Κυβέρνηση αρχιλήσταρχος της ελληνικής κοινωνίας

Ασφαλώς δεν αναφερόμασταν στο πρόσωπο του κ. υπουργού, αλλά στην ασκούμενη δημοσιονομική πολιτική την οποία με υποδείξεις της «τρόικας» εφαρμόζει και η σημερινή κυβέρνηση.

Η δημοσιονομική πολιτική που θα εφαρμοστεί το 2013, και που ψηφίστηκε επιτροχάδην από μια νυσταλέα Βουλή, αποτελεί την πλέον απάνθρωπη πολιτική που έχει επινοήσει ανθρώπινος νους μέχρι σήμερα. Είναι ένα συνονθύλευμα αστοχιών, ηλιθίων ρυθμίσεων και αδικιών, σε βάρος κυρίως των υποζυγίων, δηλαδή των μισθωτών και των συνταξιούχων. Οι βουλευτές, πειθήνια όργανα των κομματικών και κυβερνητικών μηχανισμών, ψήφισαν ένα νομοσχέδιο 500 δακτυλογραφημένων σελίδων, που ασφαλώς θα φέρει σε απόγνωση τα μεσαίου και μικρού εισοδήματος νοικοκυριά. Και γιʼ αυτό προκάλεσε τη δικαιολογημένη αντίδραση του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ κ. Κακλαμάνη, ο οποίος διετέλεσε και πρόεδρος της Βουλής.

H κυβέρνηση, προκειμένου να εξασφαλίσει τη δόση των 9,2 δισ. του Ιανουαρίου, έκανε δεκτά με ενθουσιασμό όλα τα μέτρα που εισηγήθηκε η «τρόικα», παρά το γεγονός ότι και αυτή ακόμη η σκληρή διοίκηση του ΔΝΤ έχει αναγνωρίσει ότι οι προβλέψεις του και τα μέτρα που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα απέτυχαν παταγωδώς. Και όμως συνεχίζουν να επιβάλλουν μια αποτυχημένη πολιτική, η οποία τελικά απεδείχθη ότι διέλυσε όλους τους κρατικούς μηχανισμούς, διέλυσε την οικονομία μας, δημιούργησε πανστρατιές ανέργων και οδήγησε στην εξαθλίωση τη μεσαία τάξη. Και γιατί όλα αυτά; Για να μπορέσει η κυβέρνηση να εισπράξει τη δόση των 9,2 δισ. Και προς τα πού θα κατευθυνθούν τα χρήματα αυτά; Τα 7,2 δισ. θα δοθούν στις τράπεζες και τα υπόλοιπα 2 δισ. θα βουλώσουν μερικές μαύρες τρύπες που έχουν δημιουργηθεί από την πορεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού του 2012. Και ορισμένες χιλιάδες θα δοθούν ίσως για την ανάπτυξη. Έτσι, για να δείξουμε ότι ακολουθούμε και αναπτυξιακή πολιτική.

