διά χειρός

…του γνωστού επιχειρηματία της δισκογραφικής εταιρείας «Μίνως Μάτσας και Υιός», που συγχωνεύτηκε με τον παγκόσμιο δισκογραφικό κολοσσό ΕΜΙ, από τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή», όπου απαντώντας στην ερώτηση «αν οι δύσκολες εποχές γεννούν και τους μεγάλους συνθέτες, τα μεγάλα τραγούδια», λέει:

Τώρα είναι η εποχή για δημιουργία!

«Χωρίς αμφιβολία. Ο μεγάλος στιχουργός Κώστας Βίρβος, όταν έβγαλε λεφτά και αγόρασε για πρώτη φορά δικό του σπίτι, μου είπε: “Μάκη, μου πάνε όλα δεξιά, αλλά δεν μπορώ να γράψω. Για να μου βγει στίχος, πάω σε ένα μικρό δωμάτιο, κλείνω τα παράθυρα, πίνω μερικές μπίρες, σκέφτομαι συμφορές και μόνον έτσι κάτι βγαίνει”. Ο Τσιτσάνης επίσης μου είχε εξομολογηθεί ότι τις μεγαλύτερες επιτυχίες του τις έγραφε κάτω από μια λάμπα σε ένα πολύ μικρό δωμάτιο και πως όταν έφτιαξε το παλάτι του, όπως το έλεγε, του έφυγε ξαφνικά η δημιουργία. Το ίδιο ισχύει και με τους τραγουδιστές. Αφού να φανταστείς και με τον Πάριο, κάθε φορά που του πήγαιναν όλα καλά στα συναισθηματικά του αστειευόμασταν με τον Αχιλλέα τον Θεοφίλου, τον παραγωγό του, και του λέγαμε “δεν ρίχνεις κάνα τσακωμό, να γράψεις κανένα σουξέ;”. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πίεση είναι πηγή έμπνευσης. Τώρα είναι η εποχή για δημιουργία, αλλά κι εγώ την αναζητώ και δεν τη βρίσκω ακόμη».

***

…του καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέα Γιώργη Γιατρομανωλάκη, από το άρθρο του στο «Βήμα», με τίτλο: «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Αριστερά»:

Αρχίζει να ακούει…

«Πολλοί από τους ανθρώπους εκείνους (σημ. «Π»: τους αριστερούς διανοούμενους της εποχής Καραμανλή) εξακολουθούν και ζουν και πολιτεύονται όπως και τότε, χωρίς να έχουν καμία σχέση με τους επιγόνους του Καραμανλή, του Παπανδρέου, του Κύρκου ή του Φλωράκη. Μάλιστα, οι περισσότεροι από αυτούς ουδέποτε, πιστεύω, ψήφισαν Καραμανλή, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν τον θεωρούσαν έναν δημοκρατικό πολιτικό, χωρίς παρωπίδες, που απλώς έτυχε να βρίσκεται απέναντι στη δική τους πολιτική θέση και φιλοσοφία. Να συμβαίνει άραγε το ίδιο με τον κ. Τσίπρα που έκλεισε τα αφτιά του στα σφυρίγματα ανόητων και εμπαθών συμβούλων του και ομολόγησε, στο μέτρο του και κατά τις πολιτικές σκοπιμότητες, σεβασμό στον μεγάλο πολιτικό αντίπαλο; Αρχίζει να ακούει, άραγε, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τη φιλελεύθερη φωνή μιας ουμανιστικής, ευγενικής και αφανάτιστης Αριστεράς;».

***

…του Πάνου Κολιόπανου, από το άρθρο του στο «Πρώτο Θέμα»:

Οι Γερμανοί σκάβουν τον λάκκο του ευρώ…

«Το ευρώ είναι το πρώτο νόμισμα στην Ιστορία που κυκλοφόρησε εκφράζοντας περισσότερες από μία εθνικές οικονομίες. Και για να θεραπεύσουν αυτή την ανάποδη φορά, δηλαδή πρώτα βάζω το παντελόνι και μετά το σώβρακο, οι ευρωζωνίστας εφηύραν το σύμφωνο σύγκλισης. Το παραβίασαν άπαντες, με πρώτους και καλύτερους τους Γερμανούς… Και μετά άρχισε το πάρτι με ξένα κόλλυβα και όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού, εμείς οι άνετοι του Νότου ψάχναμε τις άδειες τσέπες, ενώ οι σφιχτόκωλοι του Βορρά γέμιζαν τα σεντούκια τους, πουλώντας μας τις πραμάτειες τους.

Τώρα από τη μια μεριά είμαστε εμείς οι δημοσιονομικά απροσάρμοστοι και καταχρεωμένοι και από την άλλη οι “νοικοκυραίοι” και δανειστές μας. Και οι δύο κοπτόμεθα υπέρ του ευρώ, αλλά του σκάβουμε συστηματικά τον λάκκο και τον δικό μας φυσικά. Όσο δε κι αν φαίνεται παράδοξο, αυτοί που τον σκάβουν με τη μεγαλύτερη ζέση είναι οι “νοικοκυραίοι”. Και πρωτίστως οι αρχινοικοκύρηδες, οι Γερμανοί».

***

…του χιλιανού σκηνοθέτη Πατρίτσιο Γκουσμάν, από συνέντευξή του στο «Βήμα»:

Περισσότερος αγώνας για δημοκρατία…

«Η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα και οπουδήποτε αλλού ανανεώνει την επιθυμία μου να συνεχίσω να αγωνίζομαι για τη δημοκρατία και την ανεκτικότητα. Δεν με αποθαρρύνει στο ελάχιστο. Τέτοια φαινόμενα έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν σε καιρούς κρίσης. Η Ακροδεξιά δεν έχει καμία πιθανότητα να πάρει την εξουσία διότι της λείπει η οικονομική συνοχή – ανάμεσα σε άλλα πράγματα. Το μεγάλο κεφάλαιο δεν της έχει εμπιστοσύνη».