Μας έκλεψαν τα όνειρα…

Η ταλαντούχα ηθοποιός Βάσω Λασκαράκη, την οποία γνωρίσαμε από τη σειρά «Πολυκατοικία», κλέβει φέτος τις εντυπώσεις στην επιτυχημένη σειρά του MEGA «Kλεμμένα όνειρα», ενώ δίπλα σε ηθοποιούς όπως ο Μιχάλης Ρέππας, η Χρυσούλα Διαβάτη, ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος δίνει τα ρέστα της στην κωμική θεατρική παράσταση «Βάλε τον υπουργό στην πρίζα». Μιλά για μια επικείμενη επανάσταση που θα κάνουν οι πολλοί, καθώς την κοινωνία δεν τη συνιστούν οι λίγοι και αυτοί που οικονομικά υπερέχουν, αν και είναι απαισιόδοξη, μιλά για αξίες. Ιδιαίτερα για την αλληλεγγύη, η οποία θα μας κρατήσει στα δύσκολα.

// Πρωταγωνιστείς σε μια κωμωδία-σάτιρα για τον κόσμο των πολιτικών, όπου κυβέρνηση και αντιπολίτευση -με εγκληματικό κάποιες φορές τρόπο- κρατάνε τα προσχήματα, χωρίς να κάνουν τίποτα, σε μια στιγμή που επιτέλους κάποιοι πρέπει να μπουν στην πρίζα για να γίνει κάτι. Πρόκειται για βρετανική κωμωδία ή για ελληνική πραγματικότητα;
Η κωμωδία πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αγγλία, αλλά θα έλεγα ότι ταιριάζει γάντι στη χώρα μας. Το έργο είναι τρομερά επίκαιρο. Η αντιπολίτευση τα βάζει με την κυβέρνηση για τα μέτρα λιτότητας που περνάει, εξανίσταται, αντιδρά, αλλά αν ήταν αυτή κυβέρνηση τα ίδια θα έκανε. Μάλιστα, αν γίνονταν τώρα εκλογές δεν είμαι σίγουρη ότι η αντιπολίτευση θα ήθελε να πιάσει την καυτή πατάτα. Μάλλον θα παρακαλούσε να μη βγει κυβέρνηση. Παρακολουθώντας τα πράγματα στην Ελλάδα, πιστεύω ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση -η εξουσία με λίγα λόγια- δεν θέλει να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα μας. Κανείς από το πολιτικό σύστημα -γιατί περί συστήματος πρόκειται- δεν θέλει να αναλαμβάνει την ουσιαστική ευθύνη μιας αλλαγής.

// Για να ανατραπεί το σύστημα τι χρειάζεται; Οι περισσότεροι Έλληνες περιμένουν τα νιάτα να μιλήσουν…
Μια επανάσταση θα πνιγεί από το σύστημα με χημικά στο Σύνταγμα. Τι μπορεί να κάνει ο κόσμος; Οι νέοι αν ζορίσουν πιο πολύ τα πράγματα θα βγουν στους δρόμους με όποιο τίμημα. Οι πιο ηλικιωμένοι έμαθαν στο ατομικό καλό και είναι πολύ δύσκολο να αγωνιστούν για το γενικό καλό. Σε μια χώρα που από το ’80 και μετά έμαθε στο βόλεμα, στο ρουσφέτι, στο προσωπικό συμφέρον, ο καθένας και η πάρτη του θα σκεφθεί τον συνάνθρωπο; Δυστυχώς, τον Έλληνα ό,τι δεν τον αγγίζει προσωπικά δεν τον ενδιαφέρει. Τον νοιάζει τον πλούσιο που έστειλε τα λεφτά στην Ελβετία αν 1.500.000 Έλληνες πεινάνε; Αλλά ο Έλληνας που αδιαφορεί λόγω οικονομικής υπεροχής δεν ξέρει ότι η ηρεμία μπορεί να ανατραπεί όταν επικρατεί η αδικία. Και την κοινωνία δεν τη συνιστούν οι πλούσιοι που είναι οι λίγοι.

// Μια νεαρή, ηθοποιός, που βλέπει η σειρά της να κάνει ρεκόρ τηλεθέασης -φτάσατε ως και 45%-, την πλατεία του θεάτρου ασφυκτικά γεμάτη, μπορεί να σκεφτεί πέρα από τη δική της επιτυχία;
Το ότι δεν μπορώ να κινηθώ με το μετρό, το ότι δεν μπορώ να πάω στη δουλειά μου, με κάνει έναν άνθρωπο που ζει σε γυάλα; Πραγματικά υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν στο μετρό και αμείβονται με 3.000 ευρώ το μήνα, 2.000 ευρώ το μήνα και έχουν πρόβλημα να πάει ο μισθός τους στα 1.500; Και για να μην πάει ο μισθός τους στα 1.500 αποφασίζουν να κλείσουν το μετρό και 1.500.000 συμπολίτες τους να μπουν σε μια απίστευτη ταλαιπωρία και να χαλάσουν λεφτά για ταξί τη στιγμή που ο δικός τους μισθός μπορεί να είναι 300, 500 ή 800 ευρώ; Ποια είναι η κοινωνική ευθύνη στην Ελλάδα;