Εκεί, στην κυβέρνηση, και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί που τη στηρίζουν δεν έχουν κατανοήσει επαρκώς τη σπουδαιότητα της δημοσιονομικής πολιτικής, για τη συνέχιση της ομαλής πορείας των κοινωνικών ρυθμών. Ούτε και ο κ. Σαμαράς, ο οποίος διαθέτει οικονομικές γνώσεις, φαίνεται να έχει κατανοήσει τη σπουδαιότητα της δημοσιονομικής πολιτικής. Η δημοσιονομική πολιτική βασικό στόχο έχει τη λειτουργία της αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος μεταξύ των πολιτών και όχι την πάση θυσία είσπραξη εσόδων για την ικανοποίηση των συμφερόντων των δανειστών μας και των μεγαλοτραπεζιτών. Όσο κι αν οι απαιτήσεις αυτές έχουν νομική κάλυψη. Δεν είναι επιτρεπτό σε κάθε περίπτωση οι φορολογικές επιβαρύνσεις να υπερβαίνουν τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Είναι ηλιθιότητα της κυβέρνησης να ζητάει φόρους από τους ανέργους βάσει τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων είναι το σπίτι ιδιοκτησίας τους, στο οποίο κατοικούν. Άλλη μια ηλιθιότητα της κυβέρνησης είναι να εισπράττει φόρους από τους πολύτεκνους που έχουν μικρά παιδιά, τα οποία ακόμη διατρέφουν. Είναι μέγιστη αδικία επίσης να διατηρείται το πολυτεκνικό επίδομα για μητέρες με υψηλό εισόδημα, ενώ τα παιδιά τους ήδη έχουν αποκατασταθεί και έχουν δικά τους εισοδήματα. Ο φορολογικός νόμος θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για άρση των αδικιών και των άστοχων επιλογών του υφισταμένου φορολογικού μας συστήματος. Εν τούτοις ξέχασε αυτόν τον ρόλο και δημιούργησε πάμπολλες αδικίες και φαυλότητες στο φορολογικό σύστημα. Όμως δεν έλαβε καθόλου υπόψη ούτε καν τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Τα κρατικά βάρη και τις υποχρεώσεις που δεν μπόρεσε το χρεοκοπημένο κράτος να εκπληρώσει, προσπάθησε με χίλιες δυο δικαιολογίες να τις ρίξει στους ώμους του λαού. Για παράδειγμα, θα αναφέρουμε ότι στη ΔΕΗ χρωστούσε το κράτος 170 εκατ. ευρώ από τους λογαριασμούς κατανάλωσης ρεύματος, από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, και για τον λόγο αυτό ενέκρινε την αύξηση του ρεύματος στους λογαριασμούς των νοικοκυριών. Επειδή δεν μπορεί να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του ΕΟΠΥΥ απέναντι στους γιατρούς που είχαν συμβληθεί να παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες στους ασφαλισμένους, ουσιαστικά κατάργησε τη δωρεάν ιατρική περίθαλψη. Το ίδιο έγινε και με τους φαρμακοποιούς, που αύξησε το ποσοστό συμμετοχής των ασφαλισμένων στην προμήθεια φαρμάκων. Επειδή δεν έχει να εφοδιάσει τα νοσοκομεία με αναλώσιμα υλικά, οδηγεί τους ασφαλισμένους να τα προσκομίζουν στα νοσοκομεία με δική τους επιβάρυνση!

Μέσα στο πλαίσιο της δημοσιονομικής πολιτικής τοποθετείται και το θέμα της αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής. Δύο βασικοί παράγοντες επέδρασαν στη γιγάντωση του φαινομένου. Ο πρώτος είναι η θέσπιση υψηλών συντελεστών φορολόγησης και το πλήθος των φόρων που έχουν επιβληθεί. Έτσι, το κέρδος από τη φοροδιαφυγή έχει γίνει αρκετά σημαντικό και πολλοί φορολογούμενοι το ρισκάρουν. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η κυβέρνηση, μη θέλοντας να χτυπήσει αυτούς που έδιωξαν κεφάλαια στο εξωτερικό και αναγράφονται στις διάφορες λίστες, προσπαθεί να ρίξει τα βάρη μόνο στους ειλικρινείς φορολογούμενους, που τα όρια υπομονής τους έχουν πλέον εξαντληθεί. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, των αντιφατικών επιδιώξεων της κυβέρνησης, πρέπει να τοποθετήσουμε και την απόφαση για τον μη υπολογισμό των αποδείξεων των γιατρών, υδραυλικών, ηλεκτρολόγων και πολλών άλλων ειδικοτήτων για την έκπτωση από τον φόρο εισοδήματος. Ποιος θα ζητάει από αυτούς μια περιττή απόδειξη; Απλώς θα διαπραγματεύεται μια σημαντική έκπτωση προς όφελός του.

Άρα η απόφαση αυτή είναι που θα γιγαντώσει ακόμα περισσότερο το φαινόμενο της φοροδιαφυγής. Κλείνοντας το θέμα της δημοσιονομικής πολιτικής, θα θέλαμε να επισημάνουμε κάτι που βιώνουμε καθημερινά. Όταν η κυβέρνηση χρωστάει σε κάποιους και δεν μπορεί να τους εξοφλήσει, προσπαθεί να βρει τρόπο να ρίξει το χρέος της στους ώμους του λαού, με χίλιες δυο ληστρικές επινοήσεις, όπως π.χ. ειδικές εισφορές, χαράτσια, εισφορά αλληλεγγύης και τρέχα γύρευε. Και έτσι η κυβέρνηση έχει μετατραπεί σε αρχιλήσταρχο της ελληνικής κοινωνίας.

Πέρα όμως από τη δημοσιονομική συμπεριφορά, έχουμε και μια άλλη αθεράπευτη αδυναμία, που οδηγεί στην καταλήστευση της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ο αδικαιολόγητος και αρκετά υψηλός πληθωρισμός.

