«Γιατί εγώ, Θεέ μου…»

Από εκείνη τη συνέντευξη θα παραθέσουμε ένα σημείο στο οποίο σε τέτοιες ώρες φθάνει ο καθένας μας…

«Θα ήθελα να πω στον ελληνικό λαό ότι στη ζωή αυτή έχουμε πολλές φορές ν’ αντιμετωπίσουμε δοκιμασίες και δυσκολίες, αλλά τελικά όλα εντάσσονται μέσα στο σχέδιο του Θεού και δεν πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας να κάνει σκέψεις απογοήτευσης και απελπισίας, τις οποίες έκαμα και εγώ, δεν θέλω να παραστήσω ούτε τον άγιο ούτε τον ήρωα, γιατί και εγώ υπήρξαν στιγμές που είπα στον Θεό ”Γιατί εγώ; Γιατί σε εμένα και όχι κάπου αλλού;”. Αλλά τελικά τα πήρα πίσω τα λόγια μου και είπα ότι αυτό μοιάζει με ύβρι, μοιάζει με βλασφημία, είναι σαν να ελέγχω τον Θεό γι’ αυτό το οποίο με βρήκε. Ωστόσο, επειδή εμείς διδάσκουμε πως ό,τι συμβαίνει στους ανθρώπους δεν είναι ποτέ τυχαίο αλλά εντάσσεται μέσα σ’ ένα σχέδιο του Θεού, πιστεύω ακράδαντα ότι ο Θεός έχει και για εμένα το σχέδιό Του και μέχρι τώρα όλα δείχνουν ότι υπάρχει ένα σχέδιο το οποίο και εφαρμόζεται».

«Συνήθισα τον θάνατο…»

«Μίλησα με τον θάνατο, αλλά δεν παραδόθηκα. Είναι άλλο να λες για τον θάνατο και άλλο να βλέπεις τον θάνατο απέναντί σου και να σε διεκδικεί, να αντιστέκεσαι, να μην παραδίδεσαι… Συνήθισα όμως τον θάνατο…».