// Υπάρχει ακόμη κοινωνική ευαισθησία στην Ελλάδα;
Ζούμε τραγικές καταστάσεις. Για μένα η Ελλάδα βυθίζεται και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη. Φορολογούν και ξαναφορολογούν την ιδιοκτησία, το κεραμίδι του Έλληνα και το αυτοκίνητο. Κάνουν το πιο εύκολο. Τι έκαναν με τη λίστα Λαγκάρντ; Ενώ οι άλλες χώρες αξιοποίησαν τα στοιχεία και κάλεσαν τους φοροφυγάδες να πληρώσουν, σε εμάς το στικάκι έγινε πολιτικό σκάνδαλο. Σκέτη απογοήτευση! Είναι τόση μεγάλη η ξεφτίλα των πολιτικών, που, για να μη χάσουν τη θεσούλα τους και την ηδονή της εξουσίας, προτιμούν να γίνουν ρεζίλι ότι έχασαν το cd ή δεν ξέρουν πού έβαλαν το φλασάκι. Γελοιότητες τη στιγμή που ο κόσμος έχει γονατίσει και θέλει επιτέλους να πληρώσουν όσοι έβγαλαν λεφτά από μίζες ή πήραν δάνεια και τα έκαναν βίλες. Πάντως, κοινωνική ευαισθησία οι πολιτικοί δεν έχουν.

// Ντρέπεσαι για το διασυρμό που υφίσταται η χώρα μας στα ξένα ΜΜΕ;
Πάντως, δεν είμαστε η χώρα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Περικλή, του Σωκράτη. Αυτή η χώρα είναι στα λόγια. Γιατί αυτό που ζούμε σήμερα βρίσκεται πολύ μακριά από την άμεση Δημοκρατία, τον πολιτισμό. Πριν από τις εκλογές μας γεμίζουν με παχυλές υποσχέσεις για καλύτερη ζωή, για ανάπτυξη, για αξιοκρατία, για παιδεία, για πρόσβαση στην τέχνη, αλλά μετά κανείς δεν τα εφαρμόζει. Θα βρεθεί, άραγε, σ’ αυτήν τη χώρα ένας έντιμος πολιτικός να μας οργανώσει, που θα θελήσει να είναι υπόλογος σε τυχόν σκάνδαλα, που δεν θα παραχωρήσει τον ζήλο του και δεν θα υποδουλωθεί στο χρήμα και τα οικονομικά συμφέροντα, που θα αγαπήσει αυτήν την όμορφη πατρίδα, που θα θελήσει να είναι τακτικός με τις υποχρεώσεις του και ουχί τακτοποιημένος; Θα βρεθεί ένας εργατικός πρωθυπουργός;

// Δανείζομαι τον τίτλο της σειράς στην οποία πρωταγωνιστείς… Νιώθεις ότι κάποιος μας έχει κλέψει τα όνειρα;
Μας τα έχουν κλέψει τα όνειρα, γιατί η εποχή μας θεοποίησε το χρήμα. Ο άρχων αυτού του κόσμου είναι το χρήμα. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν μπορεί ένας καλός άνθρωπος να παραμείνει καλός σ’ έναν κακό κόσμο ή θα αλλάξει αναγκαστικά για να επιβιώσει.

// Πώς πάνε τα πράγματα στο χώρο σου;
Ο συνδικαλισμός στο χώρο μου είναι άχρηστος. Στο εξωτερικό υπάρχει ενεργός συνδικαλισμός, εδώ οι ηθοποιοί δεν έχουν καμία προστασία. Εδώ συνδικαλίζονται για να πολιτευτούν. Όσοι συνδικαλίζονται γίνονται βουλευτές. Υπάρχει μεγάλη ανεργία στο χώρο και, ευτυχώς, που ο κόσμος θέλει να ξεσκάσει και προτιμά για τη διασκέδασή του, για να γελάσει το χειλάκι του, το θέατρο. Εκεί βρίσκουμε αποκούμπι οι ηθοποιοί, στο θέατρο. Ρίξαμε και τις τιμές, βοηθά και η τηλεόραση που δεν έχει πρόγραμμα -έχει προτιμήσει τις φτηνές λύσεις- και γεμίζουν οι καλές παραστάσεις.

// Έχεις σκεφτεί να βγεις στο εξωτερικό, αν τα πράγματα σκουρύνουν;
Δεν θα το ήθελα. Αλλά πόσα νέα παιδιά πήραν το δρόμο της μετανάστευσης, όπως έκαναν οι παππούδες μας μετά τον πόλεμο. Ξανά μπροστά μας η δεκαετία του ’50 και του ’60. Σήμερα ζούμε για να τα βγάζουμε εις πέρας. Όνειρα για οικογένεια δεν υπάρχουν… Δεν θέλω να πιστέψω ότι όλα στη ζωή είναι άσπρο ή μαύρο. Αλλά περπατήσαμε για καιρό στα άκρα. Από την ψεύτικη ευδαιμονία στην ανεργία.

