Μας οδηγούν σε νέο εμφύλιο…

Κι όλα αυτά επειδή οι ξένοι αποικιοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι γερμανοί κατακτητές διέταξαν το εδώ υπηρετικό τους προσωπικό να εξαθλιώσει τον λαό. Οι κυβερνώντες, υπάκουοι στις ξένες εντολές, προκαλούν με τη συμπεριφορά τους, ενώ τα ξένα αφεντικά ξεσκεπάζουν τις ψευτιές τους και τους εκθέτουν δημοσίως. Έχουμε, λοιπόν, την επικυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (των «Προστάτιδων Δυνάμεων» του 1908), που μετεβλήθη σε σκοτεινό σύμβολο της βίας των αποικιοκρατών. Εφαρμόζουν το «δόγμα του σοκ», με πρώτο πειραματόζωο την Ελλάδα. Βιώνουμε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χειρότερο των δύο προηγουμένων, επειδή τώρα δεν διαφαίνεται προοπτική απελευθερώσεως. Ο συγγραφέας του βιβλίου «Ψυχολογικός Πόλεμος», Τζιμ Σκοτ, έγραφε: «Ο πολιτικός πόλεμος μπορεί να επιτύχει αυτό που δεν επέτυχαν ποτέ οι συνηθισμένοι πόλεμοι…». Τα φιντάνια της αποικιοκρατίας σουλατσάρουν με τα όργανά τους, της «τρόικας», στην ελληνική γη. Η σάπια και σκουληκιασμένη αυτοκρατορία της Μέρκελ «διαγουμίζει» τους σκλάβους λαούς του Νότου με τα χαράτσια, προκειμένου να σώσει την κυριαρχία των τραπεζιτών-τοκογλύφων. Όπως στην προηγούμενη γερμανική κατοχή ο κόσμος, περισσότερο κι από τους ίδιους τους κατακτητές, μισούσε τους ντόπιους συνεργάτες τους, το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Διότι οι εγχώριοι «Μετερνίχοι» προκαλούν με τη συμπεριφορά τους. Ο ανάλγητος Στουρνάρας, με τα παρανοϊκά μέτρα του, εφαρμόζει την τακτική των ομαδικών εκτελέσεων των ναζί. Λέει: «Εφόσον δεν μπορώ να ελέγξω τους φοροφυγάδες του μεγάλου κεφαλαίου, θα την πληρώσουν πάλι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, μέχρι να εξαθλιωθούν πλήρως». Εξαπέλυσε, λοιπόν, ένα «φορολογικό πογκρόμ», για να φανεί αρεστός στους ξένους προϊσταμένους του. Κι έρχεται ο περιβόητος κ. Γ. Μέργος, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου οικονομικής εξοντώσεως, που παίρνει τρεις μισθούς παχυλούς (δύο ισχυρίζεται ο ίδιος) και σε ένα «ρεσιτάλ κυνισμού» δηλώνει ότι ο κατώτατος μισθός σήμερα, των 500 ευρώ, εξακολουθεί να παραμένει… υψηλός! Είναι τόσο υψηλός, όσο χαμηλή είναι η νοημοσύνη του κ. γενικού γραμματέως, ο οποίος, επικρινόμενος από τους πάντες για την οικονομική μυωπία του, δεν έχει την ευθιξία να παραιτηθεί και παραμένει… καρεκλοκένταυρος!

