Τα βρήκε μπαστούνια η Τουρκία
Η Τουρκία, ιδιαίτερα μετά την στροφή της προς τον αραβικό κόσμο και την προσπάθειά της να θεμελιώσει ρόλο ηγέτιδας δύναμης στον χώρο της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, έχει αντιμετωπίσει τον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας (τον δεύτερο σημαντικότερο διεθνή οργανισμό μετά τον ΟΗΕ, στον οποίο συμμετέχουν 57 ισλαμικά κράτη) ως προνομιακό πεδίο για την άσκηση της εξωτερικής της πολιτικής, γεγονός που διευκόλυνε, μεταξύ άλλων, και το γεγονός ότι τη θέση του γεν. γραμματέα κατείχε από το 2005 ο τούρκος ακαδημαϊκός Εκμελεντίν Ιχσάνογλου. Στις συναντήσεις της Δευτέρας και της Τρίτης, όμως, για την προετοιμασία του κειμένου του ψηφίσματος, με το οποίο έκλεισαν οι εργασίες της συνάντησης κορυφής την Πέμπτη, αρκετοί υπουργοί Εξωτερικών αραβικών χωρών προέβαλαν αντιρρήσεις και επιφυλάξεις σε θέσεις που επιχειρούσε να προωθήσει η Τουρκία, με αποτέλεσμα την έντονη -και στα όρια της διπλωματικής ευγένειας-, αντίδραση σε πάνω από μία περιπτώσεις του τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος φαινόταν να μην μπορεί να πιστέψει αυτό που συνέβαινε.
Η εξέλιξη αυτή είναι δείγμα της δυσαρέσκειας που έχει προκαλέσει σε πολλά αραβικά κράτη η υπερφιλόδοξη προσπάθεια της Τουρκίας να κυριαρχήσει στις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο. Ιδιαίτερα όσον αφορά την Αίγυπτο, ενώ αρχικά η ανάδειξη των Αδελφών Μουσουλμάνων στην εξουσία προμήνυε τη δημιουργία μιας θερμής και στενής σχέσης (πολλοί από τη νεότερη γενιά των Αδελφών Μουσουλμάνων θαυμάζουν τον τρόπο με τον οποίο ο Ερντογάν και το AKP κατάφεραν να βάλουν το παλιό πολιτικό προσωπικό στο περιθώριο και να κυριαρχήσουν στην τουρκική πολιτική σκηνή), η Τουρκία κινήθηκε στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής διεκδικώντας στην ουσία τον ρόλο που παραδοσιακά κατέχει και παίζει η Αίγυπτος. Επιπλέον, ο ένας μετά τον άλλο οι τούρκοι πολιτικοί που επισκέπτονται το Κάιρο (ενώ η χώρα βρίσκεται σε δεινή οικονομική κρίση, που δυναμιτίζει περαιτέρω τις πολιτικές εξελίξεις και απειλεί να προκαλέσει χάος), εστιάζουν και υπερτονίζουν τις τουρκικές επενδύσεις και την οικονομική βοήθεια (σε μορφή δανείου ύψους 2 δισ. δολαρίων) που παρέχει και μπορεί να επεκτείνει στο μέλλον η Τουρκία στην Αίγυπτο (ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών στην επίσκεψη του τον Ιούλιο στο Κάιρο δήλωσε ότι έδωσε στον αιγύπτιο πρόεδρο μια λευκή κόλλα χαρτί και του ζήτησε να συμπληρώσει μόνος του όλα όσα μπορεί να κάνει η Τουρκία για την Αίγυπτο). Όλες αυτές οι κινήσεις θίγουν βαθύτατα την αιγυπτιακή περηφάνια και πατριωτισμό και φέρνουν στην επιφάνεια δύσκολες ιστορικές μνήμες, καθώς η επικράτηση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν αυτή που έβαλε τέλος στη χρυσή εποχή του αραβικού πολιτισμού. Οι Αιγύπτιοι, ένα από τα αρχαιότερα έθνη στη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου, είναι περήφανοι για τη χώρα και την ιστορία τους και τον ισχυρό ρόλο που έχει διαχρονικά η Αίγυπτος στον αραβικό κόσμο και δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν στην άκρη για χάρη κανενός.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ατονήσει η στρατηγική συνεργασία Αιγύπτου – Τουρκίας σε ζητήματα που είναι επωφελή και για τις δύο χώρες. Είναι ενδεικτικό όμως του γεγονότος, ότι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ερχόμενοι στην εξουσία σε ιδιαίτερα δύσκολες και έκτακτες συνθήκες που κρίνουν το μέλλον της Αιγύπτου βιώνουν μια απότομη «ενηλικίωση», που τους οδηγεί, μεταξύ άλλων, και στη συνειδητοποίηση ότι είναι αδιέξοδη για την Αίγυπτο μια εξωτερική πολιτική που στηρίζεται στην ύπαρξη ιδεολογικής συνάφειας και συγγένειας και αγνοεί τα αντικειμενικά δεδομένα. Στο πλαίσιο αυτό, είναι στο χέρι της ελληνικής διπλωματίας να συνεχίσει να εργάζεται για την αποκατάσταση της στρατηγικής σχέσης Ελλάδας – Αιγύπτου. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, εξάλλου, ότι αυτή τη στιγμή ένας από τους σημαντικότερους διεθνείς παράγοντες που στηρίζουν την αιγυπτιακή οικονομία, ώστε να μην καταρρεύσει, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.