Από μακριά κι αγαπημένοι ΔΗΜΑΡ – ΠΑΣΟΚ!

Η πρόταση Βενιζέλου ήρθε για να ταράξει τα νερά στην Αγίου Κωνσταντίνου, με τη ΔΗΜΑΡ να αισθάνεται μάλλον πιεσμένη, καθώς δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο Φ. Κουβέλης βροντοφώναξε το πρώτο «όχι» στην ιδέα της Κεντροαριστεράς με τη συμμετοχή και του ΠΑΣΟΚ, όταν οι καθʼ ύλην αρμόδιοι για τον διάλογο στο πλαίσιο του φόρουμ της Κεντροαριστεράς Νίκος Μπίστης και Θόδωρος Μαργαρίτης είχαν παρουσιάσει στην Εκτελεστική Επιτροπή του κόμματος σχετικό κείμενο.

Τότε ο Φ. Κουβέλης εμφανίστηκε αρνητικός απέναντι στο φόρουμ, αδειάζοντας στην κυριολεξία την ιδέα και τα στελέχη που την υποστήριζαν, μέχρι που ήρθε η ώρα να ξανασυζητηθεί η συγκεκριμένη πρόταση και το «όχι» να επαναληφθεί. Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το «Π», το επιτελείο του τρίτου κυβερνητικού εταίρου υποδέχτηκε με προβληματισμό την πρόταση Βενιζέλου για συνεργασία στο πλαίσιο των προσυνεδριακών διαδικασιών του ΠΑΣΟΚ, με στελέχη του κόμματος να επισημαίνουν πως «είναι πρωτοφανές να απευθύνεται μια τέτοια πρόταση για συνεργασία σε ένα κόμμα μέσω κομματικών διαδικασιών άλλου κόμματος».

Στο ίδιο μήκος κύματος, στενός συνεργάτης του προέδρου τόνισε στο «Π» πως «εάν υπάρξει στο μέλλον συζήτηση μεταξύ των δύο πολιτικών φορέων, αυτή δεν μπορεί να γίνει σε επίπεδο κορυφής, αλλά μόνο με όρους προγραμματικών συμπτώσεων και κοινωνικής κινητικότητας». Ενώ ακόμα πιο αιχμηρή ήταν η τοποθέτηση κορυφαίου στελέχους του κόμματος που είπε στο «Π» πως «η πρόταση του Βενιζέλου να πάρουμε μέρος στον προσυνεδριακό διάλογο ήταν όχι μόνο άκομψη αλλά και γκάφα! Έχουμε ιδεολογικοπολιτικές διαφορές με το ΠΑΣΟΚ, και να μην ξεχνάμε ότι αυτοί οδήγησαν τη χώρα στην κρίση…», λησμονώντας εν τη ρύμη του λόγου προφανώς πως «μʼ αυτούς» συγκυβερνούν!

Πάντως, η αρνητική απάντηση της ΔΗΜΑΡ στην πρόταση Βενιζέλου ήρθε μετά τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής το μεσημέρι της Παρασκευής, διά της επιστολής του προέδρου Φώτη Κουβέλη, στην οποία κατέστη σαφές –παρά τον διπλωματικό του λόγο– πως «η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να γίνει μέρος του προσυνεδριακού διαλόγου και των εσωτερικών συσχετισμών του ΠΑΣΟΚ. Ή να συμμετάσχει, έστω και έμμεσα, στις προσυνεδριακές διαδικασίες άλλου κόμματος, που αναζητεί έναν νέο προσδιορισμό της “ταυτότητάς του”, μέσα μάλιστα από ένα ευρύτερο φάσμα απόψεων. Όχι μόνο για λόγους αρχής. Κυρίως, γιατί αυτή η διαδικασία δεσμεύει αντί να διευκολύνει τις διαδικασίες ανασυγκρότησης του ευρύτερου χώρου της δημοκρατικής Αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων».

Στο μεταξύ, στο ίδιο μήκος κύματος, μετά το πέρας της συνεδρίασης τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ σχολίαζαν πως «λειτουργεί αποτρεπτικά το να λες “έλα να τα βρούμε οι δυο μας”, γιατί έτσι δεν βοηθάς στο να απελευθερωθούν οι διαδικασίες». Ακόμη, μέσω της επιστολής Κουβέλη, κατέστη σαφές πως «η ανασυγκρότηση του χώρου δεν προωθείται με επικοινωνιακούς χειρισμούς, πριν ή μετά από ένα κομματικό συνέδριο», για να τονίσει στη συνέχεια πως «η Δημοκρατική Αριστερά είναι σταθερά προσανατολισμένη στην ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, χωρίς ηγεμονισμούς», αφήνοντας έτσι σαφείς αιχμές για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ την ανασυγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου.