Πανικός κατέλαβε το Μέγαρο Μαξίμου με τη δήλωση του κ. γενικού και προσπαθεί αγωνιωδώς να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Αλλά και ο μέγας βεζίρης, επίτροπος για την Οικονομία, ο Όλι Ρεν, ουσιαστικά επιβεβαιώνει τη μέθοδο του Προκρούστη των μισθών, που προβλέπεται, άλλωστε, μέσα από τα επαίσχυντα Μνημόνια, τα οποία πήγαν και υπέγραψαν οι δικοί μας οσφυοκάμπτες πολιτικάντηδες. Στόχος τους είναι να μας φέρουν σε επίπεδο χαμηλότερο και από εκείνο της Βουλγαρίας. Στουρνάρας και Μέργος, το δίδυμο της πολιτικής εξαχρείωσης, οφείλουν να παραιτηθούν μπροστά στη γενική κατακραυγή εναντίον τους. Έχουμε μια συγκυβέρνηση που δεν τολμά να υψώσει ανάστημα και να πει «όχι» στους ξένους «συμβούλους», που αποτελούν τους πραγματικούς κυβερνήτες της χώρας. Είχαμε κι άλλοτε τέτοιους ξένους συμβουλάτορες, αλλά διαθέταμε άλλης ποιότητας πολιτικούς. Θα αναφερθούμε μόνο στην περίπτωση του 1945. Χρεοκοπημένη ήταν η Ελλάδα μετά το τέλος της Κατοχής και «σύμβουλοί» μας ήταν τότε οι Άγγλοι. Με όσες διαφορές υπάρχουν, φυσικά, από τις μέρες μας, την εποχή εκείνη ο βρετανικός παράγων εξουσίαζε στον ελληνικό χώρο. Πρωθυπουργός ήταν ο Παν. Κανελλόπουλος, με αρμόδιο υπουργό για τα οικονομικά τον Γρηγ. Κασιμάτη. Ο άγγλος υφυπουργός Μακ Νιλ, που ήλθε στην Αθήνα, απαιτούσε από τον Κανελλόπουλο να απαρνηθεί το ελληνικό κράτος την κυριαρχία του και να υποταχθεί πλήρως στη βρετανική πολιτική. Ο Κανελλόπουλος αρνήθηκε. Ο αμερικανός πρεσβευτής Μακ Βέι, που βρισκόταν στην Αθήνα, σε αναφορά προς τους προϊσταμένους του, ετόνιζε: «Ο ελληνικός λαός, συνηθισμένος σε ξένους συμβούλους, απεχθάνεται να του υπαγορεύουν τι θα κάνει με οποιαδήποτε μορφή, και ιδίως από το εξωτερικό. Δραστικά μέτρα, που θα υιοθετηθούν κατά παραγγελία ξένων, για να εφαρμοσθεί ένα ξένο πρόγραμμα, είναι πολύ πιθανόν να ανακινήσουν πανεθνική δυσαρέσκεια κατά του σχεδίου του βρετανού αξιωματούχου. Οι Βρετανοί σκέπτονται να ελέγξουν την οικονομική ζωή της Ελλάδος σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσο προσπάθησαν οι Γερμανοί κατά την Κατοχή, οπότε λειτουργούσε η διανομή με δελτίο, και παρόμοιοι έλεγχοι, πολύ λιγότερο δραστικοί, απ’ ό,τι στη Βρετανία σήμερα…». Ο Λίπερ στις εκθέσεις του ομολογούσε ότι: «Ο Κανελλόπουλος είναι ένας άντρας τίμιος και ειλικρινής. Είμαι βέβαιος ότι τη στιγμή αυτή είναι γεμάτος από ένα υψηλό συναίσθημα δημοσίου καθήκοντος και τα κίνητρά του είναι πιο αγνά από εκείνα των επικριτών του…». Οι μυστικές αυτές εκθέσεις ήλθαν πολύ αργότερα στη δημοσιότητα. Τότε οι Άγγλοι ζήτησαν την υποταγή του Κανελλόπουλου ή την παραίτησή του. Κι εκείνος δεν δίστασε να παραιτηθεί, αρνούμενος να «συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» περί υποταγής της κυριαρχίας του κράτους στη βρετανική πολιτική. Σήμερα, που τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα, ο ελληνικός λαός εξακολουθεί να απεχθάνεται να του υπαγορεύουν οι ξένοι διά της μισητής «τρόικας» τι θα κάνει, αλλά δεν διαθέτουμε πλέον κυβερνώντες με το ανάστημα και το ήθος του Κανελλόπουλου. Το «τρίο» Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη δεν τολμά να πετάξει με τις κλωτσιές τους «καταληψίες των υπουργείων» τροϊκανούς, όπως εύστοχα παρατήρησε ο βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Νότης Μαριάς. Το «κυβερνητικό τρίο» υποκλίνεται