Το νέο «Όχι» της Κύπρου
Δεν βρέθηκε, τελικά, ούτε ένας βουλευτής να ψηφίσει υπέρ. Ακόμη και οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ΔΗΣΥ απεφάσισαν να τηρήσουν αποχή. Για να μην κόψουν τις γέφυρες, όπως εξήγησε ο αναπληρωτής πρόεδρος του κόμματος, ούτε με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό ούτε με τους Ευρωπαίους εταίρους στο εξωτερικό.
Η πάνδημη οργή και αγανάκτηση του Κυπριακού λαού και η συνειδητοποίηση από όλους των κινδύνων που συνεπαγόταν η προκλητική και ύπουλη αυτή απόφαση του Eurogroup δημιούργησαν κλίμα εθνικής ομοθυμίας, ενότητας και αποφασιστικότητας. Η αποστροφή προς τους Ευρωπαίους του αναπληρωτή προέδρου του κυβερνώντος κόμματος κατά την παρέμβασή του στη Βουλή είναι ενδεικτική: «Μη μας σπρώχνετε εκτός ευρώ… Δεν θέλουμε να φύγουμε από το ευρώ». Υπαινιγμός ότι, εάν αυτό τεθεί ως δίλημμα μεταξύ καταστροφικής επιλογής, όπως το «κούρεμα» καταθέσεων, και παραμονής στο ευρώ, η Κύπρος δεν θα διστάσει να βγει από το ευρώ, όσο κι αν δεν το θέλει.
Πολύ σαφής και έντονη προς αυτήν την κατεύθυνση ήταν, λίγες μέρες πριν, η τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου. Μίλησε για «προστυχιά των Ευρωπαίων» και εξέφρασε τη γνώμη ότι η Κύπρος πρέπει, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, να φύγει από το ευρώ.
Το ίδιο έντονα είναι τα αισθήματα του λαού για την «τρόικα». Ο πρόεδρος του μικρού κόμματος ΕΥΡΩΚΟ Δ. Συλλούρης, ενός κατ’ εξοχήν φιλευρωπαϊκού κόμματος, όπως καταδεικνύει και το όνομά του, ζήτησε σε έντονο ύφος την αποπομπή της «τρόικας» και την αναζήτηση λύσεως πάνω σε αυτόνομη εθνική βάση. Όλα τα κόμματα συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι πίσω από την απόφαση του Eurogroup κρύβονται στόχοι γεωπολιτικού παιχνιδιού κατά των Ρώσων και στόχοι οικονομικού και πολιτικού ελέγχου της Κύπρου, με επίκεντρο το φυσικό της αέριο και την επιβολή στο Κυπριακό απαράδεκτης λύσεως, τύπου Σχεδίου Ανάν.
Η Ρωσία είχε κατ’ αρχήν αποδεχθεί, σε επαφές της με τις Βρυξέλλες και την Κύπρο, να συνεργασθεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να συμβάλει στην εξεύρεση λύσεως στην Κυπριακή οικονομική κρίση. Το Βερολίνο όμως, ενεργώντας μέσα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και συμπράττοντας παρασκηνιακά με τον Αμερικανικό παράγοντα μέσω του ΔΝΤ, υπεκίνησε την απόφαση του Eurogroup. Αυτό αποτελεί πρόκληση και ύβρι και κατά της Ρωσίας, γιατί επέβαλε σ’ αυτήν, ως «συμβολή» στην υποτιθέμενη «διάσωση» της Κύπρου, το «κούρεμα» των Ρωσικών καταθέσεων στην Κύπρο.
Η κίνηση αυτή είχε ως προφανή στόχο τη διάρρηξη των σχέσεων της Κύπρου με τη Ρωσία αλλά και την καταστροφή της Κύπρου ως διεθνούς κέντρου προσφοράς χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Το «κούρεμα» των καταθέσεων θα οδηγούσε αναποφεύκτως στη φυγή των ξένων κεφαλαίων, των ξένων τραπεζών και των υπεράκτιων εταιρειών. Για να αντιληφθεί κανείς τη σημασία του τομέα αυτού και το μέγεθος της ζημίας, πρέπει να λάβει υπ’ όψιν ότι η συμβολή του στην οικονομία της Κύπρου ανέρχεται ετησίως σε 8,5 δισ. ευρώ περίπου.
