Κατώτεροι των περιστάσεων οι ευρωπαίοι ηγέτες

Θεαματική η θρασύτητα αυτού του αγρότη. Και ασφαλώς πίσω από αυτήν την περίεργη περίπτωση απάτης σε βάρος του δημοσίου χρήματος, θα πρέπει να υπάρχουν αρκετοί που κατέχουν ισχυρές θέσεις και κάλυπταν, με το αζημίωτο βέβαια, όλη αυτήν την κομπίνα.

Και δεν βρέθηκε κανείς αρμόδιος να υποψιαστεί πώς είναι δυνατόν στην περιφέρεια του να υπάρχει ένας τόσο μεγάλος τσιφλικάς. Απλώς όλοι υπέγραφαν τις επιδοτήσεις και τις αδικαιολόγητες επιστροφές του ΦΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι αρμόδιοι ή είχαν τυφλωθεί ή είχαν πιεστεί από κάποιους άλλους να μην ενοχλούν τον υποτιθέμενο αγρότη. Αυτό το αναφέρουμε γιατί είναι κλασικό παράδειγμα πώς ορισμένοι αετονύχηδες κατάφεραν να λυμαίνονται τα ταμεία του δημοσίου και τα ασφαλιστικά ταμεία σπρώχνοντας την Ελλάδα στον γκρεμό της υπερχρέωσης και της δημοσιονομικής ανισορροπίας. Χωρίς να έχουμε καμιά πρόθεση να κατηγορήσουμε το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι βασικός και κύριος παράγοντας σ’ αυτές τις απάτες σε βάρος του Δημοσίου είναι και η εκτεταμένη ατιμωρησία πολλών παρόμοιων περιπτώσεων.

Καθημερινά τα ΜΜΕ ασχολούνται με περιπτώσεις κατάχρησης δημοσίου χρήματος, οι οποίες είτε είναι διογκωμένες για λόγους σκοπιμότητας ή θάβονται από ισχυρούς παράγοντες. Θυμίζουμε ότι προ μηνών, όταν έγινε η πρώτη απογραφή των συνταξιούχων του ΙΚΑ, η διοίκηση του ιδρύματος αυτού ισχυριζόταν ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι που έχουν αποβιώσει και οι επιζώντες κληρονόμοι συνεχίζουν να εισπράττουν τη σύνταξη του αποθανόντος, καθώς επίσης ότι υπήρχαν πολλοί που εισέπρατταν δύο συντάξεις, εκ των οποίων η μία παράνομη. Από τις συντάξεις-μαϊμού υπολογιζόταν ότι το κράτος ζημιώθηκε αρκετά δισ. ευρώ. Κάθε δυο-τρεις ημέρες μειωνόταν ο αριθμός των παράνομων συντάξεων, μέχρι που τελικά μας είπε η διοίκηση του ΙΚΑ ότι ήταν περίπου 300. Γι’ αυτές, έστω, τις λίγες παράνομες συντάξεις, τι μέτρα έχουν ληφθεί; Υποχρεώθηκαν αυτοί που τις εισέπραξαν να τις επιστρέψουν στο ΙΚΑ; Κλήθηκε κανένας αρμόδιος υπάλληλος σε απολογία γι’ αυτήν την παρανομία; Είναι απαράδεκτο το φαινόμενο σε 40 δήμους να έχουν γίνει υπεξαιρέσεις από εκλεγμένους δημοτικούς άρχοντες. Τα χρήματα που διαχειρίζονται οι δήμοι και γενικά οι ΟΤΑ, προέρχονται από τους φορολογούμενους. Είναι δημόσιο χρήμα που πρέπει να το σέβονται οι διαχειριστές του. Πέρα από την καταδίκη του τέως δημάρχου Θεσσαλονίκης, δεν είδαμε ακόμη καμιά τιμωρία δημοτικού άρχοντα, ούτε μέρος εξασφάλισης των εις βάρος τους απαιτήσεων του Δημοσίου. Μήπως και αυτή η ιστορία βαδίζει στην παραγραφή ή στη λησμονιά; Και ας θυμηθούμε πάλι μια λησμονημένη υπόθεση. Την περσινή χρονιά είχε ανακαλυφθεί ένα πολυπληθές κύκλωμα τοκογλυφίας στη Θεσσαλονίκη. Σημειώνουμε ότι η τοκογλυφία είναι ποινικό παράπτωμα, που προβλέπεται και τιμωρείται αυστηρά από τον Ποινικό μας Κώδικα. Αυτό το κύκλωμα είχε οδηγήσει σε απόγνωση πολλούς επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης, με τη συμπεριφορά και τα μέτρα που λάβαινε εναντίον τους. Πολλοί οφειλέτες έφτασαν ακόμη και στην αυτοκτονία. Όπως όλα τα παράνομα κυκλώματα στηρίζονται σε ισχυρές πλάτες, το ίδιο θα πρέπει να έχει συμβεί και με αυτό το κύκλωμα. Αλήθεια, μπορεί η κυβέρνηση να μας πληροφορήσει σε ποιο στάδιο βρίσκεται η σχετική έρευνα;

