Η συμμορία του 4ου Ράιχ χτύπησε ύπουλα την Κύπρο

Το Eurogroup, κατευθυνόμενο από το 4ο οικονομικό Ράιχ του Βερολίνου, έστρεψε τα αδηφάγα πυρά του εναντίον της ΑΔΟΥΛΩΤΗΣ Κύπρου. Η χρονική στιγμή της επίθεσης ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΑ. Είχε εξασφαλιστεί η ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ του νεοεκλεγέντος Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη. Ναι, του ανθρώπου εκείνου που είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ του επαίσχυντου Σχεδίου Ανάν, ο οποίος, τόσο πριν από την εκλογή του όσο και έπειτα από αυτήν, είχε φλομώσει και τους ελληνοκύπριους πολίτες και τους αρχηγούς ΟΛΩΝ των κυπριακών κομμάτων με ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ.

Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής χαριεντιζόταν με τον Σαμαρά –τάλε κουάλε αμφότεροι αναφορικά με την… αγάπη τους για τις πατρίδες τους και τους λαούς τους– και απολάμβανε ακόμα περιχαρής το κατακτηθέν, όπως αναμενόταν, υψηλό του αξίωμα.

Αυτά και με αυτόν τον τίτλο, τον οποίο διατηρώ, άρχισα να γράφω ΠΡΙΝ από το ΚΑΤΑΠΕΛΤΙΚΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟ ΟΧΙ της Ολομέλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου στη Λευκωσία. Ένα πεντακάθαρο ΟΧΙ που κοψοχόλιασε τον χαμερπή Σαμαρά και τον πράκτορα των Γερμανών Στουρνάρα –άνθρωπο του γερμανόφιλου Σημίτη, ας μην το ξεχνάμε–, οι οποίοι ήταν υπερβέβαιοι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα υπέκυπτε στους ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ και θα έπεφτε ΑΜΑΧΗΤΙ στον λάκκο των λεόντων του αποθρασυμένου Eurogroup, λόγω της πάγιας ΕΝΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑΣ των ευτελών ηγετίσκων της χώρας μας και του ιδίου ευτελούς φυράματος ηγεσιών άλλων χωρών. Εκ των υστέρων ο κατατροπωθείς Σαμαράς έσπευσε να ταχθεί συν γυναιξί και τέκνοις (Βενιζέλο και Κουβέλη) στο… πλευρό της Κύπρου!

Πριν να προχωρήσω, θεωρώ καθήκον μου ως δημοσιογράφος πολλών δεκαετιών να υπενθυμίσω το ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ αίσχος των πλείστων ελληνικών κυβερνήσεων να συντελούν προπαγανδιστικά στο να δυσανασχετούν έλληνες πολίτες με ό,τι σχετίζεται με την Κύπρο. Αρκεί να πω ότι εφημερίδες που κυκλοφορούσαν με πρωτοσέλιδο το Κυπριακό «δεν πουλούσαν» (και η διατύπωση αυτή ίσχυε από τότε). Προσθέτω ότι τον ικανότατο και αποτελεσματικότατο, παρά τα λάθη του, Μακάριο, τον αποκαλούσαν «αρχομανή» και –το σπουδαιότερο– ότι χρωστάμε την απαλλαγή μας από τη στρατιωτική δικτατορία στην τραγωδία της Μεγαλονήσου μετά την τουρκική εισβολή.

Μετά την παρελθοντολογική αυτή παρέκβαση, επανέρχομαι στο σήμερα. Ο συμπλεγματικός κύριος Βόλφγκανγκ είναι πολυεύσπλαχνος. Είπε την Τρίτη –και μαντέψατε ποιον εννοώ– «Λυπάμαι τον κυπριακό λαό»! Ύστερα από τις 36 απορριπτικές ψήφους, τα 19 «παρών» και το ολοστρόγγυλο μηδενικό σε θετικές ψήφους στη Βουλή των Αντιπροσώπων, και ο τελευταίος κύπριος πολίτης δικαιούται να απαντήσει ότι εκείνος λυπάται «τον κ. Σόιμπλε». Όσο για μας, υιοθετούμε απόλυτα τη φράση: «ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΛΥΠΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΑ» που αναρτήθηκε στο olympia.gr και εντυπωσίασε. (Σε αντίθεση με τον κ. Σόιμπλε, λυπήθηκε και η κ. Μέρκελ, αλλά μόνο για την καταψήφιση της εμετικής πρότασης του Eurogroup, γνωρίζοντας άριστα ότι το μαύρο χρώμα της παραοικονομίας της χώρας της το λυμαίνονται οι γερμανικές τράπεζες και ότι είναι πολλαπλάσιο από εκείνο που διαθέτουν οι κυπριακές.) Αφήνω τις τράπεζες του Λουξεμβούργου, που οργιάζουν ανενόχλητες.