στον γερμανό δυνάστη. Κι όπως έλεγε ο Ντοστογιέφσκι, «τον Γερμανό πρέπει να τον συνηθίζει κανείς σταδιακά, διότι αν δεν το κάνει, πολύ δύσκολα μπορεί να τον ανεχθεί σε μεγάλες δόσεις…»! Ο μεγάλος εκείνος «τραγωδός» της ανθρώπινης εξαθλίωσης –τόσο επίκαιρος σήμερα– στις «Χειμερινές σημειώσεις», που έγραψε το 1863, αναφέρει κάτι που ταιριάζει στη μαντάμ Μέρκελ. Λέει: «Τις Γερμανίδες τις βρίσκω κάτι παραπάνω από αηδιαστικές…»! Μας εκφράζει απόλυτα ο Ντοστογιέφσκι! Η κυβέρνηση Σαμαρά έγινε πιόνι στα σχέδια των Ευρωπαίων με το «λάθος του πολλαπλασιαστού», όπως «κομψά» χαρακτηρίζει ο Ρεν τα οικονομικά κρεματόρια. Με τον «πολλαπλασιαστή» η συγκυβέρνηση προσέθεσε δεινά, αφήρεσε δυνατότητες εξόδου από την κρίση, πολλαπλασίασε τα προβλήματα και διαιρεί τον πολιτικό κόσμο.

Πέρα από τις κυβερνητικές παμφόλυγες, γεγονός παραμένει ότι με τα αισχρά Μνημόνια οι περίφημοι στόχοι τινάχτηκαν στον αέρα, η ανεργία έφθασε πάνω από 35%, ενώ το 61% των νέων είναι χωρίς δουλειά. Καμιά ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει μέσα στην υποδούλωση της Ευρωζώνης. Νέα μέτρα και χαράτσια θα επιβληθούν –παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών «Ψευτοθόδωρων»– ενώ ο Μινχάουζεν Όλι Ρεν ισχυρίζεται αναίσχυντα ότι δεν φταίνε τα μέτρα, αλλά η… πολιτική αστάθεια! Την περασμένη Παρασκευή, στη Βουλή ο κ. Τσίπρας υπήρξε καταπέλτης κατά του κ. Στουρνάρα. Τον κατηγόρησε ότι διαλύει την κοινωνία, του είπε ότι ψεύδεται ασύστολα όταν ισχυρίζεται ότι δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα και δεν θα μειωθεί περαιτέρω ο κατώτατος μισθός, αφού αυτές τις διαταγές έχει η κατοχική μας κυβέρνηση από τα αφεντικά της. Άφαντος ο κ. Σαμαράς από τη Βουλή, άφησε τον Στουρνάρα να υπεραμύνεται του Ρεν, που δήλωσε ξεδιάντροπα ότι το διαβόητο «λάθος» του «πολλαπλασιαστού» ήταν… «άνευ σημασίας»! Να αφυπνισθεί επιτέλους η συγκυβέρνηση από τον μακάριο λήθαργό της και να αντιληφθεί ότι ο κόσμος δεν μπορεί, όχι άλλα μέτρα να ανθέξει, αλλά ούτε τα υφιστάμενα. Τον καταδικάζουν σε πείνα, του παίρνουν τα σπίτια του, τον πετούν στον δρόμο. Του φορολογούν με φόρους επί των φόρων και τον αέρα ακόμα που αναπνέει. Οι καταπιεσμένοι ξεσηκώνονται και καμιά αυταρχική βία δεν τους σταματά. Το επαναλαμβάνουμε: Μας οδηγούν σε νέο εμφύλιο, με ανεξέλεγκτες επιπτώσεις. Μέσα σʼ αυτόν τον χαμό, δύο πολιτικά πτώματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, ασχολούνται με την ανασυγκρότηση της… Κεντροαριστεράς! Αλλά Κέντρο δεν υπάρχει πια, ενώ την Αριστερά δεν την εκφράζει η ΔΗΜΑΡ. Όσο για τη «Σοσιαλδημοκρατία», αυτήν τη… Μαντάμ Ορτάνς της πολιτικής ορολογίας, ας την αφήσουν Βενιζέλος και Κουβέλης στην άκρη. Όπως την κατάντησαν και οι δυο τους, θυμίζει τον στίχο της Γαλάτειας Καζαντζάκη για την αμαρτωλή: «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω…». Εάν η συγκυβέρνηση της καταστροφής δεν μπορεί να βγάλει τις αλυσίδες της δουλείας από τον λαό, ας παραιτηθεί. Ας βρει λίγο από το θάρρος που είχε ο Παν. Κανελλόπουλος το 1945, να αφήσει την εξουσία. Συχνά τον κατηγόρησαν ότι ήταν μεν κορυφαίος φιλόσοφος, αλλά «δεν έκανε για πολιτικός»… Ο Κοντορσέ όμως είχε πει: «Κάθε κοινωνία που δεν τη διαφωτίζουν οι φιλόσοφοι, την εξαπατούν οι τσαρλατάνοι…». Κι εμείς σήμερα, δυστυχώς, δεν διαθέτουμε φιλοσόφους να μας διαφωτίσουν.

