Το κράτος νόμιμος απατεώνας

Υπάρχουν έφοροι που, στην προσπάθειά τους να επιτύχουν τους μηνιαίους στόχους, δεν υπογράφουν τις επιστροφές. Υπάρχουν και υπάλληλοι που κωλυσιεργούν (το γιατί ας το βρει ο κάθε αρμόδιος).

Μια σημαντική οικονομική ασυνέπεια του Δημοσίου έχει νομιμοποιηθεί. Μάλιστα γι’ αυτήν βγήκε νόμος και έτσι είναι νόμιμη. Όταν μέχρι πρόσφατα ένας φορολογούμενος κέρδιζε μια δικαστική απόφαση επιστροφής φόρου και το δικαστήριο διέτασσε την καταβολή από το Δημόσιο τόκων για το ποσό που παρανόμως είχε παρακρατηθεί από τον φορολογούμενο, ο τόκος καταβαλλόταν όταν η απόφαση γινόταν τελεσίδικη (δηλαδή επιπέδου Εφετείου). Τώρα, με νέο νόμο, η απόφαση πρέπει να γίνει αμετάκλητη, δηλαδή να δικαστεί και από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Έτσι, το Δημόσιο -δηλαδή η κυβέρνηση- κάνει σωρηδόν αιτήσεις αναιρέσεως από το Συμβούλιο της Επικρατείας για ασήμαντα ποσά. Οι φορολογούμενοι που έχουν δικαιωθεί δεν λαμβάνουν τον τόκο που τους επιδικάστηκε και πρέπει να περιμένουν να βγει -ύστερα από πολλά χρόνια- απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Αυτή η επιβάρυνση των δικαστηρίων με χιλιάδες υποθέσεις ανάξιες λόγου στοιχίζει στο Δημόσιο πολύ περισσότερα χρήματα από ό,τι η έγκαιρη καταβολή των τόκων. Και εμπεδώνει σε λαό, κοσμάκη και επενδυτές τη βαθιά πεποίθηση ότι στην Ελλάδα δεν βρίσκεις το δίκιο σου. Ή το βρίσκεις μετά θάνατον.

Όταν αυτοί που μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν όχι μόνο δεν μπορούν να λύσουν μικρά προβλήματα, αλλά οι ίδιοι δημιουργούν νέα και πολύ μεγαλύτερα και χειρότερα, πώς μπορεί κανείς να ελπίζει; Ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτης τα ξέρει αυτά; Κι αν δεν τα ξέρει, όφειλε να τα ξέρει. Μόνο ο υπουργός που παραιτείται δεν έχει ευθύνη.