Ένα «λαθάκι» 42 εκατ. ευρώ…
Αυτό είναι ένας γενικός κανόνας, που ελάχιστοι τον αμφισβητούν. Στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, όμως, όσο και αν «στραβώνεται» ένας επενδυτής, διαβάζοντας προσεκτικά τις πολυσέλιδες οικονομικές καταστάσεις των εταιρειών, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα έχει σωστή ενημέρωση.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα εισηγμένης εταιρείας και των όσων απίθανων αναφέρονται σε ενημερωτικό δελτίο που κατήρτισε, εν όψει αύξησης του μετοχικού της κεφαλαίου. Στις σημειώσεις του ενημερωτικού δελτίου και στις παρατηρήσεις των ορκωτών ελεγκτών γίνεται αναφορά σε ένα… μικρό λάθος, που ανακαλύφθηκε εκ των υστέρων και οδηγεί σε μια… ανεπαίσθητη διόρθωση βασικών στοιχείων των δημοσιευμένων οικονομικών καταστάσεων της εταιρείας για το 2011.
Διαβάζουμε, λοιπόν, ότι δεν είχε εκτιμηθεί από την εταιρεία σωστά η υπεραξία και το κόστος συμμετοχών σε συνδεδεμένες και θυγατρικές εταιρείες τής συγκεκριμένης εισηγμένης στο Χρηματιστήριο εταιρείας. Η εταιρεία, λαμβάνοντας υπόψη το λάθος, διόρθωσε τα στοιχεία που είχε δημοσιεύσει για το 2011, όσον αφορά την καθαρή θέση της εταιρείας και τα οικονομικά της αποτελέσματα. Πόσο μικρό ήταν το λάθος; «Μόνο» 26,6 εκατ. ευρώ ήταν το… εκ παραδρομής «φούσκωμα» της καθαρής θέσης και «μόνο» 41,9 εκατ. ευρώ το «φούσκωμα» των οικονομικών αποτελεσμάτων.
Τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα επιτρέπουν τις εκ των υστέρων διορθώσεις λαθών στις οικονομικές καταστάσεις. Τυπικά, λοιπόν, καλώς η εισηγμένη προέβη στη διόρθωση. Επειδή, όμως, μιλάμε για ένα λάθος δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, μήπως οι αρμόδιες εποπτικές αρχές (Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχου) πρέπει να ψάξουν λίγο παραπάνω την υπόθεση; Για να διαπιστώσουν αν πρόκειται περί… αθώου λάθους ή αν σκοπίμως «φουσκώθηκαν» τα κέρδη; Το λέμε αυτό γιατί, ιδιαίτερα στις εποχές που ζούμε, μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ «πέτσινων» κερδών μπορεί να επιτρέψουν σε μια εταιρεία όχι μόνο να προσελκύσει επενδυτές στη μετοχή της, αλλά και να διαπραγματευθεί από πολύ καλύτερη θέση με τις τράπεζες για τα δάνειά της…
Ράιχενμπαχ: «Λεφτά υπάρχουν»
Πολύ ενδιαφέρουσες βρήκαμε τις τελευταίες δηλώσεις του Χορστ Ράιχενμπαχ, σχετικά με την πιστωτική «ασφυξία», που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του επιχειρηματικού κόσμου. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο επικεφαλής της Ομάδας Δράσης για την Ελλάδα είπε ότι «λεφτά υπάρχουν» στις τράπεζες για τις επιχειρήσεις, αλλά οι τράπεζες φταίνε, που καθυστερούν να δοθούν δάνεια.
Υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι», είπε ο Χ. Ράιχενμπαχ, ύψους περίπου 2 δισ. ευρώ, που προέρχονται από το ΕΤΕΑΝ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, αλλά μέχρι στιγμής έχουν διατεθεί στις επιχειρήσεις μόνο τα 150 εκατ. ευρώ. «Οι τράπεζες δεν πρέπει να περιμένουν», τόνισε. «Πρέπει να τα διαθέσουν, ανεξάρτητα από την ανακεφαλαιοποίηση. Έπρεπε να το είχαν κάνει εδώ και κάποιο καιρό».
Φοβούμαστε, πάντως, ότι ο Χορστ δεν πρόκειται να εισακουσθεί. Όχι επειδή οι τραπεζίτες «κάκιωσαν» και δεν θέλουν να δανείζουν. Αλλά επειδή ακόμη και τώρα, παρότι κάποιες καταθέσεις ξαναμπήκαν στο τραπεζικό σύστημα, οι τράπεζές μας εξακολουθούν να έχουν τεράστια ελλείμματα ρευστότητας, τα οποία καλύπτει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος. Η δε ΕΚΤ είναι γνωστό ότι δεν αισθάνεται καθόλου άνετα με αυτές τις χρηματοδοτήσεις και πιέζει ασφυκτικά για τη σταδιακή επιστροφή τους.
Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ό,τι κι αν λέει ο Ράιχενμπαχ, οι τράπεζες θα συνεχίσουν να δίνουν τα δάνεια με το σταγονόμετρο στις επιχειρήσεις. Γιατί ακόμη και στα ειδικά προγράμματα, στα οποία αναφέρθηκε ο Ράιχενμπαχ, όπου πράγματι υπάρχουν πιστώσεις και εγγυήσεις από το ΕΤΕΑΝ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ένα μέρος των δανείων πρέπει να χορηγηθεί από τις ίδιες τις τράπεζες, οι οποίες επαναλαμβάνουν μονότονα το… ουκ αν λάβοις.