ΥΓ.: Ο αναγνώστης μας κ. Νίκος Ανδρέου, αναφερόμενος στο άρθρο μου περί «Αριστεράς και Εκκλησίας», διατυπώνει μια εύλογη απορία: Πώς κατατάσσω τον Ζαχαριάδη μεταξύ των προσωπικοτήτων της Αριστεράς «με παιδεία και μυαλό» (λόγω του άρθρου του για την Εκκλησία) και συγχρόνως κάνω λόγο για «ανεγκέφαλη ηγεσία» του ΚΚΕ με τη στάση της στο «Μακεδονικό». Τι από τα δύο ισχύει, ερωτά ο κ. Ανδρέου. Πράγματι, ίσως θα έπρεπε να ήμουν πιο σαφής. Ισχύουν και τα… δύο! Κι εξηγούμαι: Ο Ζαχαριάδης δεν ήταν τυχαίος άνθρωπος. Υπήρξε όμως αντιφατική προσωπικότητα, με άκρατο εγωισμό. Γλωσσομαθής, διέθετε παιδεία, πολύ ανώτερη από άλλα στελέχη της εποχής εκείνης, που δεν είχαν κατάρτιση μαρξιστική. Άλλωστε, ελάχιστες μεταφράσεις ξένων έργων υπήρχαν στα βιβλιοπωλεία. Εκείνος είχε θητεύσει στη σχολή ΚΟΥΤΒ της Μόσχας. Άνθρωπος με γρήγορη αντίληψη, λάτρης της λογοτεχνίας και της κλασσικής μουσικής, διέθετε πολλές ικανότητες. Μόνο που τις χρησιμοποιούσε ανάλογα με τις περιστάσεις και τις εκάστοτε σκοπιμότητες. Στο θέμα της Εκκλησίας ενήργησε σωστά, διότι δεν ήθελε να έλθει σε αντίθετη με το θρησκευτικό συναίσθημα της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών. Το 1940, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος, βρισκόταν στην απομόνωση. Το ένστικτό του σωστά τον οδήγησε κι έγραψε το πρώτο γράμμα, καλώντας τον λαό να συμπαραταχθεί με την κυβέρνηση Μεταξά. Όταν όμως πληροφορήθηκε το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, έγραψε δεύτερο γράμμα, με διαφορετικό περιεχόμενο. «Παιδί του σταλινισμού», διέπραξε το ολέθριο σφάλμα της Ε΄ Ολομέλειας περί «Μακεδονικού», χάριν της ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ. Ο Ζαχαριάδης υπήρξε τραγικό θύμα του συστήματος που υπηρέτησε. Και τότε, όλα τα ασήμαντα στελέχη του ΚΚΕ που τον υμνούσαν και τον ζήλευαν, βρήκαν ευκαιρία να τον αχρηστεύσουν στο παγωμένο Σουργκούτ. Κι αυτός ο «διεθνιστής», απογοητευμένος, το μόνο που ζήτησε ήταν να ρίξουν στον τάφο του λίγο χώμα ελληνικό…