Το ΟΧΙ των Κυπρίων συγκλόνισε όλους τους λαούς του ευρωπαϊκού Νότου. «Είμαστε Κύπριοι!» άρχισαν πρώτοι να βροντοφωνάζουν οι ομοιοπαθείς μʼ εμάς Ισπανοί και θα τους μιμηθούν κι άλλοι. Ένα ΟΧΙ που εκθέτει ανεπανόρθωτα τους… υπερήφανους δικούς μας Ηρακλείς των Μνημονίων. Για να μη μιλήσω για την εκ διαμέτρου αντίθετη συμπεριφορά του Ιερώνυμου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, που εξαντλεί τις αγαθοεργίες του σε καθημερινά συσσίτια μικρής εμβέλειας, με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο, ο οποίος προσφέρει όλη την περιουσία της Κυπριακής Εκκλησίας για να σώσει την πατρίδα του.

Η Κυπριακή Δημοκρατία, έχοντας παραδοσιακές σχέσεις φιλίας με τη Ρωσία, θα βρει τη λύση. Δεν πρόκειται να δελεαστεί –το ιταμό τελεσίγραφο των ευρωπαίων θιασωτών της ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ δεν θα το ξεχάσει ποτέ– ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ. Προσφορά, άλλωστε, υστερόβουλη που θα παρουσιαστεί ως χρυσωμένο εκ σιδήρου κόσμημα.

Πολλά λέγονται και πολλά γράφονται εντός και εκτός Κύπρου ετούτες τις ώρες. Εκείνο που προέχει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι να διατηρήσει η Κύπρος ως νόμισμα το ευρώ. Διαθέτει υδρογονάνθρακες ανυπολόγιστης αξίας. Διαθέτει επίσης επιστήμονες ολκής και πολιτικούς με μεστό λόγο και διορατικότητα. Διευκρινίζω όμως διότι δεν εξυπακούεται: Υποστήριξα να διατηρήσει το ευρώ ως νόμισμα, αλλά ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΕΠʼ ΟΥΔΕΝΙ ΛΟΓΩ ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Τα αναγκαία χρήματα θα τα βρει οπωσδήποτε. Τόσο με εξωευρωπαϊκό δανεισμό, όσο και από υποθήκευση τμήματος των υδρογονανθράκων της ή τμήματος του φυσικού αερίου της.

Ο μακράν καλύτερος δανειστής για την Κύπρο είναι αναμφισβήτητα η Ρωσία. Επείγει, επομένως, η άμεση αναζωπύρωση των σχέσεων των δύο χωρών. Σχέσεις τις οποίες κλόνισε ο ανεκδιήγητος Αναστασιάδης και κανένας άλλος κύπριος πολιτικός ηγέτης. Οι Ρώσοι εξακολουθούν να έχουν πολλαπλά συμφέροντα στην Κύπρο. Ένα εξ αυτών –και μάλιστα ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ– είναι ο ελλιμενισμός ρωσικών πλοίων σε κυπριακά λιμάνια, ειδικά τώρα που η εμπόλεμη κατάσταση στη Συρία αποκλείει τον εκεί ελλιμενισμό τους.

ΥΓ.: Εάν δεν συμφωνήσουν οι Ρώσοι και εάν επιμείνουν στις αφόρητες πιέσεις τους οι «τροϊκανοί», ας επανέλθει η Κύπρος στη λίρα της. Βραχυπρόθεσμα δεν θα ωφεληθεί. Αλλά ΘΑ ΤΙΝΑΞΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ. (Η τελευταία φράση γράφτηκε την Τετάρτη 20 Μαρτίου και ώρα 20.35.)