Κύπρος: Οι κάλπες αλλάζουν άρδην το σκηνικό

Με τον υποψήφιο του κεντροδεξιού Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ), Νίκο Αναστασιάδη, να προηγείται (42%) από τον επόμενο, που είναι ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ κ. Μαλάς (20,5%), και τον οποίο ακολουθεί όμως κατά πόδας ο ανεξάρτητος (υποστηριζόμενος από την ΕΔΕΚ) Γ. Λιλλήκας με μιάμιση μονάδα χαμηλότερα. Δεν αποκλείεται οι εκλογές να λήξουν από την πρώτη Κυριακή. Διαφορετικά, ο επικρατέστερος των δύο τελευταίων θα βρεθεί στον δεύτερο γύρο απέναντι στον Ν. Αναστασιάδη.

Ο Νίκος Αναστασιάδης υποστηρίζεται από το ΔΗΚΟ, του οποίου όμως ένα μειοψηφικό κομμάτι στρέφεται προς τον Λιλλήκα, διαφοροποιούμενο από την επίσημη γραμμή του κόμματος, καθώς και από μέρος του ΕΥΡΩΚΟ και άλλες μικρότερες ομάδες. Η νίκη από την πρώτη Κυριακή (αλλά και ίσως άνετη νίκη στον δεύτερο γύρο) θα εξαρτηθεί από τον βαθμό συσπειρώσεως των δύο κομμάτων που συνέπηξαν συμμαχία εξουσίας.

Αυτή τη στιγμή, η εκλογική μάχη επικεντρώνεται βασικά μεταξύ Μαλά και Λιλλήκκα, οι οποίοι παλεύουν με νύχια και με δόντια για να επιτύχουν είσοδο στη δεύτερη φάση των εκλογών. Ο Μαλάς προηγείται του Γ. Λιλλήκκα, όχι όμως με ιδιαίτερα μεγάλη διαφορά. Ο τελευταίος προσπαθεί να ενστερνισθεί ομάδες ψηφοφόρων που είχαν αντιταχθεί στο σχέδιο Ανάν, το οποίο είχε στηρίξει ο Ν. Αναστασιάδης ως ηγέτης του ΔΗΣΥ.

Ο Αναστασιάδης θεωρείται εκ των πραγμάτων ευνοημένος, η εκλογή τού οποίου, παρόλο που περίπου προεξοφλείται, επαφίεται στο τι συμβαίνει και τι μπορεί να γίνει στο ΔΗΚΟ. Στην έπαλξη δηλαδή του Τάσσου Παπαδόπουλου. Και σʼ αυτό ποντάρει ακριβώς ο Λιλλήκας, παρόλο που ήτο ευνοούμενος του ΑΚΕΛ και υπουργοποιήθηκε από τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο με απαίτηση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σημειωτέον ότι ο γιος του ο Νικόλας Παπαδόπουλος παραιτήθηκε μάλιστα από την αντιπροεδρία του ΔΗΚΟ, διαχωρίζοντας τη θέση του από την απόφαση της κομματικής ηγεσίας. Όχι όμως και ο ετεροθαλής αδελφός τους Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης, δήμαρχος Λευκωσίας, τον οποίο είχε πριμοδοτήσει ο ΔΗΣΥ. Και του οποίου ο πατέρας υπήρξε ηγετικό στέλεχος της παρατάξεως, μαζί με τον Κληρίδη, αλλά και τον Τάσσο. Πριν από τα δραματικά δηλαδή γεγονότα της δεκαετίας του ʼ70.

Το θέμα όμως, όπως διαμορφώνεται, δεν είναι τόσο ποιος θα καθίσει στον προεδρικό θώκο, αλλά τι έχει νʼ αντιμετωπίσει. Γιατί ο θώκος δεν θα έχει μαξιλάρια. Θα έχει καρφιά και μάλιστα σουβλερά! Που θα τον μεταβάλουν σε θέση μαρτυρίου, αλλʼ όχι θεωρητικά. Πραγματικά. Καθώς:

1 Η Κύπρος βρίσκεται δυνάμει στα χείλη χρεοκοπικού κρημνού, την πτώση από τον οποίο με δυσκολία θʼ αποφύγει, αν την αποφύγει. Οπόταν και ο νέος Πρόεδρος θα βρεθεί κάτω από αδυσώπητο βάρος επαχθεστάτων αποφάσεων. Μημονιακών και άλλων.

2 Την ίδια ώρα προδιαγράφονται κρισιμότερες εξελίξεις στο Κυπριακό. Με την Τουρκία πανίσχυρη λόγω συγκυριών, να εκμεταλλεύεται την αποδόμηση των κυπριακών δυνατοτήτων, ασκώντας εκβιασμό για λύση που να την ευνοεί.

3 Με την ίδια βεβαιότητα -και ήδη εκδηλώνονται προθέσεις- κάποιοι «τρίτοι» μεθοδεύουν άσκηση πιέσεων προς τη Λευκωσία (και την Αθήνα από κοντά) προκειμένου να προαχθούν ρυθμίσεις που υποβοηθούν δικές τους περιφερειακές στρατηγικές, υπό το φως και των νέων ενεργειακών πηγών που αναδύονται πέριξ της μεγαλονήσου.

Γιʼ αυτό και όποιος βρεθεί στον προεδρικό θώκο θα έχει να επωμισθεί ασήκωτες ευθύνες. Και για την υπό κατάρρευση, εν πολλοίς, οικονομία και για την ανάταξη αντιστάσεων όσον αφορά το Κυπριακό. Με την Άγκυρα να προαγγέλλει ευθέως πειρατική παρέμβαση για γεωτρήσεις, ακόμη και σε οριοθετημένες κυπριακές θαλάσσιες ζώνες. Κάτι που θα συναρτηθεί και με παράλληλες ενέργειες δυτικότερα, προς Καστελλόριζο. Με πρόθεση να παρεμβληθεί με δική της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου-Δωδεκανήσου και Κρήτης.

Υπό το φως αυτών των δεδομένων, οι εξελίξεις αμέσως μετά τις εκλογές αυτού του μηνός στην Κύπρο θα είναι ραγδαίες και καθαυτό ιστορικές από κάθε άποψη.