επί του πιεστηρίου

Ο Νίκος Αναστασιάδης θα κάθεται από αύριο στο Προεδρικό, στην καρέκλα που καθόταν ο Μακάριος και, πριν από τον μοιραίο Χριστόφια, ο Τάσσος εκείνου του βροντερού ΟΧΙ που κράτησε όρθια και ζωντανή τότε τη Μεγαλόνησο.

Και –τι ειρωνεία!– ο Αναστασιάδης του «Ναι» εκλέγεται σήμερα με τις ψήφους ανθρώπων που είχε μαζί του ο Παπαδόπουλος – τον Κάρογιαν υπουργό. Βλέπεις, από τη φυλή μας ποτέ δεν έλειψαν οι Εφιάλτες…

Μια ευχή και έναν σταυρό: να μην περάσει νέες περιπέτειες, να μη ζήσει άλλη τραγωδία η Κύπρος.

***

Στις δηλώσεις που έκανε μόλις ψήφισε την περασμένη Κυριακή, ο απερχόμενος Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας είπε ότι κάθε πρωί που ξυπνά βλέπει απέναντί του τον Πενταδάκτυλο, που εκεί είναι το δικό του χωριό. Ότι δεν μπορεί να βλέπει ξένα σύμβολα (την τουρκική σημαία) και ευχήθηκε καλή λευτεριά. Που ούτε ο ίδιος ως Πρόεδρος της Κύπρου μπόρεσε να τη φέρει. Πολλά και τα δικά του λάθη. Και αυτή που μόνιμα πληρώνει είναι η Κύπρος μας.

Ευκαιρία δεν είναι τώρα, Μακαριώτατε, που ο Πάπας παραιτήθηκε, να υποδείξετε να κάνουν το ίδιο εκείνοι οι μητροπολίτες, άλλοι γηραιοί, άλλοι κατάκοιτοι, άλλοι που έχουν χάσει τα μυαλά τους και δεν μπορούν να λειτουργήσουν, έχοντας γίνει έρμαιο άλλοι των διάκων τους και άλλοι των συγγενών. Και το πλιάτσικο πάει σύννεφο, με τις τοπικές κοινωνίες να βράζουν. Η Εκκλησία είναι αυτή που στο τέλος τα πληρώνει όλα, εξαιτίας των μητροπολιτών που δεν μπορούν να ασκήσουν τα καθήκοντά τους. Αν αρνηθούν να παραιτηθούν, έχετε τη δυνατότητα που σας δίνει ο νόμος και είχε ψηφισθεί επί υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Απόστολου Κακλαμάνη, να δρομολογήσετε τη διαδικασία αποπομπής τους, όπως έχει γίνει σε πολλές περιπτώσεις. Είναι η ώρα να τολμήσετε, κ. Αρχιεπίσκοπε.

Χώρες πτωχεύουν, λαοί πεινάνε, πολίτες αυτοκτονούν, τα συσσίτια πληθαίνουν και οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι αγορές. Και κανένας δεν τολμάει να τους βάλει χέρι. Λεφτά για όλους αυτούς υπάρχουν. Θησαυρίζουν κυριολεκτικά. Όπως ο σκοπιανός γείτονάς μας και κολλητός του Γιωργάκη, Τζορτζ Σόρος, που κέρδισε περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια, στοιχηματίζοντας στην εξασθένηση του ιαπωνικού γιεν! Και όλα αυτά τα τεράστια ποσά τα στερούν από κάποιες χώρες και λαούς. Ιδού λοιπόν στάδιο δόξης λαμπρό για τις κυβερνήσεις και τους λαούς: Να βάλουν, επιτέλους, φραγμούς.