Αναζητείται το… θαύμα!
Διεκτραγωδούμε πολυφωνικά την εντελώς ΑΔΙΕΞΟΔΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ που βιώνει η χώρα μας και ο λαός μας. Μια αδιέξοδη μάλιστα κατάσταση που βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη. Στην αντίπερα όχθη, η μνημονιακή τρικομματική μας κυβέρνηση εκτελεί τυφλά τις εντολές των ξένων πατρώνων της, θεοποιώντας τους απαιτούμενους αριθμούς και καταρρακώνοντας οικονομικά και ψυχοδιανοητικά ανθρώπινες υπάρξεις.
Έχουμε να κάνουμε, δηλαδή, με δύο ΑΣΥΜΦΙΛΙΩΤΕΣ παρατάξεις, όπου η πρώτη πληθυσμιακά είναι απείρως μεγαλύτερη από τη δεύτερη. Παρά ταύτα, η δεύτερη δεσπόζει. Εκβιάζοντας, απειλώντας, τρομοκρατώντας και εφαρμόζοντας εδώ και καιρό την περιβόητη θεωρία του σοκ. Επιπλέον λειτουργεί ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ με τη βοήθεια αδίστακτων ΜΜΕ, ψευδόμενη ασυστόλως και μετατρέποντας ευκολότατα το μαύρο σε άσπρο! Τι σημασία έχει για το συνονθύλευμα αυτό, των… αυτοβούλως υποτίθεται κυβερνώντων, ότι σχεδόν κανένας δεν το πιστεύει; Τη διατεταγμένη δουλειά του εκτελεί και αδιαφορεί πλήρως για τις απόψεις των… υπηκόων του, τους οποίους έχει καταντήσει μάλιστα υπηκόους του 4ου γερμανικού Ράιχ. (Συνονθύλευμα απάτριδων είναι αυτό, δεν είναι παίξε-γέλασε.)
Τα πράγματα, όμως, έχουν τελευταία στριμώξει πάρα πολύ. Οι εν Ελλάδι κυβερνώντες δέχονται πλέον εντονότατες ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ πιέσεις. Ιδίως μετά την έλευση της αδηφάγας «τρόικας» εξωτερικού. Παρατηρούμε, έτσι, την ώρα που χαράσσονται ετούτες οι αράδες, μέγιστη αμηχανία ή και δύσκολα συγκαλυπτόμενο ΤΑΚΤΙΚΙΣΜΟ εκ μέρους των τριών κομμάτων που απαρτίζουν τη μνημονιακή κυβέρνηση. Η ΔΗΜΑΡ ασφυκτιά, διαπιστώνοντας για πρώτη φορά ότι το χρέος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ και ότι, ως εκ τούτου, θα υπάρξουν βίαιες αντιδράσεις, και αναδιπλώνεται διαφοροποιούμενη. Βλέπει, άλλωστε, ότι και τα ποσοστά της συρρικνώνονται στις δημοσκοπήσεις. Η ΝΔ, με πρωτεργάτες τους προσκείμενους στον Κώστα Καραμανλή βουλευτές της (αλλά και άλλους που εκλέγονται στην επαρχία και στη Β΄ Αθηνών από ψηφοφόρους που λιμοκτονούν), αποσταθεροποιείται. Τα μέλη του κόμματος αυτού δεν συμμερίζονται την υπεραισιοδοξία του αρχηγού τους και αρχίζουν να αμφισβητούν την καταλληλότητά του ως πρωθυπουργού. Ως προς το ΠΑΣΟΚ, τέλος, του αρχομανούς Βενιζέλου –και παρά το πρότινος συνέδριό του– η κατάσταση είναι αυτόχρημα καταστροφική. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που πιστεύουν στην πολιτική του επιβίωση.
Ανέφερα ως πρώτη τη ΔΗΜΑΡ, επειδή προτείνει αντίμετρα. Όπως: τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, την αύξηση του αριθμού των δόσεων στις ληξιπρόθεσμες οφειλές, την υποστήριξη των ανέργων και ειδικά των οικογενειών που δεν έχουν κανέναν ενήλικα εργαζόμενο κ.ά. Η γενικόλογη ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ, αν εξαιρέσουμε την εισαγωγική φράση: «Η ελληνική κοινωνία έχει εξαντλήσει τα όρια αντοχής της», δεν με ικανοποιεί. Μιλάει για… «εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής» και τα προτεινόμενα «αντίμετρα» είναι αυτονόητα, με ενδεχόμενο, πιστεύει, ότι ορισμένα από αυτά θα υιοθετηθούν από τους ξένους αυθέντες μας. Κανένα, όμως, ΔΕΝ ΘΑ ΥΙΟΘΕΤΗΘΕΙ.