Και ερχόμαστε τώρα στην πολύκροτη υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Η λίστα αυτή, όπως είναι γνωστό, «ταλαιπωρήθηκε» από συρτάρι σε συρτάρι κυβερνητικών αξιωματούχων, κατακρεουργήθηκε όσον αφορά το περιεχόμενό της και έπειτα από περιπλάνηση 2 και πλέον ετών βρίσκεται στο στάδιο της προανακριτικής έρευνας. Αφού, βέβαια, προηγουμένως ορισμένοι υπαίτιοι για την καθυστέρηση αυτή, πέρασαν στο απυρόβλητο. Αλήθεια, τι έγινε με την υπόθεση της κατάθεσης 550 εκατ. δολαρίων σε όνομα άγνωστου καταθέτη; Και τα ποσά που αναφέρονται σε άλλα ονόματα έχουν ελεγχθεί και πότε επιτέλους θα τελειώσουν αυτές οι ιστορίες για να εισπράξει το κράτος όσα χρήματα είναι προϊόντα παράνομης δραστηριότητας; Σημειώνουμε ότι υπάρχουν ένα σωρό λίστες καταθετών σε τράπεζες ξένων χωρών που πρέπει και αυτές να ελεγχθούν, αλλά για πολλούς και διαφόρους λόγους οι υποθέσεις αυτές λιμνάζουν.

Επειδή το θέμα αυτό είναι ένας βασικός λόγος για την κάμψη που παρουσίασε η ελληνική οικονομία και για τη δημοσιονομική ανισορροπία (υπερχρέωση), για τον λόγο αυτό θα έπρεπε οι λίστες αυτές να είχαν αξιοποιηθεί για να τιμωρηθούν όσοι με αδικαιολόγητο πλουτισμό οδήγησαν τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση. Μια άλλη πολύκροτη υπόθεση με σκοτεινές πλευρές είναι η υπόθεση Λαυρεντιάδη – Proton Bank. Εδώ τα αδικήματα είναι πολλά, από απάτη μέχρι απιστία, και φυσικά και αδικαιολόγητος πλουτισμός. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ορισμένες εγκληματικές πράξεις βρίσκονται λίγο πριν από το στάδιο της παραγραφής. Η υπόθεση Λαυρεντιάδη είναι από αυτές που έπρεπε κατά προτεραιότητα να διερευνηθούν και να εκδικαστούν αμέσως.

Ακόμη μια υπόθεση: Αυτή του πρώην υπουργού της κυβέρνησης Σημίτη κ. Μαντέλη, η οποία προφανώς πρέπει να έχει παραγραφεί, γιατί δεν είδαμε ποτέ να έχει εκδικαστεί. Και για να κλείσουμε την ενδεικτική αυτή παρουσίαση υποθέσεων, ας θυμηθούμε τις περιπτώσεις καταδικασθέντων δημοσίων υπαλλήλων που συνεχίζουν να αμείβονται ακόμη από το δημόσιο ταμείο. Και επιόρκων υπαλλήλων που επίσης συνεχίζουν να πληρώνονται κανονικά επειδή δεν έχει εκδικαστεί η υπόθεσή τους ή δεν έχει τελεσιδικήσει. Όλα όσα αναφέραμε παραπάνω, αποτελούν μια ενδεικτική απαρίθμηση των πηγών από τις οποίες θα μπορούσε να αντλήσει σημαντικά έσοδα το κράτος. Και ασφαλώς, στην περίπτωση αυτή, τόσο οι δανειακές ανάγκες του Δημοσίου θα ήταν μικρότερες όσο και ο δανεισμός μειωμένος. Επιπλέον, οι καταιγίδες των φορολογικών μέτρων και τα κουρέματα μισθών και συντάξεων θα ήσαν ηπιότερα. Και θα μπορούσε ασφαλώς ο ελληνικός λαός να βιώσει μια ελαφρότερη λιτότητα, όπως έγινε στην περίπτωση και της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Όμως οι ελληνικές κυβερνήσεις παρουσίασαν σαν μονόδρομο την εξόντωση των εργαζομένων, με το επιχείρημα της τάχα σωτηρίας της χώρας μας. Και αυτό φυσικά ήταν το πρόσταγμα του επικρατούντος νεοφιλελεύθερου συστήματος, το οποίο προφανώς επιθυμούσε να μετρήσει τις αντοχές ενός λαού υπό καθεστώς εξοργιστικής λιτότητας.

