Στον γκρεμό οδηγεί ο Στουρνάρας
Την αλλαγή αυτή τη χρεώνουν αποκλειστικά στον υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα, οι αποφάσεις του οποίου δεν έχουν ίχνος δικαιοσύνης και ανθρωπιάς. Μπορεί να είναι καλός καθηγητής, να ξέρει Οικονομικά, όμως δεν τα πάει καθόλου καλά με την εφαρμογή της φορολογικής πολιτικής, με αποτέλεσμα να κόβει «κεφάλια» δικαίων και αδίκων. Σε όλα έχει πέσει έξω. Με το καλημέρα του 2013, ο Ιανουάριος έκλεισε με μείον 305 εκατ. ευρώ από τα προϋπολογισθέντα έσοδα και δεν προκύπτει από πουθενά ότι ο Φεβρουάριος δεν θα έχει την ίδια πορεία. Δικό του εξάλλου δημιούργημα είναι η τεράστια αναστάτωση απ’ άκρου σε άκρο της χώρας που έχει προκαλέσει ο κεφαλικός φόρος που θέλει να βάλει στα ακίνητα, στο σπιτάκι του φτωχού, σε σημείο που πλέον θα πληρώνεις νοίκι στο κράτος για το σπίτι σου.
Καταφεύγει ο σκληρός τεχνοκράτης στην εύκολη συνταγή, στη φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου, και όχι στη φορολόγηση του παραγόμενου πλούτου. Και η εξήγηση είναι απλή. Είναι το έλλειμμα που έχει ο κ. Στουρνάρας στην εφαρμογή της φορολογικής πολιτικής, κύριο μέρος της οποίας είναι η είσπραξη των εσόδων. Με βάση το ΑΕΠ, που υπολογίζεται στα 180 δισ. ευρώ, πρέπει σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης να εισπράττει το 44% σε φόρους, άμεσους και έμμεσους, εργοδοτικές εισφορές και λοιπά τέλη, όπως ισχύει σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Επειδή δεν μπορεί να εισπράξει τα έσοδα αυτά σήμερα, πάει να φορολογήσει το σίγουρο, τα ακίνητα. Αύριο, που θα έχει νέα υστέρηση, βάσει της αυτόματης προσαρμογής που προβλέπει η δανειακή σύμβαση, η «τρόικα» θα απαιτήσει να μπει φόρος σε όποιον, π.χ., περνάει από τα διόδια…
Λέει τώρα ο κ. Στουρνάρας ότι του λείπουν 3,5 δισ. ευρώ. Και στις έντονες και από παντού επικρίσεις εναντίον του, ότι πάει να βάλει νέους φόρους, απαντά ότι το ποσόν θα είναι το ίδιο που εισπράχθηκε και πέρυσι, ότι δεν θα υπάρξει παραπάνω καμιά επιβάρυνση. Αυτό όμως που αποφεύγει να πει είναι από πού και από ποιους θα εισπράξει αυτά τα 3,5 δισ. ευρώ. Από κάθε κατηγορία πόσα θα πάρει. Γιατί δεν δίνει ο υπουργός Οικονομικών έναν τέτοιο συγκεκριμένο πίνακα, από τον οποίο θα φανεί πόσο δίκαιος και ανάλογος με το εισόδημα του κάθε φορολογούμενου θα είναι ο φόρος που καλείται να πληρώσει; Το σημερινό πρόβλημα ως προς τη φορολόγηση των ακινήτων δεν θα υπήρχε, τουλάχιστον στο ύψος του αναζητούμενου ποσού, αν το ΕΤΑΚ και άλλοι φόροι, που είχαν θεσμοθετηθεί πριν από το 2010, δεν είχαν ανασταλεί από τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, απόφαση που πολλοί εντάσσουν στην υλοποίηση του σχεδίου που είχε αναλάβει, να βουλιάξει τη χώρα.
Εάν λοιπόν ο υπουργός Οικονομικών δεν καταφέρει να ενεργοποιήσει αμέσως τον φορολογικό μηχανισμό για τη φορολόγηση του παραγόμενου πλούτου, τότε θα είναι τα πράγματα πολύ δύσκολα. Όσο ο παραγόμενος πλούτος δεν φορολογείται, από τη στιγμή που δεν υπάρχει τραπεζικό απόρρητο δεν θα πηγαίνει στις τράπεζες αλλά στα σεντούκια και θα χρησιμοποιείται σε συναλλαγές που θα διογκώνουν την παραοικονομία.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Γιατί ο κ. Στουρνάρας δεν εμπιστεύεται το ανθρώπινο δυναμικό του υπουργείου Οικονομικών και γιατί δεν το ενισχύει με μετατάξεις υπαλλήλων από άλλα υπουργεία που περισσεύουν;
Επίσης μια λύση που συζητείται είναι να γίνει υποχρεωτική η λήψη του φορολογικού στοιχείου με συνευθύνη και του αγοραστή-καταναλωτή, με την πρόβλεψη ποινής, όπως π.χ. όποιος δεν παίρνει αποδείξεις να χάνει όλα τα φορολογικά προνόμια που του δίνει το κράτος. Μπορεί ο κ. Στουρνάρας να έχει τη στήριξη του κατεστημένου και των γερμανών επικυρίαρχων, όμως τις επιπτώσεις της άγριας αφαίμαξης του όποιου εισοδήματος έχει απομείνει από την τετραετή φοροκαταιγίδα στην κοινωνία, τις χρεώνεται ο πρωθυπουργός και μια κοινωνική έκρηξη θα είναι πλέον, όπως πάρα πολλοί παραδέχονται, αναπόφευκτη μετά το πρώτο εξάμηνο. Και οι συνέπειες μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε πτώση της κυβέρνησης. Γι’ αυτό και ίσως δεν έχουν άδικο εκείνοι που λένε ότι ο Στουρνάρας θα πάρει στον λαιμό του τον Σαμαρά. Ο λόγος επομένως, από εδώ και πέρα, ανήκει στον ίδιο τον πρωθυπουργό για τις αποφάσεις που πρέπει να πάρει.