«Αναζητείται το… θαύμα!», είναι ο τίτλος του σημερινού άρθρου. Από ποιους άραγε; Φρονώ από την ελληνική κυβέρνηση, που ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Διότι ο ελληνικός λαός δεν περιμένει θαύματα. Γνωρίζει άριστα πως αν δεν ξεσηκωθεί δυναμικά, δεν πρόκειται να επιτευχθεί η ριζική ανατροπή της ΤΡΟΠΗΣ των πραγμάτων.
Από την άλλη μεριά, το κλίμα έχει αλλάξει διεθνώς, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για το σύνολο των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. Η πολιτική της ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά. Οικονομολόγοι μεγάλης εμβέλειας εντεύθεν και εκείθεν του Ατλαντικού διατυπώνουν τη θεμελιωμένη άποψη ότι η ακολουθούμενη πολιτική από ισχυρές οικονομικά χώρες του Βορρά είναι εντελώς λανθασμένη. Ένας εξ αυτών ισχυρίστηκε μάλιστα ότι θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη του ευρώ! Ενός ευρώ σφόδρα ταλανιζόμενου…
Ταυτόχρονα η συντριπτική πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΕ τον κοινοτικό προϋπολογισμό, κάτι πρωτοφανές για το ευρωπαϊκό αυτό θεσμικό όργανο. Ο δολοπλόκος Μπαρόζο, πρόεδρος της Κομισιόν, και οι περισσότεροι επίτροποι έμειναν άναυδοι. Είναι η πρώτη φορά που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέκτησε φωνή και ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΟΛΟ.
Σε συνέντευξή του ο διάσημος εμπειρογνώμων περί τα οικονομικά κ. Ντε Γκάουε αναφέρθηκε εμπεριστατωμένα στα δεινά της πολιτικής της λιτότητας, η οποία προκαλεί βαθύτερη ύφεση και αλματώδη αύξηση της ανεργίας. Μίλησε για «παράλυση της Γαλλίας», οφειλόμενη «σε φόβο του ανεπαρκέστατου Ολάντ» και επιτέθηκε με δριμύτητα στον περιβόητο Όλι Ρεν, τα λεγόμενα του οποίου χαρακτήρισε «ανοησίες»! Αν στα προαναφερθέντα προσθέσουμε και το στρεφόμενο σαφέστατα εναντίον του Βερολίνου αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών, αντιλαμβανόμαστε πλήρως τις ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ που υφίστανται τόσο τα συστημικά κόμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ.
Περίμενα μέχρι αυτήν τη στιγμή –20.45 της Τετάρτης– για να πληροφορηθώ εάν ο Σαμαράς θα δεχόταν στο Μαξίμου τους υπαλλήλους της «τρόικας», παρά το γεγονός ότι την επομένη θα μετέβαινε στις Βρυξέλλες – και τους δέχθηκε! Εκεί, στις Βρυξέλλες δηλαδή, θα είχε τη δυνατότητα στη Σύνοδο Κορυφής να θέσει τα αιτήματα της χώρας μας και να διαπραγματευθεί σκληρά. Θα το πράξει όμως; Αποκλείεται. Τα μεγάλα ΟΧΙ δεν τα εκστομίζουν νάνοι της πολιτικής. Η συγκυρία, πάντως, τον ευνοεί και, αν δεν την αξιοποιήσει, θα καταστεί καταγέλαστος.
ΥΓ.: Η Μέρκελ, με ναζιστική στολή και το μουστάκι του Χίτλερ σε πανό κατά την έλευσή της στην Αθήνα, μας στέλνει τώρα τον Ότο Ρεχάγκελ για να βελτιωθούν οι ελληνογερμανικές σχέσεις! Συμπαθέστατος και αγαπητότατος είναι ο Ότο. Η πολιτική ηγεσία, όμως, της πατρίδας του είναι –και θα παραμείνει– αντιπαθέστατη και μισητότατη, ό,τι άλλο και να σκαρφιστεί η… ερίτιμος αυτή κυρία.