Στα δύο το Μαξίμου
Η κόκκινη γραμμή που χωρίζει τις δύο καίριες απόψεις που υπάρχουν στο στενό επιτελείο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά έχει να κάνει με τη συνέχιση ή όχι της απόλυτης και πιστής εφαρμογής των μνημονιακών επιταγών και της πλήρους υποταγής στις εντολές της «τρόικας», αλλά και της ασφυκτικής καθημερινής παρουσίας των εκπροσώπων της σε κάθε υπουργείο.
Η κόντρα ανάμεσα στις δύο αυτές γραμμές έχει να κάνει με τη διαπίστωση κάθε μέρα, με αδιάσειστα μάλιστα στοιχεία και αριθμούς, ότι η μνημονιακή πολιτική δεν βγαίνει, συνεχώς όλες οι προβλέψεις πέφτουν έξω και αντί το καράβι να περνάει τον κάβο, βουλιάζει περισσότερο.
Η μια πλευρά του στενού επιτελείου του Σαμαρά επιμένει στην τυφλή τήρηση των εντολών της «τρόικας», χωρίς καμιά παρέκκλιση ή έστω κάποια επαναδιαπραγμάτευση, παρόλο που βλέπουν και συμφωνούν πως τα νούμερα σε όλα χειροτερεύουν. Αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή, λένε.
Η άλλη πλευρά διαφωνεί πλήρως, υποστηρίζει ότι πλέον δεν υπάρχουν δυνατότητες άντλησης των 3,5 δισ. που πρέπει να μαζευτούν μέχρι τον Μάρτη, οι αντοχές της κοινωνίας έχουν εξαντληθεί και η διέξοδος δεν είναι άλλη από την απόφαση του πρωθυπουργού να θέσει ξεκάθαρα το πρόβλημα στην «τρόικα» και την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε όλους τους εταίρους μας ότι άλλα λεφτά δεν υπάρχουν και, αν επιμείνουν, τότε την κοινωνική έκρηξη να τη θεωρούν δεδομένη. Ουσιαστικά αυτό που προτείνει στον πρωθυπουργό είναι να τα βροντήξει.
Η απάντηση είναι ότι αυτό σήμερα δεν μπορεί να γίνει, λόγω των δεσμεύσεων και των υποχρεώσεων που έχουμε ως χώρα αναλάβει. Θα μπορέσει το χαρτί αυτό να χρησιμοποιηθεί όταν θα φθάσουμε στο σημείο το πλεόνασμα να καλύπτει και την πληρωμή των τόκων, που ανέρχονται περίπου στα 12 δισεκατομμύρια ευρώ. Και για να γίνει αντιληπτό το τι σημαίνει αυτό, αρκεί κανείς να σκεφθεί ότι το 2012, κατά τους υπολογισμούς του Στουρνάρα, έκλεισε με πρωτογενές πλεόνασμα 475 εκατ. ευρώ. Λείπουν, δηλαδή, 12 δισ. ευρώ και μέχρι να προκύψουν ποιος θα ζει τότε…
Γίναμε προτεκτοράτο της Γερμανίας
Όμως η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο γραμμές έχει να κάνει και με την παρουσία σε κάθε υπουργείο και κυβερνητικό πόστο υπαλλήλων της «τρόικας», που καμιά απόφαση δεν παίρνεται αν δεν έχει το οκέι τους.
Η πραγματικότητα, με αυτά που συμβαίνουν στα υπουργεία, είναι εξευτελιστική για κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της. Οι υπουργοί έχουν καταντήσει υπάλληλοι των υπαλλήλων των «τροϊκανών». Έχει καταντήσει ανέκδοτο ο τρόπος που συμπεριφέρονται απέναντι στους υπουργούς, σε σημείο που όταν τους ρωτάς τι ώρα είναι, να απαντούν: Μια στιγμή να ρωτήσω την «τρόικα»! Και, δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Έχουμε καταντήσει προτεκτοράτο της Γερμανίας. Παντού υπάρχει το μάτι και το αυτί της. Ασφυκτική η παρουσία και ο έλεγχος από τους… καταδρομείς, υπό τον κ. Ράιχενμπαχ, σε ΟΛΟ τον δημόσιο τομέα. Σε σημείο που άτομα που έζησαν τις μέρες του 1950 να λένε ότι τότε μόνο σε ορισμένα πόστα υπήρχε αμερικανική παρουσία. Και ότι τότε λέγαμε ότι η Ελλάδα ήταν προτεκτοράτο των Αμερικάνων, αλλά μπροστά σε αυτό που συμβαίνει σήμερα, τότε ήταν απλώς… λεπτομέρεια.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, οι Αμερικάνοι είναι ενοχλημένοι με αυτήν την κατάσταση και το έχουν μάλιστα διαμηνύσει σε κυβερνητικούς παράγοντες.
Επισημαίνουν μάλιστα το γεγονός ότι στους επτά μήνες που είναι πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς έχει συναντηθεί τρεις φορές με τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι, αντίθετα, καμιά επαφή δεν είχε με υψηλόβαθμο αμερικανικό παράγοντα ή δεν υπήρξε κρούση για μια συνάντηση με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.
Ομπάμα κατά Μέρκελ
Αυτή η ενόχληση της Ουάσινγκτον με την πρόσδεση της Ελλάδας στο γερμανικό άρμα δεν είναι άσχετη με τις πληροφορίες ότι ο αμερικανός πρόεδρος τα «έχει πάρει» με τη Μέρκελ, στην οποία χρεώνει ότι, με την καθυστέρηση να δώσει λύση στο οικονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα και τις επιπτώσεις που είχε στην παγκόσμια οικονομία και τις κερδοσκοπικές αντιδράσεις των αγορών, κινδύνευσε να χάσει τις εκλογές.
Θυμωμένος επίσης είναι και με την οικονομική ασφυξία που έχει προκαλέσει η Γερμανία στην Κύπρο, κατάσταση που δημιούργησε και αυτή αναταράξεις στην εκλογική του μάχη.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, την ενόχληση με τη Γερμανία ο Ομπάμα θα θελήσει να τη σηματοδοτήσει δημόσια, επιλέγοντας (όπως συζητείται) το πρώτο ταξίδι του μετά την επανεκλογή του να έχει προορισμό τη Μόσχα του Πούτιν.