Ως εδώ, κύριε Σαμαρά

Ζούμε αυτό το σκηνικό κοντά τέσσερα χρόνια τώρα. Άντε, λες, να μη μας πετάξουν έξω… Όλα όμως έχουν και τα όριά τους. Δεν συνάδουν με ανεξάρτητο κράτος, ακόμη και αν χρωστάς.

Έχει αρχίσει να προκαλεί, βλέποντας να περνάνε το κατώφλι του Μαξίμου οι υπαλληλίσκοι και όλα τα φώτα να έχουν πέσει πάνω τους, με την αγωνία των υπουργών έκδηλη, αλλά και του κόσμου με το κλίμα που έχει δημιουργηθεί, αν παίρνουμε ή δεν παίρνουμε τη δόση, αν θα περάσουμε τις εξετάσεις ή οι κύριοι καθηγητές Μορς, Τόμσεν και Μαζούχ θα μας απορρίψουν…

Είναι δυνατόν όλη ή χώρα να κρέμεται από τους υπαλλήλους αυτούς για το αν θα δεήσουν να συναινέσουν για την πληρωμή των οφειλών που έχει ο κόσμος στην εφορία και στο ΙΚΑ σε 100 δόσεις, αλλιώς τον περιμένουν οι χειροπέδες, αντί να τους πείτε, κύριε πρωθυπουργέ, εγώ αποφασίζω σε αυτήν τη χώρα και θα δώσω όσες δόσεις χρειάζονται για να σταθεί όρθια η κοινωνία, να αντέξουν οι επιχειρήσεις, να μην κατεβάσει… πλερέζες η αγορά.

Έτσι σας θέλουν οι πολίτες, που ζουν μέρες Πομπηίας, γιατί άλλως αυτή η κατάσταση βγάζει από τη ναφθαλίνη εκείνο που είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη; «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτόν τον τόπο;». Τότε ήταν το αλήστου μνήμης παρακράτος, σήμερα είναι το παρακράτος των δανειστών που εκπροσωπούν οι υπάλληλοί τους.

Αρκετά τους ανεχθήκατε, κύριε πρωθυπουργέ. Το Μαξίμου πρέπει να είναι άβατο για τους τροϊκανούς. Μπορούν να συζητούν με τα τεχνικά κλιμάκια κάθε τομέα και, κατά παραχώρηση, την τελική σούμα να την κάνουν με τον αρμόδιο υπουργό. Και εσείς, κ. Σαμαρά, να ενημερώνεστε από τους υπουργούς σας και να διαπραγματεύεσθε με τους ομολόγους σας. Και όχι με τους υπαλληλίσκους, που έχουν φουσκώσει σαν τους πετεινούς και φαίνεται αρέσκονται να το παίζουν τύραννοι…

ΥΓ.: Χρήσιμο θα ήταν, για σας προσωπικά κ. Σαμαρά, να ψάξετε για τα παιχνίδια που παίζει με προσφερόμενους δημοσιογράφους ο κ. Τράα. Πολλά θα μάθετε…