Αφετηρία αντεπίθεσης των εργαζομένων θεωρεί το ΚΚΕ την απεργία της Τετάρτης
Στον Περισσό εκτιμούν ότι η πρώτη πανεργατική κινητοποίηση μέσα στο 2013 δίνει στους εργαζόμενους την ευκαιρία να βγουν μπροστά, να δυναμώσουν την πάλη τους και με τη συμμετοχή τους να βάλουν φρένο στις επιδιώξεις του κεφαλαίου και να δημιουργήσουν τους όρους και τις προϋποθέσεις για να βγουν στην αντεπίθεση.
Τα έμπειρα στελέχη του κόμματος αναγνωρίζουν ότι οι αντιδράσεις των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι αντίστοιχες της βάρβαρης επίθεσης που δέχονται από την ακολουθούμενη πολιτική και ως εκ τούτου δίνουν μάχη για τη λαϊκή αγωνιστική αφύπνιση.
Εξηγούν ότι, παρά τα βάρβαρα μέτρα που παίρνονται με ρυθμό πολυβόλου και ακουμπούν όλα τα στρώματα της κοινωνίας, δεν ήταν προετοιμασμένο για την επίθεση που δέχεται ούτε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ούτε το αγροτικό ούτε το κίνημα των μικρομεσαίων. Κι αυτό γιατί, κατά την ανάλυσή τους, τόσα χρόνια πλατιά λαϊκά στρώματα πίστεψαν στον μονόδρομο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ με διάφορες επιδοτήσεις στους αγρότες και επιδόματα στους εργαζόμενους βελτίωσαν σχετικά τη θέση τους πριν από το ξέσπασμα της κρίσης και πίστεψαν ότι αυτό θα γινόταν για πάντα.
Στην καλλιέργεια αυτών των αυταπατών, τονίζουν, συνέβαλαν όλα τα άλλα κόμματα, που έλεγαν στον λαό ότι η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα φέρνει θετικά αποτελέσματα.
Ως εκ τούτου, λένε, πέρα από τους επιμέρους αγώνες κάθε κλάδου, χρειάζεται συνολική και συντονισμένη αντεπίθεση, που θα οδηγήσει σε αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής από μια άλλη, λαϊκή εξουσία, και όχι απλώς μια αλλαγή της κυβέρνησης.
Εάν τα λαϊκά στρώματα, υπογραμμίζουν, πιστέψουν ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μόνο και μόνο με την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα περάσουν από καινούργιες απογοητεύσεις και, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία, τέτοιες απογοητεύσεις οδηγούν μαθηματικά σε πισωγύρισμα.
Πάντως, στο ΚΚΕ ξεκαθαρίζουν ότι σήμερα δεν υπάρχει κόμμα με το οποίο μπορούν να συνεργαστούν για την προώθηση της πρότασής τους για λαϊκή συμμαχία, αφού όλα τα υπόλοιπα κόμματα συμφωνούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μονόδρομος.
Το θέμα της πρότασης εξουσίας του ΚΚΕ απασχολεί, όπως είναι φυσικό, και τον δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο που αναπτύσσεται μέσα από τις στήλες του «Ριζοσπάστη».
Σε κεντρικό θέμα αναδεικνύεται η πρόταση της απερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής να αλλάξει το πρόγραμμα του κόμματος. Στο ισχύον πρόγραμμα προτείνεται η συγκρότηση ενός αντιιμπεριαλιστικού – αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, που θα διεκδικήσει την εξουσία σε συνεργασία και με άλλα κόμματα που συμφωνούν με το πλαίσιό του. Σήμερα προτείνεται η λαϊκή συμμαχία, που θα έχει αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση (δηλαδή, τον σοσιαλισμό) και από αυτήν αποκλείονται κόμματα και κινήσεις που δεν συμφωνούν με αυτόν ακριβώς τον στόχο.
Από τη μέχρι τώρα συζήτηση στον προσυνεδριακό διάλογο η πλειοψηφία των άρθρων συντάσσεται με την πρόταση για την αλλαγή που προτείνει η απερχόμενη Κεντρική Επιτροπή. Ωστόσο, υπάρχει και ικανός αριθμός άρθρων που έρχονται σε διαφωνία με την πρόταση αυτή, εκτιμώντας ότι έτσι το κόμμα κλείνεται στον εαυτό του και προτείνει συμμαχία απλώς με τον εαυτό του.