Στο αντίθετο ρεύμα βρέθηκε ο υπεύθυνος έως πρόσφατα της ΔΗΜΑΡ για το φόρουμ διαλόγου των κινήσεων του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού Νίκος Μπίστης, ο οποίος τόνισε πως «υπάρχει μια κινητικότητα, η οποία ελπίζω ότι θα καταλήξει».

Κατά τα λοιπά, σε ό,τι αφορά τη στρατηγική των συμμαχιών, η ηγεσία της Αγίου Κωνσταντίνου επιμένει στην ανασύσταση του δημοκρατικού σοσιαλισμού με διεύρυνση προς τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας, ενώ στην ομιλία του προέδρου στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής (το προηγούμενο Σαββατοκύριακο) υπήρξε αναφορά του Κουβέλη στην «αριστερή σοσιαλδημοκρατία», διατύπωση που απαλείφθηκε όμως από το κείμενο της απόφασης, καθώς θεωρήθηκε ότι θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως μήνυμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι, από τη μια η διαχρονική αλαζονεία του ΠΑΣΟΚ και από την άλλη ο ιδιότυπος «μικρομεγαλισμός» των άλλων σχημάτων του χώρου έχουν αποτρέψει μέχρι τώρα τη συνάντηση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, με αποτέλεσμα να στοχεύουν μεν στην ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων, αλλά ο… έρωτάς τους να παραμένει πλατωνικός.

Και στο πίσω μέρος, νέα κυβερνητικά μέτωπα

Παρότι η πρόταση Βενιζέλου τράβηξε τα τελευταία εικοσιτετράωρα τα φώτα της δημοσιότητας, στο πίσω μέρος εξακολουθεί να σιγοβράζει ένα εκρηκτικό μείγμα νέων δυσκολιών, με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ο κυβερνητικός συνασπισμός. Έτσι, με το μέτωπο των αγροτικών κινητοποιήσεων να παραμένει εδώ και καιρό ανοικτό, σειρά πήραν οι προ ημερών δηλώσεις του Γιάννη Βρούτση για αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, με αποτέλεσμα να γίνουν στη ΔΗΜΑΡ πυρ και μανία και να επικρίνουν έντονα αυτού του τύπου τις διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου. Το κρεσέντο, βέβαια, επήλθε μετά τις δηλώσεις του γενικού γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών Γιώργου Μέργου, ο οποίος έθεσε θέμα κατώτατου μισθού, λέγοντας κυνικά στη γενική συνέλευση της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών ότι στην Ελλάδα είναι σε υψηλό επίπεδο, συσχετίζοντας τους μισθούς με την ανάπτυξη.

Στο στρατόπεδο της Αγίου Κωνσταντίνου έγιναν έξαλλοι, αντιδρώντας άμεσα διά του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου Νίκου Τσούκαλη, ο οποίος χαρακτήρισε τη δήλωση «επιεικώς απαράδεκτη», για να τονίσει στη συνέχεια πως «βρίσκεται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από την εκπεφρασμένη θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς, που στηρίζει ότι ο κατώτατος μισθός όχι μόνο θα μείνει σταθερός αλλά και ότι προοπτικά θα αυξηθεί», ενώ στην προσπάθεια του τρίτου κυβερνητικού εταίρου να υπενθυμίσει στο ακροατήριό του τις αριστερές του καταβολές, υπογραμμίστηκε μέσω ανακοίνωσης πως «ο κατώτατος μισθός μπορεί και πρέπει να προσδιοριστεί νομοθετικά μέσα από την υιοθέτηση των αποτελεσμάτων διαπραγμάτευσης εργοδοτών και εργαζομένων».

Από κει και πέρα, έντονη ήταν η δυσφορία της ΔΗΜΑΡ και για το ζήτημα του λάθους του ΔΝΤ, για το οποίο σήμανε «κόκκινος συναγερμός». Στην επίσημη θέση της Αγίου Κωνσταντίνου τονιζόταν μεταξύ άλλων πως «οι δανειστές πρέπει να κληθούν να διορθώσουν έμπρακτα το λάθος που ομολόγησε το ΔΝΤ», με τον υπουργό Οικονομικών Γ. Στουρνάρα να τους… αδειάζει, διαμηνύοντας σε όλους τους τόνους, ως ο καθʼ ύλην αρμόδιος, πως «στην παρούσα φάση δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης του λάθους».

Συνεπώς, όλα συγκλίνουν στο ότι η κυβέρνηση συνεργασίας κινείται αυτήν τη στιγμή στο όριο. Αν λοιπόν η ΔΗΜΑΡ δεν συνδράμει στην ποιοτική και διαρθρωτική επί της ουσίας δουλειά αλλά και στις στοχευμένες παρεμβάσεις του κυβερνητικού έργου –και όχι μόνο για τα μάτια του κόσμου–, θα εξαϋλωθεί. Γιατί οι εποχές που ζούμε θέλουν μαχητές και όχι παρατηρητές!

ΣΤΕΛΛΑ ΓΚΑΝΤΩΝΑ