Πολιτική και ηθική απαξίωση της Ευρώπης στην Κύπρο
Δεν έδειξε όμως ανάλογη ανησυχία και σπουδή να διακόψει τη ρευστότητα προς τη Λαϊκή Τράπεζα, που ήταν από μήνες στο κόκκινο. Αντιθέτως, με την περίεργη συνέργεια του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου Πανίκου Δημητριάδη, έδωσε μέσα σε λίγους μήνες 9,5 δισ. ευρώ ρευστότητα στη Λαϊκή, ποσό που ισούται με το 60% του ΑΕΠ της Κύπρου. Ο τελευταίος δικαιολογήθηκε ότι «έπρεπε να κρατήσουμε την τράπεζα στον αναπνευστήρα μέχρι τη διεξαγωγή των εκλογών». Επέτρεψε, δηλαδή, τη διαρροή επί μήνες, για προεκλογικούς λόγους, πολλών δισεκατομμυρίων καταθέσεων της τραπέζης και την αντικατάστασή τους από ισόποσο εφιαλτικό χρέος, που γιγάντωσε το πρόβλημα και κατέστησε την Κύπρο όμηρο των σχεδιασμών του ιερατείου της Φρανγκφούρτης και των Βρυξελλών, υπό Γερμανική καθοδήγηση. Η τερατώδης παροχή ρευστότητας στην προβληματική Λαϊκή Τράπεζα δεν είναι το μόνο «λάθος» που διέπραξε ο νεόκοπος διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου. Είναι ο ίδιος που ανέθεσε, με προβληματικά κριτήρια, στην εταιρεία PIMCO να αξιολογήσει τις ανάγκες για ανακεφαλαιοποίηση των Κυπριακών τραπεζών, με αποτέλεσμα να εκτοξευθούν οι εκτιμώμενες ανάγκες σε επίπεδα που καθιστούσαν το δημόσιο χρέος μη βιώσιμο. Είναι ο ίδιος επίσης που πήρε πολλές άλλες αμφιλεγόμενες πρωτοβουλίες σε απευθείας συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την κυβέρνηση.
Εγκαλούμενος για τις πρωτοβουλίες του, επικαλέσθηκε την ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας και την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για την οποία αισθάνεται υπερήφανος, όπως δήλωσε.
Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί λεπτομέρεια ούτε αφορά, κατά πρώτο λόγο, το θέμα των προσωπικών ευθυνών του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου. Αποκαλύπτει τη διαστροφή και τη χειραγώγηση των Ευρωπαϊκών θεσμών και οργάνων για τη μετάλλαξη του ρόλου τους και την υποταγή τους σε σχέδια ηγεμονικής κυριαρχίας του ισχυρότερου οικονομικού παράγοντα. Αντί δηλαδή οι διοικητές των Κεντρικών Τραπεζών, που διορίζονται στο ΔΣ της τράπεζας από τις χώρες-μέλη, να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των λαών τους και να τα συνθέτουν μεταξύ τους σε μια ενιαία Ευρωπαϊκή πολιτική, με βάση τις αρχές, τις συνθήκες και τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, μεταβάλλονται σε τοποτηρητές και εγκαθέτους της Κεντρικής Τράπεζας στις χώρες τους. Αυτό αποκαλύπτει επίσης τον ρόλο και τον έλεγχο που ασκεί στη δημοκρατούμενη, υποτίθεται, Ευρωπαϊκή Ένωση μια χρηματιστική ολιγαρχία, υπό το πρόσχημα της «ανεξαρτησίας» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ο στόχος του εγκλήματος κατά της Κύπρου διακηρύσσεται τώρα απροκάλυπτα. Είναι η κατεδάφιση της Κύπρου ως διεθνούς χρηματοπιστωτικού κέντρου και η αλλαγή του οικονομικού και αναπτυξιακού της μοντέλου. Παρουσιάζεται η Κύπρος ως δήθεν πρότυπο του καπιταλισμού τύπου καζίνου και κέντρο ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Σύμφωνα όμως με τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ, η