυτή όμως η πολιτική είναι που χωρίζει πλέον την Ευρωζώνη σε Βορρά και Νότο. Και αν όλα τα διαθέσιμα κεφάλαια και η ρευστότητα μεταφερθούν στον Βορρά και απογυμνωθεί ο Νότος, ποιο άραγε θα είναι το πλεονέκτημα της παραμονής στο ευρώ των χωρών του Νότου; Μπορούν άραγε οι υποστηρικτές της πολιτικής της Γερμανίας, αυτούς που εμείς αποκαλούμε Μερκελ(-ηστές), να μας δικαιολογήσουν με πειστικά επιχειρήματα και στοιχεία ότι συμφέρει η παραμονή των χωρών του Νότου στη ζώνη του ευρώ;
Αυτή τη στιγμή τα μέτρα που έχει λάβει η Κύπρος για την προστασία του τραπεζικού της συστήματος δείχνουν ότι de facto η Κύπρος έχει απομακρυνθεί από την εφαρμογή των κανόνων που διέπουν την Ευρωζώνη. Τώρα το πώς δημιουργήθηκε το πρόβλημα, να το ερευνήσει η κυπριακή κυβέρνηση με πλήρη διαφάνεια και χρησιμοποιώντας για την έρευνα άτομα εγνωσμένου κύρους και καθαρότητας. Πριν λοιπόν το πρόβλημα δημιουργηθεί και για την Ελλάδα, η κυβέρνηση, εάν διαθέτει έστω και υποψία πρόβλεψης, θα πρέπει να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για να μην προκληθούν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και, προπαντός, μέτρα που θα καθησυχάσουν τους έλληνες καταθέτες, που άρχισαν ήδη να ανησυχούν. Γνωρίζουμε ότι η ισοπεδωτική εφαρμογή των Μνημονίων και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος έχει προκαλέσει ταχύτατη μεγιστοποίηση της φτώχειας στη χώρα μας, η οποία πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αντέξει ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα στο τραπεζικό σύστημα. Οι υποψίες του λαού και ο διαφαινόμενος φόβος του για τις τραπεζικές καταθέσεις είναι αποτέλεσμα της ασυδοσίας της απάτης που επικρατεί στην Ελλάδα. Εκείνο που έχουμε να συστήσουμε και στην Τράπεζα της Ελλάδος και στην κυβέρνηση είναι να μελετήσουν τα λάθη που έγιναν στην Κύπρο, ώστε αυτά να μην επαναληφθούν στη χώρα μας και ιδιαίτερα στο τραπεζικό της σύστημα. Αυτά καθόσον αφορά ένα σοβαρό πρόβλημα στην αναπτυξιακή μας πορεία. Όμως, δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει και άλλα προβλήματα, εξίσου σοβαρά. Τα προβλήματα αυτά είναι αποτέλεσμα του νέου προσανατολισμού της πολιτικής των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ευρωζώνης στον τομέα των εξωτερικών τους σχέσεων.
Ο Ομπάμα φόρεσε τη λεοντή του πολέμαρχου που κληρονόμησε από τον προκάτοχό του Τζορτζ Μπους. Στη Μέση Ανατολή και γενικά στην περιοχή μας προσπαθεί να αποκτήσει στρατιωτικά πλεονεκτήματα, καθώς διαβλέπει κινδύνους από την Κίνα και από τις χώρες που είναι εκτός αμερικανικής επιρροής. Έτσι κατάφερε να συνενώσει την Τουρκία με το Ισραήλ. Και στέλνει στρατιωτική βοήθεια στη Νότια Κορέα με το δικαιολογητικό ότι αντιμετωπίζει κίνδυνο από τους βόρειους ομοεθνείς της. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ επανέρχονται στην πολιτική δημιουργίας τοπικών ή περιφερειακών πολέμων. Η ρωσική πολιτική έχει πλέον ευθυγραμμιστεί με τη «διεθνή των μεγιστάνων του πλούτου». Και έπαυσε να αποτελεί στήριγμα των μικρών και αδύναμων κρατών.
Απόδειξη, η στάση της απέναντι και στην Κύπρο. Καθόσον αφορά την Ευρωζώνη, αυτή πορεύεται πλέον στον «οδικό χάρτη» που έχει καταστρώσει η γερμανική ηγεσία. Και δυστυχώς δεν μπορούμε ακόμη να διαγνώσουμε τι ακριβώς επιδιώκει η γερμανική ηγεσία. Επιδιώκει άραγε τη διάλυση της Ευρωζώνης; Όχι βέβαια. Γιατί τότε θα χάσει τα πρόβατα από το μαντρί. Και ασφαλώς θα ζημιωθεί οικονομικά, αλλά και πολιτικά θα μειωθεί στο ελάχιστο το διεθνές κύρος της. Οι τρεις αυτοί πόλοι εξουσίας προσπαθούν να μην ενοχλεί ο ένας τον άλλο και να διατηρούν μια ισορροπία στη σχέση τους, άσχετα εάν το ενδόμυχο όραμά τους είναι ο ένας να διαλύσει τον άλλο. Ο τέταρτος πόλος εξουσίας, η Κίνα, μέχρι τώρα δεν έχει δώσει δείγματα του προσανατολισμού της πολιτικής της. Όλο της το ενδιαφέρον περιορίζεται προς το παρόν στην οικονομική της ανάπτυξη και στη δημιουργία μιας γιγαντιαίας παραγωγικής μηχανής.