Όταν το κράτος δίνει πρώτο το παράδειγμα της εκμετάλλευσης του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων, επόμενο είναι τα καρτέλ και τα τραστ που δρουν παράνομα στην ελληνική αγορά να παρασύρονται και να ακολουθούν πολιτική συνεχούς αύξησης των τιμών. Βέβαια το κράτος εισπράττει περισσότερους φόρους (ΦΠΑ και ειδικούς φόρους κατανάλωσης) από τις αυξήσεις των τιμών και για τον λόγο αυτό δεν θέλει να χτυπήσει το φαινόμενο. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού στην τηλεοπτική του εμφάνιση στον ΑΝΤ1, το πρωινό της Τρίτης 22-1-2013, ισχυρίστηκε ότι η επιτροπή δεν είναι αγορανομία ώστε να μπορεί να επιβάλλει μείωση των τιμών. Όμως υποχρέωσή του είναι να ελέγχει τις δομές της αγοράς, ώστε να υπάρχουν οι συνθήκες ελεύθερου και υγιούς ανταγωνισμού. Ας μας πουν, μέχρι τώρα οι κύριοι που απαρτίζουν την Επιτροπή Ανταγωνισμού, πού είναι το έργο της επιτροπής επί τόσα χρόνια; Μήπως το κράτος φταίει που δεν δημιουργεί νομική πλατφόρμα για εντονότερες παρεμβάσεις της κρατικής αυτής υπηρεσίας; Ασφαλώς και φταίει και το κράτος, που καθημερινά πριονίζει το εισόδημα του λαού ισχυριζόμενο ότι το κάνει τάχα για να σώσει την Ελλάδα. Απλώς θέλουν να σώσουν τα δικά τους εισοδήματα και τα εισοδήματα των δικών τους παιδιών, που βρίσκονται σε υψηλές θέσεις παρά την πνευματική και επαγγελματική τους ανεπάρκεια. Και αυτό μπορούμε να το κατανοήσουμε από την επιχειρηματολογία που προβάλλουν στις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις για να υποστηρίξουν μια χρεοκοπημένη πολιτική. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, εμφανίζεται ένα εντελώς ακατανόητο φαινόμενο.

Να μειώνεται συνεχώς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και παράλληλα οι τιμές να ανεβαίνουν καθημερινά. Κάτι σάπιο υπάρχει στην αγορά, που αν υπήρχε πολιτική βούληση να χτυπηθεί το φαινόμενο αυτό, το ευρώ δεν θα είχε καταντήσει για τον Έλληνα ένα πληθωρικό χρήμα με μηδενική αγοραστική αξία. Και αυτή η κατάσταση δεν εμφανίζεται μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες φτωχές χώρες του Νότου, όπως η Πορτογαλία και εν μέρει η Ισπανία. Έχει δημιουργηθεί από τις αυξημένες τιμές πώλησης που εφαρμόζουν οι διάφορες αλυσίδες εισαγωγικών οίκων των πλούσιων χωρών της Ευρωζώνης, που πλούτισαν εκμεταλλευόμενες τις φτωχές χώρες του Νότου. Το γεγονός αυτό το παραδέχθηκε και η Γερμανία. Όλες οι χώρες του Νότου απετέλεσαν αντικείμενο εκμετάλλευσης των πλουσίων χωρών του Βορρά, και κυρίως της Γερμανίας, με μόνη διαφορά ότι η Ελλάδα το 2010 είχε μια κυβέρνηση προθύμων να θυσιάσουν τον λαό της στα συμφέροντα των ξένων. Η «περίφημη» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία φούσκωσε το έλλειμμα και το χρέος και κατέστησε τη θέση της Ελλάδας πολύ δυσκολότερη από ό,τι ήταν στην πραγματικότητα. Γιʼ αυτό εφαρμόστηκαν τόσο σκληρά μέτρα που οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή του ελληνικού λαού. Ας ελπίσουμε ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Η Εισαγγελία Αθηνών, έπειτα από αίτημα του Οικονομικού Εισαγγελέα κ. Πεπόνη, άσκησε ποινή δίωξη σε βαθμό κακουργήματος κατά του τότε επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας κ. Γεωργίου και τριών άλλων ανωτάτων στελεχών της υπηρεσίας αυτής, οι οποίοι θεωρήθηκαν ως αυτουργοί της νόθευσης των στατιστικών στοιχείων.

Όμως ειδικά στην περίπτωση αυτή, δεν υπάρχουν μόνο οι φυσικοί αυτουργοί, αλλά οι ηθικοί, που έδωσαν τις εντολές αυτές. Και αυτοί οι ηθικοί αυτουργοί θα πρέπει να δικαστούν με τον περίφημο νόμο «μη ευθύνης υπουργών». Άραγε ο κ. Σαμαράς θα επιτρέψει να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο ή, για άλλη μια φορά, θα συγκαλύψει τους ενόχους;