Πώς θα αναπληρωνόταν η ζημία αυτή και η φυγή των ξένων κεφαλαίων από την Κύπρο; Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα υποσχόταν ότι θα παρείχε στις Κυπριακές τράπεζες την αναγκαία ρευστότητα. Έναντι, βεβαίως, ομολόγων χρέους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το χρέος θα εκτοξευόταν γρήγορα σε αστρονομικά επίπεδα, γεγονός που θα είχε ως συνέπεια την πλήρη οικονομική και πολιτική εξουθένωση και τον έλεγχο της Κύπρου.
Να γιατί η απόφαση του Eurogroup έμοιαζε περισσότερο με προμελετημένο έγκλημα κατά της Κύπρου παρά με σχέδιο διασώσεως.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τις σχέσεις της Κύπρου με τη Ρωσία, οι σχέσεις αυτές έχουν διαχρονικά μεγάλη στρατηγική σημασία για την Κύπρο. Κάθε φορά που επιχειρήθηκε η επιβολή στην Κύπρο ενός απαράδεκτου σχεδίου λύσεως, όπως προσφάτως του Σχεδίου Ανάν, η Ρωσία, όπως και η Κίνα, ήταν πολύτιμα στρατηγικά ερείσματα της Κύπρου στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Στο οικονομικό επίπεδο, η Ρωσία είναι επίσης σήμερα ένας από τους στρατηγικότερους εταίρους της Κύπρου. Οι Ρωσικές καταθέσεις στην Κύπρο δεν προέρχονται μόνο από Ρώσους ιδιώτες, ολιγάρχες ή εκπροσώπους της μεσαίας τάξεως. Περιλαμβάνουν επίσης εταιρείες, όπως η Gazprom και η Lukoil, και μεγάλη Ρωσική τράπεζα. Στο πεδίο του τουρισμού, που είναι πολύ σημαντικό για την Κύπρο, οι Ρώσοι τουρίστες αντιπροσωπεύουν την πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη ομάδα, με απεριόριστες δυνατότητες.
Η Κύπρος ακολούθησε με το «Όχι» της τον δρόμο της λογικής, της αξιοπρέπειας και της προασπίσεως των ζωτικών εθνικών της συμφερόντων. Το «Όχι» της Κύπρου είναι παραδειγματικό και για την Ελλάδα και για ολόκληρη την Ευρώπη. Η μικρή Κύπρος έδειξε τον δρόμο σε όλους τους λαούς του Ευρωπαϊκού Νότου, που υφίστανται μια αθέμιτη πολιτική, που δεν έχει σε τίποτε να κάνει με το όραμα της ενωμένης Ευρώπης, που ενέπνευσε τους Ευρωπαϊκούς λαούς. Είναι, τέλος, ένα μήνυμα προς όλους ότι, εάν δεν υπάρξει αντίδραση και ανακοπή μιας επικίνδυνης πορείας της Ευρώπης, που έχει ως άξονα την πολιτική και τον οικονομικό ηγεμονισμό του Βερολίνου, οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για όλη την Ευρώπη.
Το «Όχι» της Κύπρου ανοίγει, προφανώς, και μια νέα περίοδο αγώνων και προσπαθειών. Δεν είναι εύκολος ο δρόμος. Η Κύπρος όμως δεν είχε άλλη επιλογή. Έπραξε αυτό που έπρεπε. Έχουν ήδη υποβληθεί και εξετάζονται διάφορες προτάσεις και συνδυασμοί προτάσεων για λύση. Υπάρχει στη βάση του λαού ενότητα και κοινή θέληση. Είναι βέβαιο ότι η Κύπρος θα τα καταφέρει, όπως τα κατάφερε και μετά την τραγωδία του 1974.