Αυτός ο επαναπροσδιορισμός της πολιτικής των ΗΠΑ –και της Ρωσίας κυρίως– δημιουργεί σοβαρά πλεονεκτήματα για την Τουρκία, τα οποία η ικανότατη ηγεσία της χώρας αυτής θα τα αξιοποιήσει αμέσως. Ήδη η Τουρκία, με βάση την παράνομη κατοχή της Βόρειας Κύπρου, επιδιώκει τη δημιουργία κρατιδίου Τουρκοκυπρίων, για να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τις ενεργειακές πηγές της περιοχής. Σε συνδυασμό, βέβαια, και με τις έρευνες που διεξάγει νότια του Καστελλόριζου στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, χωρίς να προειδοποιήσει σχετικά την ελληνική κυβέρνηση, ως όφειλε, σεβόμενη τα διεθνή ήθη και έθιμα. Η δική μας η κυβέρνηση βρίσκεται τώρα εντελώς αποδυναμωμένη. Η «τρόικα» δεν είναι διατεθειμένη να επιτρέψει στην Ελλάδα να καθορίσει τη δική της ΑΟΖ. Και με το αιτιολογικό ότι δεδομένων των αντιρρήσεων της Τουρκίας η ανακήρυξη ΑΟΖ δημιουργεί για την Ελλάδα πρόσθετες αμυντικές δαπάνες.
Πάντως ένα πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα, ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάδα περιζώνεται από χώρες που ασκούν μια κακόπιστη πολιτική απέναντί της. Για τον λόγο αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να μην περιοριζόμαστε σε ρηματικές ανακοινώσεις και σε καταγγελίες σε αναρμόδια όργανα. Και για παράδειγμα αναφέρουμε ότι το υπουργείο Εξωτερικών επέδωσε διαμαρτυρία στον ΟΗΕ για τις έρευνες που πραγματοποιεί η Τουρκία στο Αιγαίο στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Ο ΟΗΕ όμως είναι εντελώς αναρμόδιος να επιληφθεί του θέματος αυτού. Αρμοδιότητα έχει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στο οποίο θα έπρεπε να αποταθεί η Ελλάδα προκειμένου να κατοχυρώσει τα δικαιώματά της, σύμφωνα με το ισχύον Δίκαιο των Θαλασσών και τη διεθνή πρακτική.
Όπως συμφώνησαν η Αγγλία και η Νορβηγία στη δική τους θαλάσσια περιοχή. Η συμπεριφορά της Τουρκίας τις τελευταίες αυτές ημέρες, που προσπαθεί να αποκομίσει οφέλη, εδαφικά και οικονομικά, από την κρίση που έχει ξεσπάσει στην Κυπριακή Δημοκρατία, πρέπει να γίνει αφορμή να ξυπνήσει επιτέλους η ελληνική διπλωματία και να σταματήσει να τηρεί την πολιτική της «άψογης στάσης» σε σημαντικά θέματα, στα οποία εμπλέκονται γειτονικά κράτη με αρπακτική συμπεριφορά και κακόπιστη πολιτική. Επειδή συνεπεία της οικονομικής κρίσης όλα τα κράτη σχεδόν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, η διευθέτηση οικονομικών θεμάτων συνηθίζεται να γίνεται διά της διπλωματικής οδού και με την παρέμβαση των αρμοδίων οργάνων που έχει δημιουργήσει η διεθνής κοινότητα. Ένας άλλος λόγος, τον οποίο δεν πρέπει να ξεχνούν οι ευρωπαίοι συνεταίροι μας, είναι ότι, όπως διδάσκει η Ιστορία, η Τουρκία δεν έχει τηρήσει ποτέ αξιόπιστη πολιτική. Και τώρα η ανάμειξή της στη συμφωνία που έχουν συνάψει το Ισραήλ και η Κύπρος, για την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων που βρέθηκαν στη θαλάσσια περιοχή τους, ασφαλώς θα έχει δυσμενείς εξελίξεις όχι μόνο για την Κύπρο και το Ισραήλ, αλλά για την Ευρώπη γενικότερα.
Οι νέοι προσανατολισμοί των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ευρωζώνης, που τονίσαμε προηγουμένως, ασφαλώς θα φέρουν την ανατροπή της ήδη υφισταμένης γεωπολιτικής κατάστασης στην περιοχή μας.
Αυτό φαίνεται να μην απασχολεί σοβαρά την ελληνική κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί αποκλειστικά και μόνο να τηρεί τις δεσμεύσεις απέναντι στην «τρόικα» και γενικά τους δανειστές μας. Αυτό δεν εξασθενίζει μόνο τις οικονομικές μας δυνατότητες, αλλά και την πολιτική δύναμη που έχει ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος. Και το δυστύχημα είναι ότι οι επιλογές των κυβερνήσεων Παπανδρέου – Σαμαρά έχουν θέσει σε κατάσταση κηδεμονίας το ελληνικό κράτος. Έτσι στο νέο γίγνεσθαι της περιοχής μας είναι δύσκολο η Ελλάδα να έχει μια δυναμική παρέμβαση, που κατά κάποιο τρόπο να ικανοποιεί τα συμφέροντά της ή, τουλάχιστον, να περιφρουρεί τα κεκτημένα δικαιώματά της.
Η τωρινή ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να παρακολουθεί και να προωθεί όλα τα θέματα κατά την ενάσκηση της εξουσίας.
Και όχι να αναλώνεται μόνο στο κυνηγητό των δόσεων του δανείου και της παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης σε θέματα χωρίς μεγάλη αξία, όπως, για παράδειγμα, ότι ορισμένοι συνταξιούχοι δεν δήλωσαν (γιατί δεν γνώριζαν) το ΑΜΚΑ ή το ΑΦΜ τους, ενώ σοβαρά προβλήματα και σοβαρές εξελίξεις περνάνε χωρίς πληροφόρηση του λαού – και τούτο για να μην υπάρξει αντίδραση στις επιλογές της κυβέρνησης.