Οι φαντασιώσεις των ευρωπαίων Μέρκελ (…ηστών)
Το ενδιαφέρον των ρυθμίσεων που θα γίνουν για την αντιμετώπιση του κυπριακού προβλήματος δυστυχώς περιορίστηκε στο κούρεμα μόνο των καταθέσεων, και μάλιστα των υψηλών. Δεν αμφισβητεί κανείς τη σπουδαιότητα αυτού του μέτρου, όμως υπάρχουν και οι λεπτομέρειες του Μνημονίου, τις οποίες φρόντισε να τις ανακοινώσει μετά την υπογραφή της συμφωνίας η γερμανίδα καγκελάριος κ. Μέρκελ.
Aυτές οι λεπτομέρειες, κατά τη γερμανική άποψη, είναι το κούρεμα μισθών και συντάξεων και οι αποκρατικοποιήσεις. Η συνταγή δηλαδή την οποία εξασφάλισε η Κυπριακή Δημοκρατία είναι όμοια με αυτήν που εφαρμόστηκε και στη χώρα μας από την «τρόικα». Είναι καθαρή συνταγή σκοτεινής σκοπιμότητας, κατασκευής των τάχα εμπειρογνωμόνων του ΔΝΤ. Και το περίεργο είναι ότι εφαρμόζεται ένα πρόγραμμα τάχα σωτηρίας, σε ένα μικρό κράτος που και αυτό αποτελείται από Έλληνες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σύνολο του ελληνικού στοιχείου έχει τεθεί πλέον κάτω από τη γερμανική κατοχή. Πρέπει και οι Κύπριοι να κατανοήσουν ότι η Κύπρος θα πλημμυρίσει από γερμανούς αξιωματούχους που θα διοικούν τα πάντα, όπως ακριβώς συμβαίνει και στη χώρα μας.
Έχουμε τη γνώμη ότι οι σκοποί που επιδιώκονται μέσω αυτών των ρυθμίσεων και των μέτρων που εφαρμόζονται σε βάρος των ασθενών οικονομιών των δύο ελληνικών κρατών είναι πολυπληθείς. Τα εις βάρος της Κύπρου μέτρα κατ’ αρχήν αποτελούν ένα πείραμα για τις αντιδράσεις και τις επιπτώσεις που θα έχει εφεξής η συμμετοχή των καταθετών στην αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης. Η συμμετοχή αυτή θα συνοδευτεί από πρόσβαση του κράτους στους καταθετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς των αποταμιευτών.
Πέρα από τη φορολόγηση του εισοδήματος που αποφέρουν οι καταθέσεις, δηλαδή πέρα από την κράτηση 15% επί των τόκων, τώρα αρχίζει πλέον και η φορολόγηση του κατατεθειμένου κεφαλαίου. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τώρα περιορίζεται το κούρεμα μόνο στις καταθέσεις που υπερβαίνουν τις 100.000 ευρώ, γρήγορα θα καθιερωθεί η επέκταση του μέτρου αυτού και σε καταθέσεις χαμηλότερου ύψους. Και τούτο γιατί η δημοσιονομική ανισορροπία είναι έντονη, δεν αντιμετωπίζεται εύκολα – το ίδιο ισχύει και για την υπερχρέωση. Έτσι τα κράτη που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα -και είναι όλα σχεδόν τα κράτη του ευρωζωνικού Νότου-, θα πρέπει να προπαρασκευαστούν για το νέο καθεστώς κάτω από το οποίο θα λειτουργούν οι τράπεζες. Το άβατο των τραπεζικών καταθέσεων παύει πλέον να ισχύει. Η δεύτερη επίπτωση από το πείραμα που εφαρμόζεται στην Κύπρο είναι ότι η Ευρωζώνη και ειδικά η Γερμανία δεν επιθυμούν τη δημοσιονομική ισορροπία της Κύπρου. Απλώς επιδιώκουν να δημιουργήσουν ένα κλίμα δυσπιστίας στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα για να τραπούν οι υψηλές προθεσμιακές καταθέσεις σε άλλες κατευθύνσεις. Δηλαδή να κατατεθούν σε τράπεζες των ισχυρών οικονομικά βορείων χωρών. Αυτό άλλωστε το είπε καθαρά ο γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Σόιμπλε, σαν τάχα συμβουλή προς τους καταθέτες, να τοποθετούν τα χρήματά τους στις οικονομικά ισχυρές χώρες. Ένας άλλος στόχος των μέτρων που θα εφαρμοστούν στην Κύπρο είναι και η υπερφορολόγηση των ξένων καταθετών στις κυπριακές τράπεζες. Και αυτό είναι προειδοποίηση για να αποφευχθεί η δημιουργία και άλλων φορολογικών παραδείσων σε μικρά κράτη. Ήδη στην ΕΕ υπάρχουν αρκετοί φορολογικοί παράδεισοι σε μικρές χώρες, όπως για παράδειγμα στο Λιχνενστάιν, στη Μάλτα, στη Λετονία κ.α.
