Πολιτικά συμπεράσματα

Απίστευτες κοτσάνες δήθεν επαϊόντων έπεσαν σαν το χαλάζι επί της κεφαλής των τηλεθεατών, αποδεικνύοντας ότι τίποτε δεν διδάχτηκαν από τα δεινά που έπληξαν την Κύπρο και τον κυπριακό λαό. Ας δούμε τα γεγονότα. Πρώτο γεγονός, μετά το υπερήφανο αλλά άσκεφτο και απροετοίμαστο «όχι» της κυπριακής Βουλής η οικονομική ζωή της Κύπρου βάλτωσε, με κλειστές τράπεζες, με τεράστιο έλλειμμα μετρητών και με την άτακτη χρεοκοπία επί θύραις. Φυσικά, η καταστροφή του κυπριακού τραπεζικού μοντέλου, μετά το κλείσιμο των τραπεζών, ήταν ήδη γεγονός και φυσικό επακόλουθο. Έτσι, μετά το «όχι» άπαντες βιώσαμε τι σημαίνει να βρίσκεται μια χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και τι συνεπάγεται για την καθημερινότητα του πολίτη.

• Δεύτερο γεγονός, η κυπριακή πολιτική ηγεσία μετά το «όχι» δεν είχε (όπως έδειξε η ίδια η ζωή) ένα σχέδιο Β΄, παρότι πρόσφερε γιʼ αυτό γη και ύδωρ. Μάλιστα, έδειξε έτοιμη να θυσιάσει τα αποθέματα όλων των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς και τα μελλοντικά έσοδα από το φυσικό αέριο, για να σώσει το χρηματοπιστωτικό της σύστημα. Τελικά, βέβαια, υπό τον κίνδυνο της άμεσης χρεοκοπίας, σύρθηκε σε μια νέα συμφωνία εντός ευρώ, που κατά πολλούς είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Το γεγονός αυτό έδωσε τη δικαιολογητική βάση σε πολλούς, μεταξύ των οποίων και στον Αλ. Αλαβάνο, να διατυπώσουν το συμπέρασμα: «Η άποψη ότι θα καταργήσουμε το Μνημόνιο μέσα στην Ευρωζώνη, μετά το πείραμα της Κύπρου, είναι απάτη απέναντι στον λαό». Επʼ αυτού συμφωνούμε, ωστόσο η διαπραγμάτευση εντός ευρώ στη διάρθρωση ενός προγράμματος προσαρμογής είναι εφικτή και γίνεται στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών συσχετισμών και εντός των ευρωπαϊκών ορίων – πάντως, σε κάθε περίπτωση είναι οριακή και δεν μπορεί να επιτύχει ριζικές ανατροπές σʼ ένα πρόγραμμα προσαρμογής. Το δίδαγμα της Κύπρου λέει: Η κατάργηση Μνημονίου μπορεί να γίνει μόνο εκτός ευρώ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…