Τι συζήτησαν μυστικά Σαμαράς – Ερντογάν;

Η απάντηση αυτή ήρθε με την κατάθεση ρηματικής διακοίνωσης στον ΟΗΕ που περιγράφει το σύνολο των τουρκικών θέσεων για την υφαλοκρηπίδα. Και το ερώτημα είναι: Και τώρα, τι;

Απάντηση δεν μπορεί να δοθεί για έναν πολύ απλό λόγο: Στην Κωνσταντινούπολη η συνάντηση των δύο πρωθυπουργών, Αντ. Σαμαρά και Τ. Ερντογάν, έγινε τετ α τετ, χωρίς τρίτους. Κανείς δεν γνωρίζει τι συζήτησαν και σε ποιο πλαίσιο οι δύο πρωθυπουργοί. Παγίως επιμένουμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει τέτοιου είδους «μυστική διπλωματία», τουλάχιστον επί μακρόν. Η εμπιστευτικότητα είναι επιβεβλημένη για τόσο λεπτά θέματα, αλλά εξίσου επιβεβλημένη είναι και η απόλυτη διαφάνεια και η πλήρης ενημέρωση για τόσο σημαντικά ζητήματα. Οπότε, αναμένουμε τα σπουδαία.

(Μια παρατήρηση, όμως, είναι ότι ο κ. Ερντογάν δεν ομιλεί καλά την αγγλική και δεν γνωρίζει άριστα τα θέματα της υφαλοκρηπίδας. Γι’ αυτό θα πρέπει να τεθεί και πάλι το ερώτημα: Ήταν κατ’ ιδίαν η συνάντηση των δύο πρωθυπουργών ή ήταν παρόντες και στενοί συνεργάτες τους, που έκαναν και χρέη πρακτικογράφων;)

Συνεκμετάλλευση με ποιους όρους;

Επειδή πολλά γράφονται και λέγονται περί συνεκμετάλλευσης των πιθανολογούμενων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, πρέπει να επισημάνουμε μια βασική εμπορική αρχή: Για να κάνεις κοινοπραξία ή συγχώνευση δύο επιχειρήσεων, πρέπει να είναι γνωστό το ποσοστό συμμετοχής εκάστης.

Στην περίπτωση της Ελλάδας και της Τουρκίας η συνεκμετάλλευση προϋποθέτει ότι θα έχει υπάρξει συμφωνία για τα ποσοστά συμμετοχής των δύο χωρών σε ένα τέτοιο σχήμα, το οποίο με τη σειρά του παραπέμπει σε συμφωνία οριοθέτησης (μοιρασιάς) της υφαλοκρηπίδας, που, ως γνωστόν, είναι και το αρχικό πρόβλημα.

Και δεν πρέπει να παραβλέπεται, φυσικά και το ότι η απόδειξη ύπαρξης υδρογονανθράκων απαιτεί έρευνες και γεωτρήσεις, οπότε γεννάται ένα σοβαρό ζήτημα σχετικά με το ποια πλευρά θα είναι αυτή που θα δώσει το πράσινο φως για έναρξη των ερευνών σε περιοχές που θεωρεί δικές της και, εάν επιβεβαιωθούν οι προσδοκίες, να σπεύσει να συνεκμεταλλευθεί τους δικούς της πόρους με την άλλη πλευρά…

Γι’ αυτό είμαστε επιφυλακτικοί σε δημοσιεύματα και διαρροές περί συνεκμετάλλευσης. Εξάλλου, αν ήταν εύκολη υπόθεση, θα την είχε υλοποιήσει ο μετρ τέτοιων συμφωνιών και επικερδών συνεργειών Κ. Μητσοτάκης, όταν συζητούσε στο Παρίσι επί χαρτών με τον τότε ομόλογό του Μ. Γιλμάζ…

****

— Η οικονομική κρίση δημιουργεί νέες ανάγκες και στην εκπροσώπηση της χώρας στο εξωτερικό. Έτσι, θα πρέπει να γίνει συνολικός επανασχεδιασμός όχι μόνο των πρεσβειών που θα διατηρηθούν αλλά και του πώς θα στελεχωθούν, ώστε οικονομικοί και εμπορικοί ακόλουθοι, ακόλουθοι Τύπου, αντιπρόσωποι του ΕΟΤ κ.λπ. να ενταχθούν σε έναν ενιαίο μηχανισμό, που θα εξοικονομεί πόρους και θα υπηρετεί πολύ πιο αποτελεσματικά τον στόχο της βελτίωσης της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό και της προσέλκυσης τουριστών και επενδύσεων.