Γιατί αυτήν τη στιγμή, και με την παγκόσμια οικονομική συγκυρία που επικρατεί, άρχισαν οι τριγμοί και στις ισχυρές οικονομίες. Και οι ισχυρές οικονομίες της Ευρώπης θέλουν να εξασφαλιστούν δημιουργώντας άνετη χρηματική ρευστότητα. Και πάλι θα επικαλεστούμε μια δήλωση του κ. Σόιμπλε, μετά την υπογραφή της συμφωνίας με την Κύπρο. Ο γερμανός υπουργός των Οικονομικών είπε ότι με τη συμφωνία αυτή «πήραμε ό,τι θέλαμε».
Εξάλλου οι αποκρατικοποιήσεις που υπενθύμισε η κ. Μέρκελ ότι θα συμπεριληφθούν στο Μνημόνιο, έχουμε τη γνώμη ότι βασικά θα περιλαμβάνουν τον ενεργειακό πλούτο της Κύπρου. Φαίνεται ότι είναι κανόνας πλέον ότι τα κράτη που διαθέτουν ενεργειακό πλούτο αποτελούν τον στόχο των πλούσιων κρατών.
Οι πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής ευνοούν τώρα την εκποίηση των κυπριακών κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Σε πολιτικό επίπεδο, η Γερμανία με την ευκαιρία του Κυπριακού επείσθη πλέον ότι η ρωσική ηγεσία δεν πρόκειται να αντιδράσει σε οποιοδήποτε σχέδιο αρπαγής του κυπριακού πλούτου.
Και οι σχετικές ελπίδες που διατηρούσε ο κυπριακός λαός για ρωσική υποστήριξη απεδείχθησαν φρούδες και σκόρπισαν απογοήτευση στην Κύπρο. Με τα οικονομικά δεδομένα που παρουσιάζει σήμερα η κυπριακή οικονομία δεν είναι δυνατόν να ανοιχτεί σε δαπάνες εξοπλιστικές για να προστατεύσει τον πλούτο της. Η επίσκεψη στη Μέση Ανατολή -και κυρίως στο Ισραήλ- του Προέδρου των ΗΠΑ κ. Ομπάμα σφράγισε τη διπλωματική προσέγγιση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ. Και αυτό σημαίνει απομόνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας από τα συμμαχικά στηρίγματα που είχε καταφέρει να δημιουργήσει στην περιοχή του ενδιαφέροντός της. Ρωσία και Ισραήλ, σαν φιλικές δυνάμεις, την εγκατέλειψαν πλέον και η Ελλάδα δεν μπορεί να τη στηρίξει και για λόγους οικονομικούς και για λόγους πολιτικούς. Δυστυχώς οι Κύπριοι πρέπει να συμβιβαστούν με τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί.
Η ισοπεδωτική εφαρμογή του Μνημονίου στον οικονομικό τομέα θα σημάνει τη σημαντική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου. Και οι πολιτικές εξελίξεις θα σημάνουν την απομόνωσή της από τα άλλοτε ισχυρά στηρίγματα. Χωρίς αμφιβολία, η Κύπρος εσωτερικά πολύ σύντομα θα μπει μέσα στο σκοτεινό τούνελ της ύφεσης. Όπως ακριβώς και η Ελλάδα, με ακαθόριστη την ημερομηνία εξόδου από αυτήν τη δύσκολη κατάσταση.
Φαντασιώσεις πολιτικών ηγετών. Στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αλλά και σε όλες σχεδόν τις χώρες του ευρωζωνικού Νότου οι πολιτικοί ηγέτες που ακολουθούν την πολιτική του Βερολίνου οι Μέρκελ (-ηστές) συνεχώς τροφοδοτούσαν τους λαούς με φαντασιώσεις, ότι τάχα τα Μνημόνια και τα κουρέματα θα ήταν μια σύντομη παρένθεση για την ανάκαμψη των οικονομιών.