// Στην τηλεόραση για όσους έχουν δουλειά υπάρχουν ακόμη καλά χρήματα;
Εγώ δεν πρόλαβα τις χρυσές αμοιβές στα σίριαλ. Τα αρκετά χρήματα δεν τα είδα. Μπήκα στη δύση της τηλεοπτικής φούσκας. Είμαι πολύ ικανοποιημένη που δουλεύω στα «Κλεμμένα όνειρα», σε μια σειρά που, όπως πληροφορήθηκα, θα συνεχιστεί και το 2014 γιατί αρέσει στον κόσμο. Χαίρομαι πολύ για αυτό. Γιατί δουλεύω και δημιουργώ και μ’ αρέσει το πώς εξελίσσεται ο ρόλος μου. Η σειρά μπορεί να βγει και εκτός Ελλάδας…

// Πολλές φορές η προσωπική σου ζωή έχει απασχολήσει τα λάιφ στάιλ περιοδικά χωρίς να τα τροφοδοτείς η ίδια. Σε πειράζει που όλοι σε ρωτούν για τη σχέση σου με το συνάδελφό σου Γιάννη Τσιμιτσέλη;
Δεν είναι κάτι που κρύβω. Το να γραφτεί κάτι για την προσωπική μου ζωή, ελεύθερη κοπέλα είμαι και έχω μια όμορφη σχέση, δεν είναι κάτι μεμπτό. Το να διαφημίζω μόνο τη σχέση μου ενώ είμαι ηθοποιός αυτό είναι το άσχημο. Σπούδασα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας και η νοοτροπία των δασκάλων μου και της όλης φοιτητικής μου ζωής ήταν ότι η τέχνη μου είναι η δουλειά μου. Η δουλειά μου δεν είναι η προσωπική μου η ζωή. Δεν αισθάνομαι άσχημα να παραδεχτώ το δεσμό μου, αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπάρχει λόγος για παραπάνω έκθεση. Στη Θεσσαλονίκη δεν μεγάλωσα με τη νοοτροπία της δημοσιότητας.

// Πώς αντιδρά ο κόσμος όταν σε βλέπει στο δρόμο;
Με πολλή αγάπη. Έγινα δικός τους άνθρωπος μέσω της σειράς «Πολυκατοικία» στο MEGA. Για δυο χρόνια κάθε βράδυ έμπαινα στο σπίτι τους. Με ρωτούσαν τι θα γίνει παρακάτω. Ήταν τόσο ωραία αντίδραση. Χαιρόμουν με την ψυχή μου. Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από την παρέα, την αποδοχή, ότι κάνω κάτι, συνεισφέρω και περνάνε οι συνάνθρωποί μου καλά.

// Τι θα ήθελες περισσότερο στην καθημερινότητά σου;
Ρομαντισμό. Πιστεύω ότι υπάρχει ακόμη αγνός έρωτας, αθώα αγάπη, ιδανικές φιλίες. Δεν θέλω να τα εκμηδενίσω όλα και ας είναι η εποχή μας δύσκολη. Για να κρατηθείς στις δυσκολίες πρέπει να έχεις στη ζωή αξίες πέρα από το χρήμα. Και οι αξίες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, οι ευγενικές χειρονομίες ή μια φιλοφρόνηση.

// Με το facebook πώς τα πας; Βλέπω ότι περνάς τις απόψεις σου μέσω του twitter…
Στην αρχή ήμουν αρνητική. Μετά οι φίλες μου με έπεισαν να ανοίξω λογαριασμό στο facebook και στο twitter και εθίστηκα. Για όλα φταίει η φίλη μου, η Αθηνά Οικονομάκου, που μου είπε «κάν’ το για πλάκα, θα διαφημίσεις και τη δουλειά σου» και τώρα τρελάθηκα με την τεχνολογία… Πάντως, η επαφή με το ίντερνετ είναι λίγο εθιστική. Ενημερώνεσαι τόσο άμεσα και γρήγορα, που η ενημέρωση σου γίνεται ανάγκη.

// Έχεις πρότυπα στην τέχνη;
Τους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, μ’ αυτούς μεγάλωσα. Και σήμερα υπάρχουν μεγάλοι ηθοποιοί, αλλά απομυθοποιούνται λόγω της τηλεόρασης.

// Τι εύχεσαι για το νέο έτος;
Αλληλεγγύη! Να σου πω ψέματα ότι ευελπιστώ ότι το μέλλον μας θα είναι καλύτερο; Δεν θα το κάνω. Πιστεύω ότι το 2013 θα υπάρξουν κοινωνικές εκρήξεις. Ο λαός δεν αντέχει άλλο.