• Παρεμπιπτόντως, και ενώ ετοιμάζεται για αποχώρηση από το υπουργείο ο Β. Κασκαρέλης, θα έχει ενδιαφέρον να ενημερωθεί η κοινή γνώμη για το πόσες και ποιες διπλωματικές αρχές από αυτές που είχε ανακοινωθεί ότι θα κλείσουν έχουν διακόψει τη λειτουργία τους και πόσες συνεχίζουν ακόμη να είναι ανοικτές, για το βόλεμα ημετέρων…

— Αρκετές φορές έχουμε αναφερθεί στον προβληματικό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η πειθαρχική διαδικασία στο υπουργείο Εξωτερικών. Αρκεί η απλή διχογνωμία ή απλώς αυτό που λέμε να μην ταιριάζουν τα χνότα του πρέσβη με έναν κατώτερό του διπλωματικό και πολύ εύκολα η υπόθεση παραπέμπεται στο Πειθαρχικό, με ό,τι αυτό σημαίνει μετά και τις πρόσφατες εξελίξεις περί επιόρκων. Θα πρέπει όμως να υπάρχει στοιχειώδης διαχωρισμός μεταξύ των πραγματικά επίορκων δημοσίων υπαλλήλων και εκείνων που ελέγχονται με τέτοιου είδους πειθαρχικά παραπτώματα σαν κι αυτά με τα οποία ασχολείται συνήθως το Πειθαρχικό του ΥΠΕΞ.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να μην υπάρχει πλέον το κλίμα συγκάλυψης που υπήρχε για καραμπινάτες περιπτώσεις επιόρκων, ειδικά για εκείνους που πλούτισαν πουλώντας θεωρήσεις από τις πρεσβείες ή τα προξενεία τα όποια τους ανέθεσε η Πολιτεία.

Είναι ανεγκέφαλοι…

Υπήρχε κάποιος λόγος που δεν πρόφθασε να επιστρέψει ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς από την Τουρκία και κάποιοι ανεγκέφαλοι έσπευσαν να διοχετεύσουν ακόμη και τα σχέδια για το τζαμί που πρόκειται να κατασκευαστεί στον Βοτανικό; Κεκτημένη ταχύτητα; Επιθυμία κάποιων να φανούν αρεστοί στον Ερντογάν; Δεν το γνωρίζω, αλλά τελικά εκθέτουν όχι μόνο τον κ. Σαμαρά αλλά και συνολικά τη χώρα, που δίνει την εντύπωση ότι σπεύδει να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις…

Μια και στη διαδικασία του τζαμιού και στη διαχείρισή του θα εμπλακούν και οι οργανώσεις μουσουλμάνων της Αθήνας, θα πρέπει να υπάρξει σοβαρή ενασχόληση με το ποιες είναι αυτές οι οργανώσεις, πόσο δημοκρατικά εκλέγονται οι διοικήσεις τους και αν εξυπηρετούν και άλλα συμφέροντα. Πάντως, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον είδαμε εκπροσώπους των ακραίων κύκλων της μειονότητας στη Θράκη να έρχονται στην Αθήνα και να συναντιούνται με θρησκευόμενους Πακιστανούς και Άραβες εν όψει των διεργασιών για το τζαμί.

Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς έχει αρχίσει ο αγώνας δρόμου για τον έλεγχο του τζαμιού της Αθήνας και οι άνθρωποι της Τουρκίας διεκδικούν ρόλο, θέλοντας να εκτοπίσουν Αιγύπτιους και Πακιστανούς…

— Ας μην ξεχνιόμαστε και με τη Θράκη, γιατί εκεί παίζεται χοντρό παιγνίδι από τους ανθρώπους του προξενείου. Προκειμένου να μην εφαρμοσθεί ο νόμος για τους ιμάμηδες, επαναλαμβάνεται το γνωστό σκηνικό των εκφοβισμών και της εξαγοράς των υποψήφιων ιμάμηδων.

Θα αποτελεί σοβαρή ήττα για την Πολιτεία αν τελικά δεν καταστεί δυνατή η εφαρμογή του νόμου, που ψηφίστηκε με τόσες δυσκολίες στη Βουλή. Κενά υπάρχουν πολλά και σημαντικά, αλλά ο νόμος δεν πρέπει να ακυρωθεί στην πράξη από εκείνους που δρουν εις βάρος των εθνικών συμφερόντων στη Θράκη.

Η ελληνική Πολιτεία θα πρέπει να δει επιτέλους συνολικά τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά ζητήματα της μειονότητας, μακριά από εκλογικούς σχεδιασμούς και ψηφοθηρικές προσεγγίσεις.

Εάν καταλήξουμε στο ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την ανάδειξη από τη μειονότητα των θρησκευτικών λειτουργών της, τότε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της σαρίας αλλά και της σχέσης που θα έχουν οι θρησκευτικοί αυτοί λειτουργοί με το κράτος και την Πολιτεία. Αν επιθυμούν τη διατήρηση της σαρίας, τότε να βρεθεί τρόπος ώστε να υπάρχει ανάδειξη των μουφτήδων από διευρυμένο σώμα εκλεκτόρων, αντικειμενικό και αντιπροσωπευτικό. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποδεχθούμε την επιβολή, όπως απαιτεί η Άγκυρα, των σημερινών ψευδομουφτήδων, που δεν έχουν κρύψει την εχθρότητά τους απέναντι σε καθετί ελληνικό…