Στην Ελλάδα ο Γ. Παπανδρέου, πρωθυπουργός τότε, αναγγέλλοντας από το Καστελλόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ και στην «τρόικα», μας είχε διαβεβαιώσει ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν θα πήγαιναν χαμένες και θα ήταν μια συνεισφορά για τη γρήγορη ανάκαμψη της οικονομίας μας. Και ασφαλώς δεν πήγαν χαμένες, αφού κάποιοι τις καρπώθηκαν και η οικονομία βούλιαξε περισσότερο.
Ο κ. Σαμαράς πλειστάκις μας διαβεβαίωσε ότι βλέπει φως στο τούνελ και ότι γρήγορα η ελληνική οικονομία θα ανακάμψει, η ύφεση θα υποχωρήσει και η αναπτυξιακή πορεία θα αρχίσει. Τίποτα από όλα αυτά προς το παρόν δεν βλέπουμε να εμφανίζονται στον οικονομικό μας ορίζοντα.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας την επομένη της υπογραφής της συμφωνίας με την Ευρωζώνη, στο μήνυμά του προς τον κυπριακό λαό, διαβεβαίωσε ότι σύντομα η κυπριακή οικονομία θα ενδυναμωθεί και οι τωρινές δυσκολίες είναι προσωρινές. Ο ιταλός πρώην πρωθυπουργός κ. Μόντι το ίδιο διαβεβαίωνε, ότι θα μπορούσε να αναστρέψει την πορεία της ιταλικής οικονομίας με την κυβέρνησή του, που αποτελούνταν από τεχνοκράτες υπουργούς. Τα ίδια περίπου υποσχόταν και ο κ. Ολάντ κατά την προεκλογική περίοδο. Και επί των ημερών του αυξήθηκαν τόσο η ανεργία όσο και η φορολογία, χωρίς να υπάρξει καμία βελτίωση της γαλλικής οικονομίας. Άραγε, όλες αυτές οι υποσχέσεις είναι αποτέλεσμα των φαντασιώσεων των πολιτικών ηγετών ή είναι γραμμή του συστήματος, για να χορτάσουν με λόγια τους πεινασμένους των χωρών του ευρωζωνικού Νότου;
Καθόσον αφορά τα λεγόμενα από τον κ. Σαμαρά για ανάπτυξη και επενδύσεις στην Ελλάδα και για γρήγορη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, θα πρέπει να του υπενθυμίσουμε ότι σε πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (του Κέντρου Φορολογικής Πολιτικής και Δημόσιας Οικονομίας) υπάρχει το τελικό συμπέρασμα που λέει ότι: «Πρέπει να ανησυχούμε όταν το δημόσιο χρέος αυξάνεται με ταχύτερους ρυθμούς από αυτούς που αυξάνεται η πραγματική οικονομία».
Στην περίπτωση της χώρας μας, ενώ έχουμε μείωση του ΑΕΠ εδώ και 4 χρόνια, δηλ. μείωση της πραγματικής οικονομίας, παράλληλα έχουμε και μια ιλιγγιώδη υπερχρέωση. Όμως δεν βλέπουμε να ανησυχούν καθόλου οι τρεις πολιτικοί ηγέτες που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση.
Μπορεί η υπερκατανάλωση από τα νοικοκυριά, που αποτελούσε φούσκα άλλοτε, να έχει πλέον σταματήσει, όμως η κυβέρνηση πρέπει να έχει υπόψη της ότι τώρα έχουν αναφανεί καινούργιες φούσκες, πλέον επικίνδυνες.
Η φούσκα της υπερχρέωσης του Δημοσίου, η φούσκα της υπερχρέωσης του τραπεζικού συστήματος και η φούσκα της πληρωμής υπέρογκων τόκων στους δανειστές μας. Με αυτές τις προϋποθέσεις η ανάπτυξη θα πάρει αρκετό χρόνο για να αρχίσει. Και όχι μέσα στο 2014, όπως διαβεβαιώνουν οι πολιτικοί μας.
Όλα τα σημεία των καιρών δείχνουν ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της ασύδοτης αγοράς έχει πλέον χρεοκοπήσει. Και όλοι πρέπει να σκεφτούμε τα μέτρα προστασίας που πρέπει να ληφθούν για να θωρακιστούν οι οικονομίες του κάθε κράτους από τα κοράκια που απειλούν να κατασπαράξουν τη μεσαία τάξη, αλλά και κυρίως τους εργαζόμενους.