Ένα έκτακτο γεγονός υπό καθεστώς εξοργιστικής λιτότητας. Ένα έκτακτο γεγονός μας οδηγεί σε ένα άλλο πείραμα, που θέλει τώρα να πραγματοποιήσει το σύστημα. Και αυτό δυστυχώς πάλι εφαρμόζεται σε ελληνικό πληθυσμό. Το έκτακτο γεγονός είναι όλα αυτά που συμβαίνουν στην Κύπρο, και μάλιστα στο κράτος αυτό που αποτελείται αμιγώς από ελληνικό πληθυσμό. Στην περίπτωση της Κύπρου το πείραμα είναι η καταμέτρηση των αντιδράσεων σε μέτρα που αποβλέπουν στην κατάργηση της προστασίας των τραπεζικών καταθέσεων. Ο κύπριος Πρόεδρος κ. Αναστασιάδης την περασμένη Κυριακή, στο μήνυμά του προς τον κυπριακό λαό, το είπε ξεκάθαρα. Οι ιθύνοντες της ΕΕ και της Ευρωζώνης τον πίεσαν αφόρητα και τον έθεσαν προ του διλήμματος να προτιμήσει μεταξύ της άτακτης χρεοκοπίας ή του κουρέματος των τραπεζικών καταθέσεων. Και το χαμηλό ποσοστό του κουρέματος θα είναι πιθανόν πολύ προσωρινό, γιατί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου θα αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά προβλήματα και θα χρειαστεί και δεύτερο κούρεμα με υψηλότερο ποσοστό.

Και οι μηχανισμοί στήριξης της ΕΕ και της Ευρωζώνης δεν θα προθυμοποιηθούν να καλύψουν το σύνολο των προβλημάτων των κυπριακών τραπεζών ή θα αναβάλουν συνεχώς τη λήψη μέτρων, όπως ακριβώς συνέβη και με τη χώρα μας. Αυτή η απόφαση του Eurogroup περί κουρέματος των καταθέσεων οδηγεί το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου σε κατάρρευση. Μετά το ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής, εάν δεν αναδιπλωθεί η πολιτική του γερμανικού οικονομικού επεκτατισμού, πιθανόν να βαδίσουμε στη διάλυση της Ευρωζώνης ή τουλάχιστον στη συρρίκνωσή της. Κανένα κατασκεύασμα δεν μπορεί να διατηρηθεί, εάν δεν στηρίζεται στην πλειοψηφία των λαών. Και αυτήν τη στιγμή οι περισσότεροι λαοί των κρατών-μελών της Ευρωζώνης βλέπουν ότι αυτή αποτελεί το βασικότερο στήριγμα του γερμανικού ιμπεριαλισμού και επ’ ουδενί λόγο υπηρετεί τα συμφέροντα των λαών.

Καθόσον αφορά τις εξελίξεις των προσεχών ημερών αυτές είναι εντελώς ακαθόριστες. Έχει ξεσπάσει ένας πόλεμος συμφερόντων γύρω από το κυπριακό θέμα και δεν ξέρουμε τελικά ποιος θα είναι ο νικητής. Ας ευχηθούμε να είναι νικητής ο κυπριακός λαός, που μέχρι τώρα έχει αρκετά δεινοπαθήσει. Να δοθεί τέλος στα σφάλματα των πολιτικών ηγετών.

Ένα συμπέρασμα καθόλου ελπιδοφόρο, που προκύπτει από το θέμα της Κύπρου, είναι ότι το σύστημα επιδιώκει να εξαρθρώσει όλες τις ασφαλιστικές δικλίδες του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος. Και αυτό ξεκίνησε δειλά δειλά από τη χώρα μας, με τη διασύνδεση των τραπεζών με το Κέντρο Πληροφορικής του Δημοσίου, και με την ελαστικοποίηση του απορρήτου των τραπεζικών καταθέσεων. Τελική επιδίωξη είναι ότι οι καταθέτες θα πρέπει να καλύπτουν το όργιο λεηλασίας, που εφαρμόζει η οικονομική ελίτ του νεοφιλελευθερισμού. Θα κλείσουμε με μια σοφή δήλωση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος είπε ότι «πρέπει να αλλάξουν μυαλά» οι ιθύνοντες της Ευρωζώνης.