Παρέλαση PRIVE και LIGHT

> Περνάει ο Στρατός
κι οι τρομπέτες ηχούν
και δόξες παλιές στην ψυχή μας ξυπνούν
στο διάβα του η Νίκη
γελά χαρωπά
και δαφνοστέφανα σκορπά.

> Στο διάβα του γελούσαν χαρωπά και πετούσαν λουλούδια οι γονείς, οι φίλοι, οι συγγενείς, γενικώς οι πολίτες που τους καμάρωναν.
> Φέτος η παρέλαση, πέραν του ότι ήταν LIGHT (δηλαδή χωρίς άρματα, ελικόπτερα, αεροπλάνα κ.λπ., δικαιολογημένα λόγω της κρίσης), ήταν και PRIVE. Ενώπιον του ταλαιπωρημένου κ. Προέδρου της Δημοκρατίας (ποιος ο λόγος να τον στήσουν στο έρημο τοπίο;) και των εξοχότατων κ. Ε. Μεϊμαράκη, Π. Παναγιωτόπουλου και Ι. Τραγάκη, που εκπροσωπούσαν την εξουσία των ΣαμαροΜπενιΦώτηδων.

Οι άλλοι άφαντοι…

> Η «πλέμπα», δηλαδή οι πολίτες που πήγαν να χειροκροτήσουν τη στρατευμένη νεολαία, απομακρύνθηκαν βιαίως. Ψυχή δεν υπήρχε στα πεζοδρόμια των λεωφόρων Αμαλίας και Πανεπιστημίου. Η εξουσία τρέμει…

> Ηρωικές δηλώσεις των πρώτων (Παπούλιας, Μεϊμαράκης, Παναγιωτόπουλος).

Ο κ. Τραγάκης, ως μαϊντανός (υπό ποία ιδιότητα;), έλαβε τον λόγο και μας απεύθυνε ενθαρρυντικές παραινέσεις.

> Βρε, καλά τους τα έσουρε η βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, κ. Κουντουρά, από μικροφώνου, για το… πογκρόμ των πολιτών.

> Και του χρόνου…
Ας θυμηθούμε, όμως, λίγο Ελύτη («Ήλιος ο Ηλιάτορας»):
Χρόνια ταξιδεύουμε,
δε βουλιάζουμε
χίλιους καπετάνιους
τους αλλάζουμε
κατακλυσμούς ποτέ
δε λογαριάζουμε

> Ούτε τον σημερινό.
Θα επιβιώσουμε, εις πείσμα όλων των καθαρμάτων.