Γερμανία κατέχει χειρότερη θέση από την Κύπρο σε υποψίες και καταγγελίες για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την παρουσία Ρωσικών κεφαλαίων, στις Γερμανικές τράπεζες βρίσκονται 435 δισ. ευρώ Ρωσικές καταθέσεις έναντι 26 δισ. ευρώ στην Κύπρο. Είναι το άκρον άωτον της υποκρισίας χώρες όπως η Γερμανία αλλά και η Γαλλία, που συνέπλευσε πλήρως με το Βερολίνο, να παρουσιάζονται στην Κύπρο ως δήθεν άτεγκτοι τιμωροί του καπιταλισμού τύπου καζίνου. Αυτές που ως χώρες και ως Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργούν ως στυλοβάτες μιας ακραίας διεθνούς πολιτικής νεοφιλελευθερισμού, που περιέχει εγγενώς τον ασύδοτο κερδοσκοπικό καπιταλισμό των αγορών και την ακραία απορρύθμιση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η Κύπρος διαπραγματεύθηκε το χρηματοπιστωτικό καθεστώς της με την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά την ένταξή της. Δεν έγινε οποιαδήποτε αλλαγή σε αυτό ώστε να δικαιολογείται η βίαιη και εκδικητική αυτή μανία εναντίον της, που γκρεμίζει την οικονομία της.
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι δεν έγιναν λάθη στην Κύπρο, που αξιοποιήθηκαν ως ευκαιρία και πρόσχημα για την επίθεση εναντίον της. Οι ευθύνες του απελθόντος Προέδρου και της κυβερνήσεώς του είναι καταλυτικές.
Μεγάλες ευθύνες έχει παραλλήλως η ηγεσία του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου. Δεν είναι η καταγγελλόμενη υπερτροφία του τραπεζικού συστήματος το πρόβλημα. Μια μικρή χώρα που εξελίσσεται σε διεθνές χρηματοπιστωτικό κέντρο θα έχει αναπόφευκτα έναν τραπεζικό τομέα πολλαπλάσιο του εθνικού προϊόντος της. Ο τραπεζικός τομέας του Λουξεμβούργου, π.χ., είναι 22 φορές μεγαλύτερος από το ΑΕΠ της χώρας έναντι 7 της Κύπρου. Αυτό ισχύει και για μεγάλες χώρες. Η HSBC, π.χ., είναι κατά 500 δισ. μεγαλύτερη από το ΑΕΠ της Μεγάλης Βρετανίας. Το πρόβλημα είναι η χρηστή και ικανή διοίκηση, οι κανόνες λειτουργίας και η αδιάφθορη και αποτελεσματική πολιτική εποπτεία. Το πιο ανησυχητικό για την Κύπρο και την Ελλάδα είναι το γεγονός ότι η οικονομική επίθεση κατά της Κύπρου, με παρασκηνιακή Αμερικανική επίνευση, έχει ευρύτερους γεωπολιτικούς στόχους:
= την «έξωση των Ρώσων» από την Κύπρο,
= την υποθήκευση του ενεργειακού πλούτου της Κύπρου, μέσα από την καταστροφή της Κυπριακής οικονομίας και την προσχεδιασμένη υπερχρέωση,
= την επιβολή «λύσεως» τύπου Σχεδίου Ανάν στο Κυπριακό, με ό,τι αυτό θα σήμαινε για την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Η οικονομική ισοπέδωση της Κύπρου με τη δηλητηριώδη Ευρωπαϊκή «αλληλεγγύη» συμπίπτει με άλλες εξελίξεις, όπως η εκεχειρία των Τούρκων με τους Κούρδους του PΚΚ και η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων Τουρκίας και Ισραήλ, με Αμερικανική πίεση. Είναι νωρίς ακόμα για να εκτιμηθεί η πραγματική σημασία των εξελίξεων αυτών. Ενισχύουν όμως τη διπλωματική και στρατηγική θέση της Τουρκικής πλευράς και επιδεινώνουν τη συγκυρία για την Ελληνική πλευρά. Χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε εθνικός σχεδιασμός και κινητοποίηση για την αντιμετώπιση των προδιαγραφόμενων απειλών και κινδύνων.