ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ο Πούτιν, εμάς θα κοιτάξει;

Και κανένας από τους σημερινούς ηγέτες της δεν τολμάει να αντισταθεί στις ορέξεις του Βερολίνου, στον εξευτελισμό και στο κούνημα του δακτύλου από τον Σόιμπλε.

Απόλυτα κατανοητό το όχι του κ. Πούτιν. Σου λέει ο άνθρωπος να τα βάλω με τους απέναντι – τους Αμερικάνους για την Κύπρο, ένα τόσο δα νησάκι… Πού να πάω να μπλέξω, και μάλιστα σε ξένο… αχερώνα; Άσε που έχω και ανοικτά θέματα με την ΕΕ, και τέτοιες ώρες γιατί να μπω στο μάτι τους; Άσʼ τους να βγάλουν μεταξύ τους τα μάτια τους και μετά βλέπουμε. Ίσως τότε να πάρω και περισσότερα από όσα μου δίνουν σήμερα. Ωμά σκέπτεται. Όλοι, όχι μόνο ο… φίλος μας ο Βλαντιμίρ. Το 1974, δίπλα από την Κύπρο ήταν ο ρωσικός στόλος, ούτε καν κουνήθηκε για να φράξει τον δρόμο στην τουρκική αρμάδα που πήγαινε για την Κηρύνεια.

Τα ίδια συμβαίνουν και σήμερα.

Δικά μου και δικά σου… Μοιρασμένα όλα. Κάπου – κάπου μπορεί να ξεφύγει κανένα πιόνι, αλλά ο παίκτης ξέρει αμέσως να το συνετίσει. Όμως η Ιστορία έχει αποδείξει ότι υπάρχει και η έκπληξη… Όπως τότε που την επέτειο γιορτάζουμε αύριο.

Πού καταλήγουμε;

Ότι σήμερα έχουν όλα γίνει πιο στυγνά. Ο άνθρωπος είναι το δευτερεύον. Το συμφέρον πάνω από όλα. Το μόνο που μετράει πια. Και με αυτό κινούνται οι μεγάλοι… Δεν είναι βέβαια κάτι το πρωτόγνωρο… Κάποιοι μικροί, επιμένουν να παραμένουν ρομαντικοί… Κακό του κεφαλιού τους κάνουν, όπως αποδεικνύεται δυστυχώς σήμερα… Αλλά δεν το βάζουν κάτω…

Αυτά για εκείνους που δεν μπορούν να πιστέψουν αυτά που βλέπουν. Τη Ρωσία, που υποτίθεται ότι κάποτε ήταν ο προστάτης των λαών και εναντίον του καπιταλισμού, να κλείνει την πόρτα στην Κύπρο.

Αυτά για να μην πετάμε στα σύννεφα.

Είναι όλα αυτά που ζει ο Ελληνισμός από το 2009, μήπως πρέπει να κοιτάξει ωμά ποιο είναι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δικό μας συμφέρον;

Μετά τις τόσες κατραπακιές, ώρα δεν είναι;

Έχουμε το καλύτερο και πλουσιότερο από κάθε άποψη οικόπεδο, και όχι μόνο, στην καυτή περιοχή μας.

Αρκεί να το αξιοποιήσουμε σωστά… Και το μπορούμε…